Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Τρίτην 13^ην /26^ην Ὀκτωβρίου 2021, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς ἐπανακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου εἰς τήν Ἱεράν Λαύραν, τῆς ὁποίας ὁ ἴδιος ὑπῆρξεν ἱδρυτής.

Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἐπανακομιδῆς συνέβη, ὡς οἱ γηραιότεροι τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἐνθυμούμεθα, τήν 13^ην /26^ην Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1965, τῇ αἰτήσει τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μετά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ ἀοιδίμου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ 6ου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, τήν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων καί τήν ἔναρξιν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.

Εἰς ἔνδειξιν καλῆς θελήσεως ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ἐπέστρεψε τό Ἅγιον Λείψανον, τό ὁποῖον οἱ Σταυροφόροι εἶχον μεταφέρει εἰς Βενετίαν. Ἔκτοτε τό τίμιον λείψανον παραμένει εἰς τήν ἁρμόζουσαν αὐτῷ θέσιν καί λάρνακα ὡς ἄφθορον κειμήλιον βοηθείας διά τούς Ἁγιοσαββίτας Πατέρας καί θεραπείας νόσων αὐτῶν καί τῶν προσκυνητῶν τῆς Μονῆς.

Διά τόν ἑορτασμόν τοῦ γεγονότος αὐτοῦ ἐτελέσθη ὁλονύκτιος ἀγρυπνία εἰς τήν Ἁγίαν Λαύραν, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἀρχιερέως τῆς ἑορτῆς Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδιου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, ψαλλόντων τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου ἑλληνιστί καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου μετά βοηθῶν αὐτοῦ ἀραβιστί, συμμετεχόντων Ἀραβοφώνων πιστῶν ἐκ Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων, τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων καί ἄλλων μοναχῶν.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Σοί εἶπεν ἡ καρδία μου· Κύριον ζητήσω· ἐξεζήτησέ σε τό πρόσωπόν μου. Τό πρόσωπόν σου Κύριε ζητήσω», (Ψαλμ. 26,8) ψάλλει ὁ ψαλμῳδός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ ὀσμή εὐωδίας τοῦ ἀφθάρτου σκηνώματος Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, δηλονότι τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ἐπωνύμῳ μεγάλῃ αὐτοῦ Λαύρᾳ, ἵνα εὐχαριστιακῶς ἑορτάσωμεν τήν ἐπανακομιδήν αὐτοῦ ἐκ Βενετίας ἐν ἔτει 1965.

Τό ἑόρτιον τοῦτο γεγονός τιμᾷ ἰδιαιτέρως ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία. Καί τοῦτο διότι κατά τόν Μέγαν Ἀθανάσιον ἡ σημερινή ἑορτή ἀποτελεῖ τύπον τῆς οὐρανίου χαρᾶς. «Εἰ γάρ κατά τόν δειχθέντα ἐν τῷ ὄρει πάντα πεποίηκεν Μωσῆς, τύπος ἦν δηλονότι ἡ ἐν τῇ σκηνῇ λατρεία τῶν ἐν οὐρανοῖς μυστηρίων, εἰς ἅ θέλων καί ἡμᾶς εἰσελθεῖν ὁ Κύριος ὡδοποίησεν ἡμῖν τήν ὁδόν πρόσφατον καί μένουσαν· ὡς δέ πάντα τύπος ἦν τά πάλαι τῶν νέων, οὕτω τύπος τῆς ἄνω χαρᾶς καί ἡ νύν ἐστιν ἑορτή». Καί ἁπλούστερον: [διότι ἐάν ὁ Μωσῆς ἔκανε τά πάντα σύμφωνα μέ τό πρότυπον πού εἶδεν εἰς τό ὄρος, εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ λατρεία πού ἐγίνετο εἰς τήν σκηνήν ἦταν τύπος τῶν μυστηρίων εἰς τούς οὐρανούς εἰς τά ὁποῖα μυστήρια, ἐπειδή ὁ Κύριος θέλει νά εἰσέλθωμεν, προητοίμασε δι’ ἡμᾶς νέαν ὁδόν καί διαρκοῦσαν. Ὅπως δέ ὅλα τά παλαιά ἦσαν τύπος τῶν νέων, ἔτσι καί ἡ τωρινή ἑορτή εἶναι τύπος τῆς χαρᾶς ἐκεῖ ἐπάνω].

Τῆς ἄνω ταύτης χαρᾶς, δηλονότι «τῆς Ἐκκλησίας πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων» (Ἑβρ. 12, 23) κοινωνός καί μέτοχος ἐγένετο ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Σάββας, τοῦ ὁποίου ἡ ἀγαπῶσα ψυχή καί καρδία παιδιόθεν ἐζήτει τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ ἀφ’ ἑνός καί τήν κατοίκησιν αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας ἀφ’ ἑτέρου, ἀκούων εἰς τούς Δαυϊτικούς λόγους: «ὁ Θεός, ὁ Θεός μου πρός σε ὀρθρίζω, ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ», (Ψαλμ. 62,2).

Τήν ἔρημον καί ἄβατον καί ἄνυδρον ταύτην γῆν μετέβαλεν ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Σάββας εἰς παροικίαν τοῦ σκηνώματος τῆς θείας Χάριτος καί τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔνθα πλειάς μοναστῶν καί ἀσκητῶν μετά φόβου καί τρόμου «τήν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατειργάσαντο», (Φιλιπ. 2,12) καί κατεργάζονται ἄχρι σήμερον, ὡς μαρτυρεῖ τοῦτο καί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας βοῶν καί λέγων: «ταῖς τῶν δακρύων σου ροαῖς τῆς ἐρήμου τό ἄγονον ἐγεώργησας, καί τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς εἰς ἑκατόν τούς πόνους ἐκαρποφόρησας καί γέγονας φωστήρ τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασιν, Σάββα Πατήρ ἡμῶν ὅσιε, Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ὅσιος Σάββας ἐγένετο φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασι· καί τοῦτο διότι ὁ ἡγιασμένος Σάββας ἐκραταιώθη μέ τήν δύναμιν τοῦ Πνεύματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τόν ἔσω ἄνθρωπον, ἔνθα ἐκατοίκησεν ὁ Χριστός διά τῆς πίστεως εἰς τήν καρδίαν αὐτοῦ καί «ἐπληρώθη εἰς πᾶν τό πλήρωμα τοῦ Θεοῦ», ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος, (Πρβλ. Ἐφ. 3 16-19).

Ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλεῖ τόν θεόληπτον Σάββαν κλέος τῶν μοναστῶν καί ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου καί τοῦτο διότι ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Σάββας τελῶν ὑπό τήν σκέπην τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ὡς φῶς Χριστοῦ ἐξήστραψεν ἐν τῷ σκότει τῆς ἀγνωσίας ἀλλά καί ὡς φῶς Χριστοῦ ἐξακολουθεῖ να ἐξαστράπτῃ ἐν τῷ  συγχρόνῳ ἡμῖν κόσμῳ τῆς ἀκαταστασίας καί ἀποστασίας!

Ἡ τοῦ ἀφθάρτου λειψάνου παρουσία ἐν μέσῳ ἡμῶν καί ἡ ἐξ αὐτοῦ ἀναβλύζουσα εὐωδία, ἀποτελοῦν τήν ἐγγύησιν καί τό κριτήριον τοῦ ὑγιοῦς φρονήματος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καί τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως, τήν ὁποίαν ὡς παρακαταθήκην ἐφύλαξαν οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ἡμεῖς δέ σήμερον, τελοῦντες τό μέγα καί ἑόρτιον τοῦτο γεγονός, τῆς ἐπανακομιδῆς δηλονότι τοῦ σκηνώματος τοῦ ἡγιασμένου Σάββα καλούμεθα διά τῆς τοῦ Παύλου φωνῆς: «ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καί περιφερόμενοι παντί ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρός τήν μεθοδείαν τῆς πλάνης, ἀληθεύοντες δέ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτόν τά πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός», (Ἐφ. 4, 14-15).

Ἱκετεύσωμεν λοιπόν ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Σάββαν τόν πανόλβιον, τόν περιπολεύοντα περί τόν θρόνον τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα πρεσβεύῃ ὑπέρ ἡμῶν τυχεῖν τῆς ἐπουρανίου δόξης καί βασιλείας. Ἀμήν. Ἔτη πολλά».

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα καί ἐνταῦθεν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνεχώρησε διά τά Ἱεροσόλυμα διαβᾶσα δια τῆς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.