Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Ἡ ἑορτή τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων ἑωρτάσθη τήν Κυριακήν, 25^ην Ἀπριλίου/ 8^ην Μαΐου 2011, εἰς τήν πόλιν τῆς Ρέμλης, Ἀρχαίας Ἀριμαθαίας. Ὁ λόγος τοῦ ἑορτασμοῦ κατ’ ἐξοχήν εἰς τήν πόλιν τῆς Ρέμλης πρέπει νά ὀφείλεται προφανῶς εἰς τό ὅτι ὁ ζητήσας τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τόν Πιλᾶτον, εὐσχήμων βουλευτής Ἰωσήφ κατήγετο ἀπό τήν ἀρχαίαν Ἀριμαθαίαν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ σημερινή Ρέμλη.

Ἡ πόλις αὕτη, κειμένη σήμερον μεταξύ Λύδδης καί Ἰόππης -Τέλ Ἀβίβ, ἀριθμεῖ περί τούς 70.000 κατοίκους, ἐξ αὐτῶν δέ 3.000 χιλιάδες εἶναι Ἑλληνορθόδοξοι εἰς τό δόγμα. Οὗτοι ἔχουν ὡς ἐνοριακόν ναόν αὐτῶν τόν Ἅγιον Γεώργιον τόν Τροπαιοφόρον, εὑρισκόμενον ἐν τῇ ὁμωνύμῳ ταύτῃ Μονῇ τοῦ Πατριαρχείου, ἧς ἡγούμενος εἶναι ὁ δραστήριος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Νήφων.

Μέ κατεύθυνσιν πρός τήν πόλιν ταύτην ἐξεκίνησε μετά συνοδείας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος  τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς 25^ης Ἀπριλίου/ 8^ης Μαΐου 2011.

Φθάσας εἰς τήν πόλιν τῆς Ρέμλης μετά αὐτοκινητικήν πορείαν μίας ὥρας ὁ Μακαριώτατος, ἐγένετο δεκτός εἰς τήν αὐλήν τοῦ σχολείου τῆς Κοινότητος ὑπό μικρῶν κορασίδων ἐνδεδυμένων ὡς αἱ Μυροφόροι καί ὑπό τῶν Προσκόπων, ὧν τῇ μουσικῇ συνοδείᾳ ἔφθασεν εἰς τήν εἴσοδον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐνταῦθα πρό τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ ἐνεδύθη μανδύαν καί ηὐλόγησε τήν εἴσοδον, ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν, «Ἀναστάσεως ἡμέρα…» καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας του Ὄρθρου μετ’ ἀρτοκλασίας  καί τῆς θ. Λειτουργίας, εἰς τήν ὁποίαν πυκνόν τό ἐκκλησίασμα ἐν εὐλαβείᾳ συμετέσχε καί ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος, πρωτοψάλτης τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετά τῆς χορῳδίας τῆς Ρέμλης καί αὐτῆς τῆς Λύδδης βοηθούσης συνέψαλλον.

Συλλειτουργοί Ἀρχιερεῖς τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἦσαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος Ἡσύχιος, οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Ἰόππης κ. Δαμασκηνός, Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί Θαβωρίου κ. Μεθόδιος καί ἱερεῖς.

Εἰς τήν Λειτουργίαν παρέστη ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Τέλ-Ἀβίβ κ. Κυριακός Λουκάκης. Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον εἰς τούς πιστούς ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ὀθονίοις εἱλήσας, Ἰωσήφ τό σῶμα Σου, Χριστέ, ἐν μνημείῳ τῷ καινῷ κατέθετο Σε τήν σωτηρίαν, νεκρούς δέ ὡς Θεός ἐξανέστησας».

«Προλαβοῦσαι τόν Ὄρθρον αἱ Γυναῖκες εἶδον τόν Χριστόν καί τοῖς θείοις Μαθηταῖς ἐβόων, ὄντως Χριστός ἀνέστη, δεῦτε σύν ἡμῖν ἀνυμνεῖτε Αὐτόν».

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ὁ θεῖος τῆς Ἐκκλησίας μας ὑμνῳδός ἐξυμνεῖ τά πρόσωπα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα ἐγένοντο ἀψευδεῖς μάρτυρες τῆς ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ποῖα δέ εἶναι ταῦτα; Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας καί Νικόδημος ὡς καί αἱ μαθήτριαι τοῦ Χριστο,ῦ γνωσταί ὡς Μυροφόροι γυναῖκες.

Ὁ εὐαγγελιστής Μᾶρκος λέγει: «…ἐλθών Ἰωσήφ ἀπό Ἀριμαθαίας», δηλονότι τῆς πόλεως ἡμῶν Ρέμλης, «εὐσχήμων βουλευτής, ὅς καί αὐτός ἦν προσδεχόμενος τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ», (Μαρκ. 15, 43). «Καί διαγενομένου τοῦ Σαββάτου, Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου, καί Σαλώμη, ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν Αὐτόν», (Μάρκ. 16,1).

Καί αἱ μέν γυναῖκες, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής, εἰσί μάρτυρες ἀψευδεῖς καί πρῶται τῆς Ἀναστάσεως. Ἰωσήφ δέ καί Νικόδημος τῆς ταφῆς. Διά τοῦτο ἰδιαιτέρως σήμερον, Κυριακή τρίτη ἀπό τοῦ Πάσχα, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν τῶν Ἁγίων γυναικῶν Μυροφόρων ἑορτήν. Ἐπί πλέον δέ ποιεῖται μνείαν καί τοῦ ἐκ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ, ὅς ἦν μαθητής κεκρυμμένος. Πρός δέ καί τοῦ νυκτερινοῦ μαθητοῦ Νικοδήμου, τοῦ γενομένου «ἀποσυναγώγου».

«Ἰωσήφ τόν θαυμαστόν», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «εὐφημήσωμεν πιστοί συνάμα Νικοδήμῳ καί πισταῖς Μυροφόροις ὡς κηρύκων ὄντων καί αὐτῶν τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ».

Τό μέγα ὄντως καί κοσμοσωτήριον γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ σεσαρκωμένου Θεοῦ Λόγου καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν ἀφ’ ἑνός ἐφανέρωσεν εἰς τούς ἀνθρώπους τό φῶς τῆς ἀληθείας, ἀφ’ ἑτέρου παρέσχε πᾶσιν ἡμῖν κατά τόν ὑμνῳδόν, ἀφθαρσίαν καί ζωήν, φωτισμόν καί τό μέγα ἔλεος.

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, εἶναι αὐτή ἡ ὁποία ἐξέθεσε τήν ἁμαρτίαν καί τήν πλάνην τοῦ Πατρός τοῦ ψεύδους, τοῦ διαβόλου. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία ἔκρινε τόν κόσμον, διότι κατήργησε τό κράτος τοῦ θανάτου καί ἤνοιξε πλεόν τάς πύλας τοῦ παραδείσου, δηλαδή τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου διά τῆς μετανοίας καί τῆς ὁμολογίας τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ.

«Ἠτήσατο», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «Ἰωσήφ τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί ἀπέθετο ἐν τῷ καινῷ (καινούργιο) αὐτοῦ μνημείῳ, ἔδει γάρ Αὐτόν ἐκ τάφου ὡς ἐκ παστάδος προελθεῖν. Ὁ συντρίψας κράτος θανάτου καί ἀνοίξας πύλας Παραδείσου, ἀνθρώποις, δόξα Σοι».

Ἡ ταφή καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ παρατείνεται, δηλαδή ἐπαναλαμβάνεται εἰς τούς αἰῶνας ὡς πρᾶξις σωτηριώδης ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς τό γεγονός τῆς ταφῆς καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τελεσιουργεῖται διά τήν συνανάστασιν ἡμῶν, διά τῆς μεταλήψεως τῶν θείων ἁγίων  ἀχράντων ἀθανάτων ἐπουρανίων καί ζωοποιῶν Φρικτῶν τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων, τῆς θείας Εὐχαριστίας.

«Οὐκ ἔστι τύπος», κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην Δαμασκηνόν, «ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ -μή γένοιτο-, ἀλλ’ αὐτό τό Σῶμα τοῦ Κυρίου τεθεώμενον, Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου εἰπόντος: Τοῦτό μοῦ ἐστι οὐ τύπος τοῦ σώματος ἀλλά «τό Σῶμα» καί οὐ τύπος τοῦ αἵματος ἀλλά «τό Αἷμα» καί πρό τούτου τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι, «εἰ μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπο, οὐκ ἔχετε ζωήν αἰώνιον. Ἡ γάρ Σάρξ Μου ἀληθής ἐστι βρῶσις καί τό Αἷμα μου ἀληθής ἐστι πόσις» καί πάλιν: «ὁ τρώγων Με ζήσεται καί ἀλλαχοῦ λέγει: Ἄνθρακα εἶδεν Ἡσαΐας, ἄνθραξ δέ ξύλον λιτόν οὐκ ἔστιν ἀλλ’ ἡνωμένον πυρί οὕτως καί ὁ ἄρτος τῆς κοινωνίας οὐκ ἄρτος λιτός ἐστίν ἀλλ’ ἡνωμένος θεότητι, σῶμα δέ ἡνωμένον θεότητι οὐ μία φύσὶς ἐστιν ἀλλά μία μέν τοῦ σώματος τῆς δέ ἡνωμένης αὐτῷ θεότητος ἑτέρα,  ὥστε τό συναμφότερον οὐ μία φύσις, ἀλλά δύο».

Ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός, ἀγαπητοί μου, εἶναι παρών μυστικῶς καί θεϊκῶς ἐν τῷ καινῷ μνήματι τῆς τραπέζης τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά γίνωμεν κοινωνοί τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ. Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀναστασίμου χαρᾶς μετέλαβον καί οἱ σήμερον τιμώμενοι μαθηταί τοῦ Χριστοῦ, Ἰωσήφ καί Νικόδημος, ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς ἰδιαιτέρας αὐτῶν πατρίδος. Αὐτῆς τῆς χαρᾶς τοῦ μυστικοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἐγένοντο κοινωνοί καί αἱ μυροφόροι γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι προσέδραμον εἰς τόν τάφον τοῦ Χριστοῦ μετά φόβου, ἀλλά καί πόθου διακαοῦς.

Δεῦτε, λοιπόν, καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς προσέλθωμεν μετά φόβου καί πόθου διακαοῦς καί προσπέσωμεν καί προσκυνήσωμεν τήν Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, συγχωροῦντες ἀλλήλους, ἵνα εὐφρανθῶμεν συμψάλλοντες μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ καί λέγοντες: «Πάσχα τό τερπνόν. Πάσχα Κυρίου Πάσχα. Πάσχα Πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλεν. Πάσχα ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, ὦ Πάσχα λύτρον λύπης καί γάρ ἐκ τάφου σήμερο,ν ὥσπερ ἐκ παστοῦ ἐκλάμψας Χριστός τά γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων. Κηρύξατε Ἀποστόλοις.

Χριστός Ἀνέστη».

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ναοῦ.

Μετά ταύτην ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἦλθεν εἰς τήν συνεχομένην τῷ Ἱερῷ Ναῷ αἴθουσαν δεξιώσεων. Ἐνταῦθα, διαρκούσης τῆς διά γλυκισμάτων φιλοξενίας, ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νήφων προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον, εὐχαριστῶν Αὐτῷ διά τήν ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ἐκλογῆς Αὐτοῦ ἠθικήν καί ὑλικήν βοήθειαν πρός τήν Κοινότητα τῆς Ρέμλης καί ὑπεγράμμισε τήν σημασίαν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας, διά τήν ζωήν ἡμῶν. Ἰδιαιτέρως ἐτόνισε ὁ π. Νήφων τήν ἀνάγκην ὑποστηρίξεως ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς νεολαίας, ὡς ἐχούσης μεγαλυτέραν ἀνάγκην ἐνισχύσεως. Πρός τοῦτο ἵδρυσεν εἰς τήν Κοινότητα τῆς Ρέμλης «Σύλλογον Νεότητος» μέ τό ὄνομα «Οἱ φύλακες τοῦ Ἁγίου Τάφου». Εἰς τά μέλη τοῦ Συλλόγου τούτου τῆς Νεολαίας ἔδωσεν ὁ Μακαριώτατος ἀργυροῦν σύμβολον μέ τό σήμα τῶν Φυλάκων Τάφου.

Ὡσαύτως ὡμίλησεν καί ὁ Πρόεδρος τῆς Τζαμαΐγιε, Πρόεδρος τῆς Κοινότητος κ. Μισιέλ Κσιέρ, ὑπογραμμίζων τήν δύναμιν τῆς συγγνώμης διά τήν συνύπαρξιν καί συμβίωσιν ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καί ἀγάπῃ ἐντός τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς κοινωνίας ὡς διά τάς ἀόκνους προσπαθείας τοῦ ἡγουμένου π. Νήφωνος διά τήν οἰκοδομήν καί τό ὄφελος τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος, παρά τήν φοίτησιν αὐτοῦ εἰς τήν Νομικήν Σχολήν τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Τέλ -Ἀβίβ, τήν ὁποίαν προσεχῶς ἐπιτυχῶς περατῶνει.

Τῇ εἰσηγήσει τοῦ Προέδρου τῶν Προσκόπων τοῦ Ἰσραήλ Νεεμάν Σχάδε, ὁ Μακαριώτατος ἐχορήγησεν εἰδικόν μετάλλιον εἰς δύο μέλη ὑπηρετήσαντα ἐπί 25ετίαν εἰς τό Σῶμα τῶν Προσκόπων.

Ἐπί τούτοις ἠκολούθησεν ὁ Πολυχρονισμός, ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τούς πιστούς καί ἐν συνεχείᾳ ἠκολούθησε τράπεζα παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος.

Πρό τῆς ἀναχωρήσεως Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τό ἔναντι τοῦ Μοναστηρίου σχολεῖον, Νηπιαγωγεῖον, Δημοτικόν, Γυμνάσιον καί Λύκειον τῆς ἐν Ρέμλῃ ἀραβοφώνου Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder