Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ.
Τήν Τρίτην, 13ην / 26ην Ὀκτωβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, τήν ὑπ᾽αὐτοῦ τό 480 μ.Χ. συσταθεῖσαν, εἰς τήν δυτικήν ὄχθην τοῦ χειμάρρου τῶν Κέδρων τῆς περιοχῆς Καστελλίων, μακράν πρό τῆς ἐκβολῆς αὐτοῦ εἰς τήν Νεκράν Θάλασσαν.
Ἡ ἐν λόγῳ ἑορτή βασίζεται εἰς τό γεγονός τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου Σάββα, τό ὁποῖον εὑρίσκετο εἰς Βενετίαν ἀπό τῆς ἐποχῆς τῶν Σταυροφόρων, παρά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, τήν 13ην/26ην μηνός Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1965, ἐπί τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Βενεδίκτου.
Διά τήν μεταφοράν τοῦ τιμίου λειψάνου τότε μετέβησαν εἰς Βενετίαν ὡς Πατριαρχική ἀποστολή ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Πέτρας Γερμανός, ὁ Μητροπολίτης Καισαρείας Γέρων Ἀρχιγραμματεύς τότε κ. Βασίλειος, ὁ μακαριστός πνευματικός τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα π. Σεραφείμ καί ὁ τότε Ἱεροδιάκονος π. Κυριακός, νῦν Μητροπολίτης Ναζαρέτ.
Μετά τήν ἐπίσημον καί μεγαλοπρεπῆ ὑποδοχήν τοῦ τιμίου λειψάνου εἰς τήν πύλην τοῦ Δαβίδ, τοῦτο κατετέθη εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως διά προσκύνησιν ἐπί δέκα καί ἑπτά ἡμέρας, ἀκολούθως δέ μετηνέχθη εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, καί κατετέθη εἰς τό Καθολικόν αὐτῆς, ὡς πηγή ἀντλήσεως δυνάμεως, ἐνισχύσεως καί θεραπείας διά τούς Ἁγιοσαββίτας Πατέρας καί τούς προσκυνητάς.
Ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ γεγονότος τούτου ἐτελέσθη εἰς τό Καθολικόν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου Σάββα ὁλονύκτιος ἀγρυπνία μετά θείας Λειτουργίας. Ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, παρεπιδημούντων ἱερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἁγιορειτῶν Πατέρων καί ἐγγάμων Ἀραβοφώνων τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.
Τῆς ἑορτῆς μετέσχον ἐν κατανύξει καί εὐλαβείᾳ πολλοί Ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι προσελθόντες ἐκ Γαλιλαίας, κυρίως ὅμως ἐκ Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας.
Εἰς τήν βαθυτέραν καί πνευματικωτέραν συμμετοχήν εἰς τήν ἀγρυπνίαν συνετέλεσε ἡ συγκινητική ψαλμῳδία τῆς χορῳδίας τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου καί τοῦ Ἁγιορείτου π. Ἀντίπα.
Εἰς τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὡς ἕπεται:
«Τιμῶμεν τόν Ἅγιον Σάββαν, διότι μέ τόν τρόπον ζωῆς τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν πρᾶξιν ἀνεδείχθη φίλος τοῦ Χριστοῦ, τιμῶν τόν Θεόν οὐχί μέ λόγους, ἀλλά μέ πράξεις. Ὁ Χριστός εἶπε πρός τούς Φαρισαίους, ὅτι τόν τιμοῦν μέ τά χείλη καί οὐχί μέ τήν καρδίαν. Οὕτω δυστυχῶς συμβαίνει καί μέ ἡμᾶς, διότι λέγομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τόν Θεόν, ἀλλά μισοῦμεν τόν πλησίον, δέν δίδομεν ἐλεημοσύνην, δέν προετοιμαζόμεθα διά τήν προσέλευσιν εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν καί τήν θ. Κοινωνίαν.
Ὁ Ἅγιος Σάββας ἐκπροσωπεῖ ὅλους τούς ἀσκητάς τῆς ἐρήμου. Μέ ὅλην τήν ψυχήν καί τήν διάνοιαν ἠγάπησε τόν Θεόν καί τούς ἀνθρώπους, διά τοῦτο καί προεγεύθη τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως. Ἀπόδειξις τούτου, τό πρό ἡμᾶς ἄφθορον λείψανόν του, τήν ἐπιστροφήν τοῦ ὁποίου ἡμεῖς ἑορτάζομεν σήμερον.
Διά τῆς προσκομιδῆς τοῦ ἁγίου λειψάνου προγευόμεθα καί ἡμεῖς τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν, τῆς ἀναστάσεως ἡμῶν. Τοῦτο συμβαίνει ἡμῖν εἰς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν. Οὕτω πληρούμεθα εἰρήνης, ζῶντες εἰς ἕνα κόσμον συγχύσεως καί ἀκαταστασίας. Καταφύγιον ἡμῶν καί κιβωτός σωτηρίας ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ἐντός τοῦ κόσμου, ἀλλ’ οὐχί ἐκ τοῦ κόσμου.
Ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ζῶμεν καί ἡμεῖς καί δή αὐτῆς τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων. Αὕτη ἐπεβίωσε τῶν περιστάσεων τῆς ἱστορίας, παραμένουσα πιστή εἰς τήν παράδοσιν.
Τάς εὐχάς τῶν μεγάλων Πατέρων αὐτῆς, καί δή τοῦ ὁσίου ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἐπικαλούμεθα, διά νά συνεχίσωμεν τόν ἀγῶνα ἡμῶν. Ἀμήν».
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, λήξασαν περί τάς ἀνατολάς τοῦ ἡλίου, ἡ Πατριαρχική συνοδεία, οἱ μοναχοί καί πάντες οἱ πιστοί ἀπήλαυσαν εἰς τόν νάρθηκα τῆς Μονῆς, χρησιμεύοντα καί ὡς Ἐπιτροπικόν, τῆς διακριτικῆς τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων προθύμου καί παραμυθητικῆς φιλοξενίας.
Μετα τήν δέησιν καί τόν Πατριαρχικόν Πολυχρονισμόν, εὐχαριστῶν τούς Ἁγοσαββίτας Πατέρας ὁ Μακαριώτατος, εὐλογῶν αὐτούς καί συνοδευόμενος ὑπ᾽αὐτῶν, διερχόμενος διά τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου, ἥψατο τῆς ὁδοῦ πρός τά Ἱεροσόλυμα διά τήν συνέχισιν τῶν Πατριαρχικῶν Αὐτοῦ καθηκόντων.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder