1

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ

Τήν νύκτα τῆς Πέμπτης πρός Παρασκευήν, 12ης πρός 13ην/25ης πρός 26ην μηνός Ὀκτωβρίου 2018, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τῆς ἐπανακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου ἐκ Βενετίας πρός Ἱεροσόλυμα τό ἔτος 1965.

Τῆς ὁλονυκτίου πανηγύρεως ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ γεγονότος τούτου διά πρώτην μάλιστα φοράν μετά τήν μετάθεσιν τοῦ σκηνώματος τοῦ ὁσίου Σάββα ἐκ τῆς παλαιᾶς λάρνακος εἰς τήν νέαν, τῇ πρωτοβουλίᾳ καί ἐπιμελείᾳ τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, προεξῆρξεν ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ  τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἐλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου, ψαλλόντων τοῦ Πρωτοψάλτου κ. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου καί Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων δεξιά ἑλληνιστί καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου μετά τῆς Ἀραβοφώνου χορῳδίας αὐτοῦ ἀριστερά ἀραβιστί καί μετεχόντων τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων καί εὐλαβῶν ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ διαφόρων χωρῶν καί ἐκ τοῦ χωρίου τῶν Ποιμένων, τῆς Βηθλεέμ καί τῆς Μπετζάλλας.

Πρός τήν εὐσεβῆ πανηγυρικήν ὁμήγυριν ταύτην ὡμίλησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

 

«Πολλαί αἱ θλίψεις τῶν δικαίων καί ἐκ πασῶν αὐτῶν ρύσεται αὐτούς ὁ Κύριος· φυλάσσει Κύριος πάντα τά ὀστᾶ αὐτῶν, ἕν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται», (Ψαλμ. 33, 20-210  ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.

 Ἀγαπητοί ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ δίκαιος τοῦ Κυρίου Σάββας ὁ ἡγιασμένος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ θαυμαστῇ Αὐτοῦ Λαύρᾳ, ἵνα δοξολογικῶς καί εὐχαριστιακῶς ἑορτάσωμεν τήν ἐκ τῆς Ἑσπερίας ἐπανακομιδήν τοῦ ἱεροῦ καί ἀφθάρτου αὐτοῦ ὁλοσώμου λειψάνου ἐν τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ ἐφ’ ἑνός· καί νά χαιρετίσωμεν ἀφ’ ἑτέρου τήν πρό τινος χρόνου μετάθεσιν τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ ἐν τῇ περιτέχνῳ νέᾳ καί ἀργυρᾷ λάρνακι αὐτοῦ.

Μεγάλα ὄντως ἀγαπητοί μου καί θαυμαστά τά ἔργα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος, δίκαιαι καί ἀληθιναί αἱ ὁδοί αὐτοῦ, τοῦ Βασιλέως τῶν Ἐθνῶν (Ἀποκ. Ἰωάν. 15,3), ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἐν τῇ Ἀποκαλύψει αὐτοῦ.

Ἐπ’ αὐτῶν ἀκριβῶς τῶν δικαίων καί ἀληθινῶν ὁδῶν τοῦ Κυρίου ἐβάδισεν ὁ Πατήρ ἡμῶν Ὁσιος Σάββας, τόν ὁποῖον ὁ Κύριος ἐρρύσατο ἐκ τῶν πολλῶν θλίψεων καί δοκιμασιῶν αὐτοῦ. «Ὁ Θεός ἐπείρασεν αὐτούς (τούς δικαίους) καί εὗρεν αὐτούς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς καί ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς», (Σοφ. Σολομ. 3, 5-6) λέγει ἡ Σοφία τοῦ Σολομῶντος. Ὁ δέ Ἀπόστολος Πέτρος, ἀναφερόμενος εἰς τήν δοκιμασίαν της πίστεως εἰς Χριστόν λέγει: «εἰ δέον ἐστί, λυπηθέντες ἐν ποικίλοις πειρασμοῖς, ἵνα τό δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου διά πυρός δέ δοκιμαζομένου, εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καί τιμήν καί δόξαν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ», ( Α΄ Πέτρου 1,7).

Ὁ Πατήρ ἡμῶν Σάββας ἐγένετο δεκτός παρά Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν «ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας», , δηλονότι ὡς ὁλοκαύτωμα θῦμα, τό ὁποῖον καταναλίσκεται ὅλον εἰς τό θυσιαστήριον καί προσφέρονται τῷ Θεῷ ὡς ὀσμή εὐωδίας αἱ πολλαί δοκιμασίαι τοῦ θυσιαζομένου πιστοῦ. Ἐπί πλέον δέ ἡ διά πυρός δοκιμαζομένη πίστις τῶν δικαίων εὑρεθῆ πρός ἔπαινον καί τιμήν καί δόξαν κατά τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως, ὅταν θά φανεωθῇ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ὡς ἔνδοξος κριτής.

Ἡ ἀλήθεια τῶν ἁγιογραφικῶν τούτων λόγων ἐπιβεβαιοῦται καί μετά παρρησίας καταγγέλλεται καί ψηλαφητί μαρτυρεῖται διά τοῦ πρό ὀφθαλμῶν ἡμῶν κειμένου ἀφθάρτου καί εὐωδιάζοντος λειψάνου τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Σάββα του ἡγιασμένου. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων ἡμῶν αὕτη ἡ πίστις τῆς Ἐκκλησίας, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

 Τό θεμέλιον τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ Χριστός, οἱ δέ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ ἐκλεκτοί καί ἠγαπημένοι τοῦ Θεοῦ, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος ( Κολ. 3,12).

 Εἰς τοῦτο καί ἡμεῖς καλούμεθα διά τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα, ἵνα μέτοχοι γενώμεθα τῆς δικαιοσύνης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μιμηταί τῶν δικαίων καί ἁγίων Αὐτοῦ, ᾧ ἡ δόξα, τό κράτος καί τό ἔλεος Αὐτοῦ εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν».

Μετά τήν ἀγρυπνίαν, περί τάς αὐγάς τῆς ἡμέρας, παρετέθη κέρασμα μετά κολλύβων εἰς τόν Νάρθηκα καί μετ’ αὐτό παρετέθη τράπεζα.

Ἀναχωρήσας ὁ Μακαριώτατος, διῆλθε διά προσκύνησιν ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας