Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΡΩΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΓΗΝ (3Η ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑ-ΕΣΠΕΡΑΣ).

Εὐχαριστοῦντες τόν πανάγαθον Θεόν ἡμῶν διά τάς πνευματικάς  Αὐτοῦ δωρεάς, εὐχαριστοῦμεν Αὐτόν καί διά τάς ὑλικάς, διά τόν ἄρτον καί τόν οἷνον καί πάντα ὅσα εὔγευστα,  ἐπιούσια καί  ὠφέλιμα πρός τήν συντήρησιν ἡμῶν ἐκ τῆς γῆς, διά τοῦ ἡλίου, τοῦ ἀέρος καί τῆς βροχῆς παρέχει ἡμῖν καί  παρακαλοῦμεν Αὐτόν, ὅπως ἐν τῇ σοφῇ οἰκονομίᾳ Αὐτοῦ διαθρέψῃ καί ὅσους ἐγκαταλείπει ἐνδεεῖς καί πεινῶντας ἡ    ἐνσκήψασα εἰς τόν κόσμον οἰκονομική κρίσις.

Ἔμπλεοι χαρᾶς καί εὐφροσύνης ἐκ τῆς ἀδελφικῆς Ἡμῶν συναναστροφῆς ἐν τῇ τραπέζῃ  ταύτῃ, εὐχόμεθα Αὐτῇ καί τῇ τιμίᾳ Αὐτῆς Συνοδείᾳ εὐλογημένας, ἀνέτους καί εὐχαρίστους  τάς εἰσόδους αὐτῆς εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τάς ἐξόδους ἐξ αὐτῶν τῇ  ἀοράτῳ θείᾳ δυνάμει, ἐπιστασίᾳ καί ἐνισχύσει καί τῇ συνοδείᾳ εἴτε Ἡμῶν προσωπικῶς εἴτε τῆς Ἀντιπροσωπείας Ἡμῶν διά πᾶσαν βοήθειαν, ἐξυπηρέτησιν ἤ  διευκόλυνσιν.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ἐχούσης ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε Πατριάρχα της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε, αγαπητέ εν Κυρίω Αδελφέ,

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,

Σεβαστοί πατέρες και αδελφοί,

 Αντιφωνώντας τη Μακαριότητά Σας θέλω πρωτίστως να εκφράσω χαρά, την οποία αισθανόμεθα τόσο εγώ προσωπικά, όσο και οι συνοδοί μου από τη συναναστροφή μαζί Σας, την Ιεραρχία της Αγιωτάτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και τα μέλη της Αγιοταφικής Αδελφότητος καθώς και από την γενομένη κοινή μας προσευχή! Η επίσκεψή μου στην Ιερουσαλήμ είναι δισδιάστατη. Από τη μια πρόκειται για την ειρηνική επίσκεψη προς την Αγιωτάτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων, την οποία πάντοτε στην Αγία Ρωσία περιέβαλαν μετά ιδιαίτερης αγάπης και τιμής, και από την άλλη είναι προσκύνημα στον Πανάγιο Τάφο και άλλα ιερά σεβάσματα της Παλαιστίνης, πραγματοποιούμενο μετά δέους από τη συνειδητοποίηση του μεγαλείου των φανερωθέντων εντεύθεν έργων του Θεού.

 Εδώ στον Γολγοθά, ετελέσθη ο σωτήριος αγώνας του Χριστού, αυτός ο τόπος είναι η αφετηρία του ευαγγελικού κηρύγματος, το οποίο έφθασε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς (Πραξ. 1.8), επίσης εδώ είναι, όπου εν προσευχαίς αγωνίζεται η Μήτηρ των Εκκλησιών, η Ορθόδοξη Εκκλησία των Ιεροσολύμων, φύλαξ των Παναγίων Προσκυνημάτων. Αυτή η διακονία αριθμεί σχεδόν δυο χιλιετίες και το μεγαλύτερο διάστημα συνοδεύετο από θλίψεις και δοκιμασίες. Δεν ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις, όταν από τους φύλακες του Παναγίου Τάφου απαιτείτο θυσία για χάρη της προστασίας των ιερών κειμηλίων. Και όμως η Αγιωτάτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων στο διάβα των αιώνων υπηρετώντας μετά τιμής και αξιοπρέπειας μας φύλαξε τον Πανάγιο Τάφο του Σωτήρος.

 Τον Θρόνο των Ιεροσολύμων, στερεωθέντα «ἐν μέσῳ τῆς γῆς», (Ψαλ. 73.12) εκόσμησαν οι φωστήρες της πίστεως του Χριστού όπως ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, οι Άγιοι Κύριλλος, Ιουβενάλιος, Ζαχαρίας και Σωφρόνιος. Στο κλίμα του ανήκουν οι μεγάλοι ασκητές, όπως οι Όσιοι Ιλαρίων ο Μέγας, Χαρίτων ο Ομολογητής και Σάββας ο Ηγιασμένος. Ενώ στιβαρός προμαχώνας της Ορθοδοξίας σε όλους τους αιώνες της λειτουργίας της παρέμεινε η Αγιοταφική Αδελφότητα.

 Από τη στιγμή της Βαπτίσεως της Ρωσίας διά των αοράτων νημάτων τη συνέδεσαν με το Θρόνο των Ιεροσολύμων μονοπάτια, τα οποία ακολουθούσαν οι προσκυνητές. Ο επισκεψάμενος την Παλαιστίνη το έτος 1066 Ρώσος Ηγούμενος Δανιήλ αναφέρει ότι συναντούσε στην Ιερουσαλήμ ολόκληρες πλέον ομάδες Ρώσων προσκυνητών. Ήταν πρώτος Ρώσος ο Ηγούμενος Δανιήλ, ο οποίος αφιέρωσε και άναψε το ακοίμητο καντήλι υπέρ της Πατρίδος του στον Πανάγιο Τάφο. Ανέκαθεν οι ευλαβείς προσκυνητές κομίζουν στη Ρωσία το Άγιο Φως από το Ιερό Κουβούκλιο.

 Η αγάπη των εκ Ρωσίας προσκυνητών προς τα ιερά Προσκυνήματα των Ιεροσολύμων δημιούργησε σε πολλούς απ΄αυτούς πόθο να μείνουν για πάντα δίπλα στον Πανάγιο Τάφο. Αυτή η αγάπη ήταν εκείνη, η οποία έφερε στους Αγίους Τόπους την Αγία Ευφροσύνη του Πόλοτσκ που εκοιμήθη οσιακώς εδώ. Από την ίδια αγάπη φλεγόταν η καρδιά της Μεγάλης Δούκισσας Ελισάβετ, η οποία ήθελε να ταφεί εδώ και όντως, κρίμασι Θεού, στους Αγίους Τόπους φυλάσσονται τα αγία λείψανά της. 

 Επιμελώς και με αγάπη διατηρούμε τη μνήμη της φιλαδέλφου συμμετοχής της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων στην πνευματική πρόοδο της αδελφής Ρωσικής Εκκλησίας. Στις αρχές του 4^ου αιώνος, πολύ πριν από την ιεραποστολή των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και τον Άγιο Πρίγκιπα Βλαδίμηρο, οι απεσταλμένοι της Μητρός πασών των Εκκλησιών του Θρόνου των Ιεροσολύμων ιερομάρτυρες Χερσώνος εθεμελίωσαν την πρώτη Ιεραρχία στις ακτές της Ταυρίδος. Από ΄κει επί πολλούς αιώνες το φως της πίστεως του Χριστού φώτιζε τους προγόνους μας και εκεί ήταν που στη συνέχεια ο Απόστολος της Ρωσικής γης Πρίγκιψ Βλαδίμηρος δέχθηκε το άγιο Βάπτισμα. Ως θεμέλιο του πνευματικού βίου του λίκνου του χριστιανισμού στη Ρωσίας εξ’αρχής ετέθησαν οι παραδόσεις των Αγίων Τόπων, τις οποίες εκόμισαν οι ιερομάρτυρες.

 Και στους μεταγενέστερους αιώνες ο Θρόνος των Ιεροσολύμων επανειλημμένως έδειχνε το ενδιαφέρον του για την πορεία της Ορθοδοξίας στην Πατρίδα μας. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σωφρόνιος έθεσε την υπογραφή του στις πράξεις της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του έτους 1593 διά την ανύψωση του Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίας στο αξίωμα του Πατριάρχου Μοσκόβου και πάσης Ρωσίας και των υπερβορείων μερών. Αυτά τα «βόρεια μέρη» τα ποιμαίνει έως σήμερα ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών.

 Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεοφάνης ο επισκεψάμενος τη Ρωσία το έτος 1619, συμμετείχε στην εξέταση από τη Σύνοδο των διορθώσεων του Ρωσικού Ευχολογίου όπως και στην ενθρόνιση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Φιλαρέτου, ενώ κατ΄επιστροφήν πέρασε από τα Ουκρανικά εδάφη, όπου αποκατέστησε την καταργηθείσα μετά την ουνία του Μπρεστ Ορθόδοξη Ιεραρχία της Ιεράς Μητροπόλεως Κιέβου.

 Μετά μεγάλης συμπαθείας παρακολουθούσε την πορεία της Ρωσικής Εκκλησίας ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος Β’, δίδοντας αδελφικές συμβουλές, καταδικάζοντας το σχίσμα και υποδεικνύοντας την ανάγκη της αυξήσεως στη Ρωσία του αριθμού των Επισκοπών. Αυτός ήταν ο οποίος, το έτος 1685, απέστειλε στη Μόσχα τους περίφημους θεολόγους Ιωαννίκιο και Σωφρόνιο Λειχούδη και συνέβαλε στην ίδρυση της Σλαβικής, Ελληνικής Λατινικής Ακαδημίας, του πρώτου δηλαδή ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος της Ρωσίας, εκ του οποίου μεταγενέστερα προήλθαν η Θεολογική Ακαδημία Μόσχας και το Πανεπιστήμιο Μόσχας.

Από την πλευρά της η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας πάντα εκτιμούσε τη Μητέρα των Εκκλησιών και ανέτρεφε το ποίμνιό της, έτσι ώστε να έχει αυτή την εκτίμηση. Αυτή η στάση αποτυπώθηκε στις γενναιόδωρες προσφορές από τη Ρωσία προς τον Πανάγιο Τάφο. Οι Ρώσοι τσάροι έστελναν στην Ιερουσαλήμ χρυσάφι, εικόνες, λειτουργικά σκεύη και βιβλία. Από το 19^ο  αιώνα σε όλους τους Ναούς της Ρωσίας τοποθετήθηκε ειδικό κυτίο «υπέρ του Παναγίου Τάφου».  Οι προσφορές δεν έπαυσαν ακόμα όταν η ίδια η Ρωσία δοκιμαζόταν σκληρά, όπως την εποχή της εισβολής του Ναπολέοντος. Ακόμα και το δύσκολο έτος 1812 προσφορές, οι οποίες συγκεντρώθησαν στη Ρωσία εστάλησαν για τις επισκευές του Ναού της Αναστάσεως, ο οποίος κάηκε από πυρκαγιά παρόλο που η ίδια η Μόσχα καταστράφηκε από την ακόμα φοβερότερη πύρινη λαίλαπα.

Η Ρωσία δεν ενίσχυε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων μόνο δι΄ αποστολής χρηματικών προσφορών, αλλά και με τη στρατιωτική μεσολάβηση. Επτά φορές η Ρωσία πολεμούσε κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και μάλιστα ένας από τους κύριους σκοπούς ήταν ο αγώνας για την απελευθέρωση των Παναγίων Προσκυνημάτων από τις καταπιέσεις των αλλοθρήσκων. Χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες προσέφεραν τις ζωές τους διά την απελευθέρωση των πασχόντων στην Ανατολή ομοδόξων αδελφών τους. Δεν ήταν ολίγες οι προσπάθειες οι οποίες κατεβλήθησαν από τους Ρώσους διπλωμάτες διά την προστασία των Παναγίων Προσκυνημάτων, με τη συμβολή των οποίων ειδικότερα ελύθη το εκκρεμές ζήτημα περί αναστηλώσεως του τρούλου του Ναού της Αναστάσεως και η Εκκλησία των Ιεροσολύμων ανέκτησε σειρά Παναγίων Προσκηνημάτων. 

Σημαντικό σταθμό στις σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών Ιεροσολύμων και Ρωσίας αποτελεί η ίδρυση του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου στη Μόσχα και της Ρωσικής Εκκλησιαστικής Αποστολής στην Ιερουσαλήμ καθώς και του Αυτοκρατορικού Ορθοδόξου Παλαιστινιακού Συλλόγου. Τόσο η Ιεραποστολή, όσο και ο Σύλλογος ανέπτυξαν ευρύ πνευματικό, μορφωτικό και φιλανθρωπικό έργο με την ίδρυση σχολών, τυπογραφείων, βιβλιοθηκών, ορφανοτροφείων, οίκων ευγηρίας, με την οικοδομή Ναών και ξενώνων και δι΄αυτού παρείχαν μεγάλη συνδρομή προς την Εκκλησία των Ιεροσολύμων.

Σήμερα οι καλές μας σχέσεις που έχουν παράδοση αναπτύσσονται επιτυχώς. Όπως και παλαιότερα τη βάση τους αποτελεί ο πόθος των πιστών από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Μολδαβία, το Καζακστάν, τις Βαλτικές και άλλες χώρες, να πραγματοποιήσουν προσκύνημα στην Παλαιστίνη, να προσευχηθούν μαζί με τους αδελφούς τους από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων στον Πανάγιο Τάφο. Ένεκεν τούτων κι εγώ έφθασα στους Αγίους Τόπους. 

Μακαριώτατε, ευχαριστώ διά την παρεχόμενη τόσο προς εμέ προσωπικά, όσο και προς τους συνοδούς μου φιλοξενία και δια το Ιερό Συλλείτουργο, το οποίο επιτελέσαμε σήμερα στον Πανάγιο Τάφο. Μετά δέους αναμένω τη συνέχεια της προσκυνηματικής περιηγήσεως και σε άλλα ιερά σεβάσματα της Παλαιστίνης και χαίρομαι διά τη συναναστροφή μας.

Μετά τό γεῦμα τοῦτο ἔλαβε χώραν εἰς τό Προεδρικόν Μέγαρον ἡ συνάντησις τῶν δύο Προκαθημένων Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Μόσχας καί  Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Προέδρου τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Συμεών Πέρες.

Κατά τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ κ. Πέρες εἶπεν ὅτι «εἶναι εὐχαριστημένος καί ὑπερήφανος, διότι ὑποδέχεται τήν Ἀνωτάτην Ἀρχήν τῆς Ἐκκλησίας τῆς μεγάλης χώρας τῆς Ρωσίας».  Ὅτι «ἡ Ρωσία εἶναι ἀπό τάς πρώτας χώρας πού ἐδέχθησαν τούς Ἰουδαίους ὡς ἔθνος καί θρησκείαν. Εἰς τήν χώραν τῆς Ρωσίας ὑπάρχει μία θρησκευτική συμβίωσις μέ ἱστορίαν χιλίων ἐτῶν. Ὁ Ἰουδαϊκός καί ὁ Χριστιανικός πολιτισμός βασίζεται εἰς τάς ἀρχάς τοῦ Δεκαλόγου. Αἱ ἐντολαί αὐταί εἶναι ἡ βάσις τῶν ἀνθρωπιστικῶν ἀξιῶν. Ἡμεῖς ἐπιδιώκομεν οὐχί τόν πόλεμον, ἀλλά τήν εἰρήνην μετά τῶν γειτόνων ἡμῶν. Τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ δεσμεύεται διά τήν ἐλευθερίαν τῆς θρησκείας ὅλων τῶν ἐθνικοτήτων πού διαμένουν εἰς αὐτήν, ἄρα καί τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Κατά τήν πρόσφατον ἐπίσκεψίν μου εἰς τήν Ρωσίαν ἔμεινα λίαν ἐντυπωσιασμένος ἀπό τήν φιλικήν διάθεσιν. Ἡμεῖς οἱ Ἰουδαίοι ἐνθυμούμεθα καί ἡ ἀνθρωπότης ἐνθυμεῖται ὅτι ἡ Ρωσία ἔδωσε τό πλέον δυνατόν κτύπημα εἰς τόν Χιτλερικόν Ναζισμόν κατά τόν Β’ Παγκόσμιον πόλεμον καί ἔσωσε τόν κόσμον μέ τίμημα τήν ζωήν ἑκατοντάδων χιλιάδων Ρώσων στρατιωτῶν, ἐκείνων πού ἐπολέμησαν μεμονωμένως καί ἐκείνων πού συνετάχθησαν μέ τάς τάξεις τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ. Οἱ ἄνθρωποι, διά νά ζήσουν  ἔχουν ἀνάγκην ὄχι μόνον τόν ἄρτον,  «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνον ζήσεται ἄνθρωπος». Βασιζόμενοι εἰς αὐτήν τήν ἀρχήν ἀς ἀγωνισθῶμεν, ὥστε νά μήν συμβῇ καί πάλιν εἰς τήν ἀνθρωπότητα ὅ,τι συνέβη κατά τόν Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον. Καί πάλιν Σᾶς καλωσορίζω εἰς τήν πρωτεύουσαν τοῦ Ἰσραήλ, τήν πόλιν τῆς αἰωνιότητος δι’ ὅλας τάς θρησκείας».

Εἰς τοῦτο ἀνταπήντησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος λέγων ὅτι: «ἐκ καρδίας εὐχαριστοῦμεν διά τούς ἀπευθυνθέντας εἰς Ἡμᾶς  λόγους καί χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως νά ἀνανεώνωμεν καί πάλιν ἀρχαιοτάτην παράδοσιν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας νά ἐπισκέπτωνται τά μέλη αὐτῆς τούς Ἁγίους Τόπους. Ἐπισκεφθέντες εἰς τό παρελθόν τήν Ἁγίαν Γῆν ὡς ἁπλός προσκυνητής ἐπισκεπτόμεθα νῦν αὐτήν καί ὡς Πατριάρχης, τελοῦντες ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετά τοῦ παρόντος εἰς τήν ἐπίσκεψιν ταύτην Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου». Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρωσίας εἶπεν ἐπίσης ὅτι εὐχαριστεῖ διά τήν ὑποστήριξιν τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ  πρός τούς ἐκ Ρωσίας εἰς Ἰσραήλ μεταναστεύσαντας Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τούς ἀνερχομένους εἰς ἕν ἑκατομύριον καί πλέον, τούς διαβιοῦντας νῦν εἰς τό  κράτος τοῦ Ἰσραήλ, διατηροῦντας ὅμως τούς δεσμούς αὐτῶν μετά τῶν συγγενῶν αὐτῶν καί ἐπισκεπτομένους αὐτούς. Οἱ ἐκ Ρωσίας συγγενεῖς ἐπισκέπτονται τούς ἐν Ἰσραήλ συγγενεῖς αὐτῶν ὡς καί χιλιάδες Ρῶσοι προσκυνηταί ἀφ’ ὅτου μάλιστα δέν ἀπαιτεῖται ἀπ’ αὐτῶν ἄδεια εἰσόδου ( viza) εἰς τό Ἰσραήλ. Ὑπάρχει ὄντως μία κοινή πολιτιστική παράδοσις τῶν ἀξιῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡμεῖς εἰς τήν Ρωσίαν ἔχομεν χιλιετῆ παράδοσιν συμβιώσεως τῶν ὀπαδῶν τῶν τεσσάρων μεγάλων θρησκειῶν, Ἰουδαϊσμοῦ, Χριστιανισμοῦ, Ἰσλάμ καί Βουδισμοῦ. «Οἱ ἀρχηγοί τῶν θρησκειῶν αὐτῶν», ἐσυνέχισεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Κύριλλος, «καταδικάζομεν ὁποιανδήποτε θρησκευτικήν βίαν, ἐκμεταλευομένην τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ὑπέρ αὐτῆς.

Διά τούς προσκυνητάς τούς ἐκ Ρωσίας ἀφικνουμένους ὑπεύθυνον εἶναι τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, μετά τοῦ ὁποίου συνεργάζεται ἡ Ρωσική Πνευματική Ἀποστολή (Missia). Αὕτη ἱδρύθη περί τά μέσα τοῦ 19^ου αἰῶνος, ἵνα ὑποδέχηται εἰς τό κτίριον αὐτῆς καί στηρίζῃ τούς Ρώσους προσκυνητάς διαρκούσης τῆς προσκυνηματικῆς αὐτῶν θεωρίας. Δι’ ὡρισμένα ἀπό τά κτίρια αὐτῆς, τά εὑρισκόμενα πολύ πλησίον τῆς Δημαρχίας καί τῆς Ἀστυνομίας Ἱεροσολύμων ὑπάρχουν εἰσέτι προβλήματα, ὡς τῆς κανονικῆς καταχωρήσεως τῆς ἰδιοκτησίας αὐτῶν εἰς τό ὄνομα τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, -τήν ὁποίαν οὐδείς ἀμφισβητεῖ-, ὡς καί τῆς ἐκκενώσεως ὑπό τοῦ Ἑβραϊκοῦ Δικαστηρίου τοῦ κτιρίου τοῦ γνωστοῦ ὡς τοῦ «Σεργίου», ἵνα τοῦτο ἀνακαινισθῇ διά ποσοῦ ἤδη δωρηθέντος καί ἀναμένοντος τήν ἀξιοποίησιν αὐτοῦ, διά τόν ὅν διετέθη σκοπόν. Εἰς τά θέματα αὐτά ζητῶ τήν παρέμβασιν τῆς Ὑμετέρας Ἐξοχότητος, ἵνα προωθηθῇ ἡ γενομένη ἤδη περί αὐτῶν συμφωνία καί μετά τοῦ Προέδρου Πούτιν. Τήν παρέμβασιν ὑμῶν ζητῶ καί διά ταχυτέραν ἔγκρισιν ἀνεγέρσεως καί νέου ξενῶνος παρά τούς παλαιούς, ὁ ὁποῖος θά ἀνταποκριθῇ εἰς τάς ἀνάγκας τῶν καθ’ ἑκάστην αὐξανομένων Ρώσων προσκυνητῶν. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας εἶναι πρόθυμος νά συμπαρασταθῇ ἐκκλησιαστικῶς εἰς ὅ,τι τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ ἐνδεχομένως χρειασθεῖ αὐτήν.  Εὐχαριστῶ ὑμᾶς καί διά τήν μνείαν τῶν Ρώσων στρατιωτῶν, τῶν πεσόντων κατά τόν Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον ὑπέρ ἐλευθερίας τῆς Ρωσίας καί τῆς ἀθρωπότητος. Καί εὔχομαι εἰς ὑμᾶς τήν θείαν ἐνίσχυσιν διά τήν διαφύλαξιν τῆς εἰρήνης καί τῆς εὐημερίας τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ».

Ἀπαντῶν ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰσραήλ εἶπεν ὅτι εἶναι αἰσιόδοξος διά τήν ἔτι περαιτέρω προώθησιν καί βελτίωσιν τῶν ὑπαρχουσῶν πολιτιστικῶν σχέσεων Ἰσραήλ καί Ρωσίας καί ὅτι θά καταβάλῃ προσπαθείας διά τήν ἄρσιν τῆς γραφειοκρατείας, ἡ ὁποία καθίσταται ἐμπόδιον εἰς τήν προώθησιν τῶν ἀφορώντων εἰς τά προσκυνηματικά κτίρια τῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς (Missia). Ἐναντίον τῆς γραφειοκρατείας  ταύτης διαμαρτύρονται καί οἱ Ἰσραηλινοί πολῖται.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἐπεσκέφθη τόν Δήμαρχον Ἱεροσολύμων κ. Νίρ Μπαρκάτ εἰς τό παρά τήν Ρωσικήν Πνευματικήν Ἀποστολήν (Missia) κτίριον τῆς Δημαρχίας.

Ἐνταῦθα  Οὗτος, τῇ παρουσίᾳ καί πάλιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, μετά της συνοδείας Αὐτοῦ εἶχε συζήτησιν μετά τοῦ Δημάρχου καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, τῆς Ἀντιδημάρχου κ. Νοεμί Τσούρ καί τοῦ Συμβούλου τῆς Δημαρχίας ἐπί τῶν Χριστιανικῶν Θεμάτων κ. Δαβίδ Κόρεν περί τῶν προβλημάτων τῶν κτιρίων τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς (Missia), τά ὁποῖα ἐτέθησαν ὑπ’ ὄψιν  καί τοῦ Προέδρου κ. Συμεών Πέρες καί ἐπί πλέον περί τοῦ προβλήματος τῆς διαβάσεως τοῦ ἠλεκτρικοῦ τροχιοδρόμου πολύ πλησίον τῆς Ἱερᾶς Ρωσικῆς Μονῆς τῆς Ὀρεινῆς παρά τό Ἑβραϊκόν νοσοκομεῖον Χαντάσσα.

Τό αἴτημα τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας  εἶναι νά διαβῇ ὁ τροχιόδρομος διά μέσου γῆς τῆς Μονῆς, ἀπαλοτριωθείσης ἤδη πρό τοῦ 1967 μακρύτερον τῆς Μονῆς καί οὐχί ἐπί γῆς ἀπαλλοτριουμένης νῦν μέ τό νέον σχέδιον, κειμένης πολύ πλησίον τῆς Μονῆς.

Ἐπί τῶν ἄλλων θεμάτων ὁ κ. Δήμαρχος εἶπεν ὅτι ἡ εὐθύνη εὑρίσκεται εἰς τήν Κυβέρνησιν καί ὄχι εἰς τήν Δημαρχίαν, ἐπί τοῦ τελευταίου δέ εἶπεν ὅτι δέχεται νά προτείνῃ ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἐμπειρογνώμονα ἀρχιτέκτονα, ἵνα συζητήσῃ τοῦτο μετά τῶν ἐμπειρογνωμόνων τῆς Δημαρχίας, προκειμένου νά φθάσουν εἰς λύσιν οὐχί πρός ζημίαν τινός, ἀλλά πρός ὄφελος ὅλων.

Μετά τήν ἀνταλλαγήν τῶν ἀπόψεων ἐπί τῶν ζωτικῶν θεμάτων τούτων διά τήν Ρωσικήν Προσκυνηματικήν Ἀποστολήν (Missia) ἠκολούθησεν ἡ ἀνταλλαγή δώρων καί ἔληξεν ἡ συνάντησις.

Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας μεταξύ 19.30 -21.30 μ.μ. ἔλαβε χώραν ἡ δεξίωσις ὑπό τοῦ Πατριαρχίου Ἱεροσολύμων πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου.

Εἰς τήν δεξίωσιν ταύτην ἦσαν προσκεκλημένοι καί παρέστησαν ἐκπρόσωποι τῆς Ἰσραηλινῆς Κυβερνήσεως καί Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, τῆς ΔημαρχίαςἹεροσολύμων, τῶν Χριστιανικῶν Δογμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, τῶν Γενικῶν Προξένων Εὐρωπαϊκῶν Κρατῶν, Ἱερεῖς καί ἐκπρόσωποι τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων τοῦ  Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου καί ἄλλοι.

Εἰς τήν δεξίωσιν ταύτην ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην  Μόσχας κ.κ. Κύριλλον ὡς ἕπεται: (ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2012/11/11/2221/ ) ὁ δέ Πατριάρχης Μόσχας κ.κ Κύριλλος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον διά τήν προσγενομένην Αὐτῷ τιμήν καί θερμήν  ὑποδοχήν κατά τήν εἰρηνικήν Αὐτοῦ ἐπίσκεψιν, διά τήν ὑπάρξασαν καλήν συνεργασίαν εἰς  θέματα διμερῆ ἀφορῶντ τάς δύο Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί Ρωσίας  καί ἐπῄνεσε τό ἐπιτελούμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος προσκυνηματικόν ἔργον διαφυλάξεως καί προστασίας τῶν Ἁγίων Τόπων καί ποιμαντικόν τῆς Ὀρθοδόξου διαποιμάνσεως τοῦ ποιμνίου αὐτῆς εἰς τήν ἐπινεμηθεῖσαν ἀρχαιόθεν δικαιοδοσίαν αὐτῆς.

Μετά τήν ἀνταλλαγήν τῶν λόγων ἠκολούθησε ἡ ἀνταλλαγή τῶν δώρων. Εἰς ταύτυν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ Μόσχας κ.κ. Κυρίλλῳ σύνολον Ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων, μεγάλην τριμερῆ εἰκόνα ἐκ μαργαριταρορρίζης κατεσκευασμένην εἰς Βηθλεέμ, ἀπεικονίζουσαν τόν Δεσπότην Χριστόν εἰς τό κέντρον, τήν Παναγίαν ἔνθρονον βρεφοκρατοῦσαν εἰς τά δεξιά καί τόν Ἅγιον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον εἰς τά ἀριστερά Αὐτοῦ καί ποιμαντορικήν ράβδον ἐκ μαργαριταρορρίζης. Τό σύνολον ἐγκολπίων καί τήν ποιμαντορικήν ράβδον προσέφερεν καί εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν συνοδῶν Ἀρχιερέων τοῦ Ἁγίου Μόσχας, ἑνί ἑκάστῳ δέ τῶν Ἀρχιερέων προσέφερεν ἐπιστήθιον σταυρόν καί εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ Ἱεροσολύμων  κ.κ. Θεοφίλῳ σύνολον ἐγκολπίων καί ἀρχιερατικόν ἐγκόλπιον ἑνί ἑκάστῳ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, καί ἐπιστήθιον σταυρόν ἑνί ἑκάστῳ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν.

Μετά τοῦτο οἱ ἀθρόως κατακλύσαντες τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου, διῆλθον  καί ἔλαβον τήν εὐλογίαν τῶν Προκαθημένων, ἐν συνεχείᾳ δέ ἀπήλαυσαν τά ἑδέσματα καί τά ποτά τῆς δεξιώσεως ταύτης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/000o9-9W-ok

ngg_shortcode_0_placeholder