1

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗΝ.

Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων τήν Κυριακήν, 15ην /28ην Αὐγούστου 2011, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐπί τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος εἰς Γεθσημανῆν. Κατ’ ἀρχαιοτάτην παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό Ἱερόν τοῦτο Μνῆμα ἐνεταφίασαν τό σκήνωμα τῆς Θεοτόκου οἱ Ἀπόστολοι, μετενεγκότες αὐτό ἀπό τοῦ οἴκου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου ἐπί τοῦ λόφου Σιών, ἔνθα ἐκοιμήθη.

Ἐπί τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος διαφυλαχθέντος ὑπό τῆς συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας  ᾠκοδόμησεν ἱερόν ναόν ἡ Ἁγία Ἑλένη. Οὗτος διεμορφώθη εἰς τό σχῆμα εἰς τό ὁποῖον διατηρεῖται μέχρι σήμερον, σταυροειδές ἄνευ τρούλλου ἐπί τῶν Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων Μαρκιανοῦ καί Πουλχερίας, τό 417 μ.Χ.

Εἰς τήν νοτιοανατολικήν πτέρυγα αὐτοῦ εὑρίσκεται ὁ τάφος τῆς Θεοτόκου, λαξευμένος ἐπί βράχου εἰς σχῆμα σώματος ἀνθρώπου, ὡς ἐμφαίνεται μέσῳ τοῦ ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐντοιχισμένου ὑαλοπίνακος.

Εἰς τό πάνσεπτον προκύνημα τοῦτο ἑωρτάσθη κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν ἡ ἀποκορύφωσις τῶν ἑορτῶν τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἡ Κοίμησις δηλονότι τῆς Θεοτόκου μέ ὅλην τήν πρέπουσαν τάξιν, λαμπρότητα καί μεγαλοπρέπειαν.

Ἀφ΄ ἑσπέρας, τήν 3.00 μ.μ. ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Τήν πρωΐαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη πανηγυρική Θεία Λειτουργία ἐπί τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος ὡς Ἁγίας Τραπέζης, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μακαριότητος τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν, καί τῶν παρεπιδημούντων, Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Κισάμου καί Σελίνου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης κ. Ἀμφιλοχίου, Τανάγρας καί Φωτικῆς κ. Πολυκάρπου, Ταμασοῦ καί Ὀρεινῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Ἡσαΐου, ἱερομονάχων καί ἱεροδιακόνων.

Ἀθρόα καί πανευλαβής ὑπῆρξεν ἡ συμμετοχή τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἐξ ἐντοπίων Ἱεροσολυμιτῶν, ἐξ Ἀραβοφώνων δι’ εἰδικῆς ἀδείας τῶν Ἰσραηλινῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν προσελθόντων ἐκ τῶν κατεχομένων  καί μή κατεχομένων Παλαιστινιακῶν περιοχῶν, ἐκ προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας, Οὐκρανίας καί Ρουμανίας, παρουσίᾳ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Οὗτοι ἤναπτον τά κηρία καί ἐπλήρουν τάς βαθμίδας τοῦ Ναοῦ, διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας, μετ’ αὐτήν δέ προσεκύνουν τό Θεομητορικόν Μνῆμα καί τήν νοτίως τούτου τοποθετημένην εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐπί τῆς ὁποίας ἐψάλησαν τήν προτεραίαν τά Ἐπιτάφια Ἐγκώμια.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θείον Λόγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἡ τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ὑπάρχουσα καί τῶν Χερουβίμ ἐνδοξοτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, ἡ δι’ ὑπερβάλλουσαν καθαρότητα τῆς ἀϊδίου οὐσίας δοχεῖον γεγενημένη ἐν ταῖς τοῦ Υἱοῦ χερσί σήμερον τήν παναγίαν παρατίθεται ψυχήν καί σύν αὐτῇ πληροῦται τά σύμπαντα χαρᾶς καί ἡμῖν δωρεῖται τό μέγα ἔλεος», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας κατέχει κεντρικήν θέσιν εἰς τήν λειτουργικήν πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο, διότι ἡ ἐκ Ναζαρέτ Παρθένος Μαρία κατέστη, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, «δοχεῖον τῆς ἀϊδίου οὐσίας τῆς θεότητος».

 Μέ ἄλλα λόγια, ἐκ τῶν ἁγνων αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἔλαβε διά Πνεύματος Ἁγίου σάρκα καί ἐνηνθρώπησεν ὁ Θεός Λόγος, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν Αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος καί ἀληθείας», (Ἰωάν. Α’ 14).

 Ἐπειδή ἀκριβῶς ἡ Παναγία ἀξιώνεται τοιαύτης μεγάλης καί ἀνεκφράστου χάριτος νά γίνῃ μητέρα τοῦ Θεοῦ Λόγου, νά γίνῃ Θεοτόκος διά τοῦτο καί ἀναδεικνύεται οὐρανῶν ὑψηλοτέρα, τῶν χερουβείμ ἐνδοξοτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα.

 Τό ἐξαίσιον τοῦτο μυστήριον διατυπώνει ὑμνολογικῶς ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Μελῳδός ἐγκωμιάζοντας τήν κοίμησιν, τόν θάνατον τῆς Θεοτόκου Μαρίας: «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι ἐν σοί Παρθένε Ἄχραντε, παρθενεύει γάρ τόκος καί ζωήν προμνηστεύεται θάνατος, ἡ μετά τόκον Παρθένος καί μετά θάνατον ζῶσα σῴζεις ἀεί Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου».

 Εἰς τό πρόσωπον τῆς Παναγίας ἐφανερώθη πλήρως κατά τρόπον μοναδικόν καί ἀνεπανάληπτον τό κήρυγμα τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας καί ζωῆς. «Ἐγώ εἰμι, λέγει ὁ Κύριος, ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή», (Ἰωάν. 14,6). Νά λοιπόν διατί ὁ  Ἅγιος Κοσμᾶς ἀναφωνεῖ: «παρθενεύει γάρ τόκος καί ζωήν προμνηστεύεται θάνατος».

 Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θάνατος τῆς Παναγίας προεξασφαλίζει τόν ἐν Χριστῷ θάνατον, δηλαδή τήν αἰώνιον ζωήν. Διά τοῦτο ὁ ὑμνῳδός λέγει: «Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος! ἡ πηγή τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται καί κλῖμαξ πρός οὐρανόν ὁ τάφος γίνεται…, τάφον γάρ οἰκήσασα ἔδειξε Παράδεισον».

 Τό γεγονός δέ τοῦτο ἀδελφοί μου καταγγέλλει καί μαρτυρεῖ τό εἰς αὐτόν τοῦτον τόν τόπον τῆς Γεθσημανῆς σῳζόμενον καί ὑπό τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διακονούμενον Θεομητορικόν Μνῆμα, πέριξ τοῦ ὁποίου, ὡς ἄλλοι Ἀπόστολοι, ἐκ περάτων τῆς γῆς συνηθροίσθημεν ἐνθάδε, διά νά τιμήσωμεν χρεωστικῶς καί εὐχαριστιακῶς τήν κεχαριτωμένην Μαρίαν, τήν ἀναδειχθεῖσαν Δέσποιναν τοῦ κόσμου, θρόνον τοῦ Ὑψίστου καί τοῦ ἀεννάου (αἰωνίου) φωτός Μητέρα.

 Τήν «μητέρα τοῦ ἀεννάου φωτός», τό «δοχεῖον τῆς ἀϊδίου οὐσίας τῆς Θεότητος» καί τήν  «πηγήν τῆς ἐνσάρκου ἀληθείας καί ζωῆς» παρακαλέσωμεν καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγοντες:  «Ἡ γάρ ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, δι’ ἧς ἡμεῖς ἐθεώθημεν, ἐν ταῖς χερσί τοῦ ἑαυτῆς Υἱοῦ καί Δεσπότου ἐνδόξως καί ὑπέρ λόγον μετατίθεται, ἥν ὡς μητέρα τοῦ Θεοῦ ἀνυμνοῦντες βοῶμεν καί λέγομεν, σῶσον ἡμᾶς, τούς ὁμολογοῦντας σέ Θεοτόκον ἀπό πάσης περιστάσεως, λύτρωσαι κινδύνων τάς ψυχάς ἡμῶν…», καί εἰρήνευσον τούς λαούς τῆς περιοχῆς ἡμῶν καί τόν κόσμον ἅπαντα. Ἀμήν.

Τῆς θείας Κοινωνίας μεταδοθείσης, τοῦ ἀντιδώρου διανεμηθέντος, τῆς ἀπολύσεως γενομένης,  ἐν μέσῳ τοῦ πιστοῦ λαοῦ ζητοῦντος τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς Ἀρχιερατικῆς καί Ἱερατικῆς Συνοδείας ἐξῆλθε καί ἦλθεν ἐπί τοῦ ἄνωθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ κειμένου ἡγουμενείου. Ἐνταῦθα ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης ὁσιώτατος π. Νεκτάριος προσέφερεν ἀναψυκτικά καί ἀρτύσιμα γλυκίσματα εἰς ἀναψυχήν πάντων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder