Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Τήν Παρασκευήν, 13ην /26ην Ὀκτωβρίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς ἐπανακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου εἰς τήν ἱδρυθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ καί φέρουσαν ἄχρι τῆς σήμερον τό ὄνομα αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν.
Ἡ ἑορτή αὐτή, ὡς γνωστόν, ἔχει τήν ἀρχήν αὐτῆς εἰς τό γεγονός τῆς ἐπανακομιδῆς, ἤτοι τῆς μεταφορᾶς τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου εἰς τήν Ἱερουσαλήμ ἐκ τῆς Βενετίας, ὅπου εἶχον μεταφέρει αὐτό οἱ Σταυροφόροι.
Τό ἱερόν λείψανον τοῦ ὁσίου Σάββα ἀφίχθη εἰς τήν Ἱερουσαλήμ τήν 13ην /26ην Ὀκτωβρίου τοῦ 1965, κατόπιν συνεννοήσεως τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Τό ἱερόν λείψανον παρέμεινε τότε ἐπί μίαν ἑβδομάδα διά προσκύνησιν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἐν συνεχείᾳ δέ ἐναπετέθη καί παραμένει διαρκῶς εἰς τό Καθολικόν τῆς Ἱερᾶς Λαύρας διά τήν βοήθειαν καί τόν ἁγιασμόν τῶν ἐν εὐλαβείᾳ προσκυνούντων τοῦτο.
Διά τήν ἑορτήν ταύτην μετέβη εἰς τήν Ἱεράν Λαύραν τοῦ ὁσίου Σάββα ἀφ’ ἑσπέρας διά τόν μικρόν Ἑσπερινόν ὁ κατά τήν σειράν Ἀρχιερεύς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος μετά συνοδείας, ἐν συνεχείᾳ δέ μετέβη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὁ Ὁποῖος ἐγένετο δεκτός ἐν προϋπαντήσει ὑπό τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς καί προεξῆρξε τῆς ὁλονυκτίου ἀκολουθίας καί λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ ὡς ἄνω εἰρημένου Ἀρχιερέως τῆς σειρᾶς Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν Ἀραβοφώνων ἱερέων καί διακόνων, ψαλλόντων τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου ἑλληνιστί καί ἀραβιστί πρός οἰκοδομήν καί τέρψιν τῶν ψυχῶν τῶν μετεχόντων Ἁγιοσαββιτῶν καί Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί τῶν εὐσεβῶν ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, προσελθόντων ἐκ Βηθλεέμ καί τῶν περιχώρων αὐτῆς Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας, ἀλλά καί μακρόθεν ἐκ τῆς Γαλιλαίας καί τῆς Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος.
Τό μεγαλοπρεπές Καθολικόν τῆς Μονῆς μέ τάς μορφάς τῶν ὁσίων καί θεοφόρων πατέρων εἰς τάς τοιχογραφίας, φωταγωγουμένας ὑπό τῶν ἀναπτομένων καί κινουμένων πολυελαίων καί ἡ βυζαντινήν ψαλμῳδία ἐδημιούργησαν τάς καλλίστας τῶν προϋποθέσεων διά μίαν κατά τό δυνατόν βαθεῖαν καί κατανυκτικήν συμμετοχήν εἰς τήν ὁλονυκτίαν, ἀποκορυφωθεῖσαν εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς περί τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου ὡς τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐφαρμόσαντος μέ ὑψίστην ἀκρίβειαν τά εὐαγγελικά διδάγματα καί ἱδρύσαντος τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν ὡς ἐκπαιδευτήριον καί ἁγιαστήριον χιλιάδων μοναχῶν διά μέσου τῶν αἰώνων. «Αἱ πρεσβεῖαι καί τό λείψανον αὐτοῦ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «στηρίζουν τούς Ἁγιοσαββίτας πατέρας, ἵνα ἐπιτελοῦν τόν ἀσκητικόν αὐτῶν ἀγῶνα, στηρίζοντες τάς ψυχάς τῶν ἐπισκεπτῶν τῆς Μονῆς καί προσευχόμενοι ὑπέρ βοηθείας, εἰρήνης καί ἀγαθῆς καταστάσεως τῶν Ὀρθοδόξων καί ὅλου τοῦ κόσμου».
Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας πάντες οἱ μετασχόντες τῆς θείας Χάριτος τῆς ὁλονυκτίου ἑορτῆς ἐκάθισαν εἰς τόν νάρθηκα τῆς Μονῆς, χρησιμεύοντα καί ὡς Ἐπιτροπικόν, καί ἀναπεμφθείσης δεήσεως καί ψαλέντος τοῦ Πατριαρχικοῦ Πολυχρονισμοῦ, μετέλαβον καί ὑλικῆς τροφῆς, τῶν κολλύβων, τοῦ ἄρτου τῆς ἀρτοκλασίας ἐμπεποτισμένου μετ’ οἴνου κατά τό εἰωθός τῶν Ἁγιοσαββιτῶν, τῶν γλυκισμάτων καί τοῦ ἀφεψήματος.
Ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη ἐν προπόσει τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου εἰς τούς Ἁγιοσαββίτας, ἵνα συνεχίζουν τόν ἀσκητικόν αὐτῶν ἀγῶνα καί τήν θείαν εὐλογίαν εἰς τούς οἴκους τῶν τιμησάντων τόν ἅγιον διά τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν εἰς τήν ἑορτήν αὐτοῦ.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder