Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΕΝ ΚΑΝΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ

Τήν Κυριακήν, 2/15 Ἀπριλίου 2018, Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κανᾶν τῆς Γαλιλαίας κατά τήν τάξιν αὐτοῦ τό γεγονός τῆς ὑπό τοῦ Θωμᾶ ψηλαφήσεως τοῦ Κυρίου τήν ὀγδόην ἀπο τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν, συμφώνως πρός τήν Εὐαγγελικήν περικοπήν: (Ἰωάννου K΄ 19-31).

Ἐνταῦθα τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς ἐγένετο δεκτή ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἰς τήν εἴσοδον τῆς πύλης ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Κανᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ἄλλων κληρικῶν τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς πόλεως καί τῶν Προσκόπων. Ἐν τῇ συνοδείᾳ ταύτῃ ὁ Μακαριώτατος ἀφίχθη εἰς τήν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου, τῆς ὁποίας ὁ Ναός ἐπ᾽ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Εἰς τόν Ναόν τοῦτον ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς ἀνάμνησιν τοῦ θαύματος τοῦ Κυρίου εἰς τόν ἐν Κανᾷ γάμον καί τῆς ψηλαφήσεως τοῦ Θωμᾶ.

 

Τῆς Λειτουργίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί προσκυνητῶν, τῶν ἡγουμένων τῶν ὁμόρων Μονῶν τῆς Κανᾶ καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων ἐκ τῆς Ναζαρέτ, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Κανᾶ εἰς Βυζαντινόν ὕφος εἰς τήν Ἀραβικήν γλῶσσαν καί μετέχοντος πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς Κανᾶ.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Εὐφραίνου, ἀγάλλου [φωτίζου φωτίζου], ἡ νέα Ἱερουσαλήμ. Ἡ γάρ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν καί ἀγάλλου Σιών. Σύ δέ ἁγνή τέρπου Θεοτόκε ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί

Ἡ ἀνατολή τῆς δόξης τῆς ἐγέρσεως τοῦ υἱοῦ τῆς Θεοτόκου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τό ἀνέσπερον φῶς τῆς Ἀναστάσεως συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ἵνα εὐχαριστιακῶς καί δοξολογικῶς κηρύξωμεν τήν σωτηρίαν τοῦ κόσμου, τοὐτέστιν τό Πάσχα τῆς ἀφθαρσίας, ὡς λέγει ὁ μελῳδός: «Σαρκί ὑπνώσας ὡς θνητός ὁ Βασιλεύς καί Κύριος, τριήμερος ἐξανέστης Ἀδάμ ἐγείρας ἐκ φθορᾶς καί καταργήσας θάνατον, Πάσχα τῆς ἀφθαρσίας τοῦ κόσμου σωτήριον».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἀκούων εἰς τούς λόγους τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου «φωτίζου, φωτίζου Ἱερουσαλήμ, ἥκει γάρ σου τό φῶς καί ἡ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνατέταλκεν», (Ἡσ. 60,1) καλεῖ τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, νά φωτισθῇ μέ τό φῶς τῆς δόξης τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν δόξαν ἐφανέρωσεν ὁ Ἰησοῦς κατά τήν παρουσίαν Αὐτοῦ εἰς τόν γάμον τοῦ φίλου Αὐτοῦ Σίμωνος, ὁ ὁποῖος ἐγένετο ἐνταῦθα, διά τοῦ ἐπιτελεσθέντος πρώτου θαύματος, τῆς μεταβολῆς δηλονότι τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής: «ταύτην ἐποίησε τήν ἀρχήν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καί ἐφανέρωσε τήν δόξαν Αὐτοῦ καί ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν οἱ μαθηταί Αὐτοῦ», (Ἰωάν. 2,11).

Ταύτην τήν δόξαν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ ἐφανέρωσεν ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ καί δή εἰς τόν Ἀπόστολον Θωμᾶν, ὁ ὁποῖος ἔλεγε: «Ἐάν μή ἴδω ἐν ταῖς χερσίν αὐτοῦ (τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ) τόν τύπον τῶν ἥλων καί βάλω τόν δάκτυλόν μου εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων καί βάλω τήν χεῖρά μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ, οὐ μή πιστεύσω», (Ἰωάν. 20,25). Ταύτην τήν δόξαν ἐκήρυξεν εἰς τά ἔθνη καί ὁ Θωμᾶς, ὅταν εἶδε τάς χεῖρας τοῦ Ἰησοῦ καί ἔβαλε τήν χεῖρα αὐτοῦ εἰς τήν πλευράν τοῦ Χριστοῦ καί ἀνεφώνησεν καί εἶπεν «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου», (Ἰωάν. 20, 27-28).

«Ἡ δόξα τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ἀνατέταλκεν ἐπί τήν Ἱερουσαλήμ, δηλονότι τήν Ἐκκλησίαν, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό αὐτόν τοῦτον τόν Θεάνθρωπον Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν, τήν κεφαλήν τοῦ μυστικοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ, τῆς ὁποίας Ἐκκλησίας ἡμεῖς τυγχάνομεν μέλη. Ἐντός δέ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ἀναστάντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡμεῖς προγευόμεθα ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ζῶμεν τήν ἀπαρχήν ἄλλης βιοτῆς, δηλαδή τῆς αἰωνίου, ὡς ἐναργέστατα λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός μελῳδικῶς: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τήν καθαίρεσιν ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων, Θεόν καί ὑπερένδοξον».

Τό μεγαλεῖον τῆς ἑορτῆς τοῦ καινοῦ και μυστικοῦ Πάσχα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι ἡ ἡμέρα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως ἀποτελεῖ τόν προάγγελον, ἐν ᾗ τό ἄχρονον φῶς, ἐκ τάφου σωματικῶς πᾶσιν ἐπέλαμψεν κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν.

Κατά δέ τόν προφήτην Ἡσαΐαν, ὁ Χριστός εἶναι τό «μέγα φῶς» τό ὁποῖον ἀνέτειλε «τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου», (Ματθ. 4, 16 – Ἡσαΐου 9,2). Ὁ Χριστός εἶναι «τό φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον», (Ἰωάν. 1,9).

ιά τοῦτο ὁ Ἀπόστολος Πέτρος παραγγέλλει εἰς τούς Χριστιανούς λέγων: «Σεῖς εἶσθε γένος ἐκλεκτόν, ἱερατεῖον πού ἔχετε βασιλικήν καταγωγήν. Εἶσθε γένος Ἅγιον, ἀφιερωμένον εἰς τόν Θεόν, λαός ξεχωρισμένος, διά νά ἀποτελῆτε ἰδιαίτερον κτῆμα καί περιουσίαν τοῦ Θεοῦ. Καί ἔχετε ὅλας αὐτάς τάς ἐξαιρετικάς ἰδιότητας, διά νά διακηρύττητε μέ τό Ἅγιον παράδειγμά σας τάς ἐξόχους καί ἀπείρους τελειότητας Ἐκείνου, πού σᾶς ἐκάλεσεν ἀπό τό σκότος τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας εἰς τήν νέαν φωτεινήν καί θαυμαστήν πνευματικήν ζωήν Του. «Ὑμεῖς δέ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαός εἰς περιποίησιν, ὅπως τάς ἀρετάς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τό θαυμαστόν αὐτοῦ φῶς», (Α´ Πέτρου 2,9).

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἀποστολή τῶν συνειδητῶν καί πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά εὐαγγελίζωνται εἰς τούς συνανθρώπους αὐτῶν πάντα τά ρήματα τῆς ἐν Χριστῷ τῷ ἀναστάντι ζωῆς, ὡς παραγγέλλει ἡ βίβλος τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων. 

«Πορεύεσθε καί σταθέντες λαλεῖτε τῷ λαῷ τά ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης», (Πράξ. 5,20) καί «Ὁ Θεός ἀναστήσας τόν παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν ἀπέστειλεν αὐτόν εὐλογοῦντα ὑμᾶς ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν», (Πράξ. 3,26).

Οἱ Χριστιανοί γενικώτερον καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας εἰδικώτερον δέον, ὅπως θεωρῶμεν ἑαυτούς διακόνους τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης τῆς συνδιαλλαγῆς, τῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαοσύνης καί τῆς εἰρήνης, συμφώνως τοῖς λόγοις τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ: «Καί γάρ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι καί δοῦναι τήν ψυχήν αὐτοῦ λύτρον ἀντί πολλῶν», (Μάρκ. 10,45).

Ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, οὖσα ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐξελθόντος ἐκ τῆς νυγείσης πλευρᾶς Αὐτοῦ, ἀνεδείχθη ἡ κατ᾽ ἐξοχήν διάκονος τοῦ φωτός τῆς Ἀναστάσεως, δηλονότι τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας. «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον, καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς· ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα. Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τά ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα», (Ἰωάν. 3,19-21), λέγει Κύριος.

Πανηγυρίζοντες καί ἡμεῖς σήμερον τό μέγα Πάσχα, τό πάντας ἁγιάζον πιστούς καί ζῶντες τόν θρίαμβον τῆς νίκης τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας μετ᾽ εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως βοῶμεν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ: «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν». Χριστός Ἀνέστη.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί ἀνεγνώσθη ἡ Εὐαγγελική Περικοπή ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην Ἁγίου Εὐαγγελίου τῆς μετατροπῆς τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον ὑπό τοῦ Κυρίου.

Τήν μεσημβρίαν, ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος  παρέθεσε τράπεζαν πρός τήν συνοδείαν τοῦ Μακαριωτάτου καί πολλά μέλη τοῦ ποιμνίου.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐπραγματοποίησε ποιμαντικάς ἐπισκέψεις εἰς Κανᾶν πρός ἐνίσχυσιν τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]