Η ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ (2016).
Τήν πρωΐαν τῆς Παρασκευῆς, 15ης / 28ης Ὀκτωβρίου 2016, ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ ἐθνικῇ ἐπετείῳ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.
Ἡ Δοξολογία αὕτη ἐτελέσθη ὡς εὐχαριστία πρός τόν Θεόν διά τήν βοήθειαν Αὐτοῦ πρός τό ἔθνος ἡμῶν εἰς τήν ἀποτίναξιν τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς τῶν ἐτῶν 1940-1944 καί ὡς δέησις διά τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καί τήν ἀνάπαυσιν πάντων τῶν ἀγωνισαμένων καί πεσόντων πατέρων ἡμῶν.
Τῆς Δοξολογίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί τῇ προσευχητικῇ συμμετοχῇ τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί ἐντοπίων Ἱεροσολυμιτῶν.
Μετά τήν Δοξολογίαν ἠκολούθησεν ἡ ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί, ὡς ἕπεται:
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος
(κ. Χρῆστο Σοφιανόπουλε),
Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ σημερινή ἐθνική ἐπέτειος τῆς ἐποποιΐας τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ἀναμφισβητήτως ἀποτελεῖ ὁρόσημον οὐχί μόνον εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους ἀλλά καί εἰς τήν παγκόσμιον τοιαύτην.
Τούτου ἕνεκεν ἡ τῶν Ἱεροσολύμων ἁγία Ἐκκλησία μετά τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καθηκόντως ἐτέλεσε σήμερον ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστήριον Δοξολογίαν ἐπί τῇ σθεναρᾷ ἀντιστάσει κατά τῶν Φασιστικῶν καί Ναζιστικῶν δυνάμεων τῶν ἐμπνευστῶν τῶν διαβοήτων ἀπεχθῶν στρατοπέδων συγκεντρώσεως ὡς τοῦ Ἄουσβιτς καί ἄλλων.
Προσέτι δέ ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐτέλεσε ἐπιμνημόσυνον δέησιν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς καί ἐνδόξως πεσόντων Πατέρων καί Ἀδελφῶν ἡμῶν ὑπέρ προασπίσεως καί διαφυλάξεως τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος καί τοῦ σεβασμοῦ τοῦ ἱεροῦ ἀγαθοῦ τῆς ἐλευθερίας.
Ὁ ἀγών κατά τῶν δυνάμεων τοῦ Φασισμοῦ καί Ναζισμοῦ, τοῦ ὁποίου τό προσωπεῖον ἔχει ἤδη ἐμφανισθῆ ὑπό ἄλλην μορφήν καί ἕτερον σχῆμα ἐν ταῖς ἡμέραις ἡμῶν καί ἐντός τῶν ὁρίων τῆς περιοχῆς ἡμῶν, δηλονότι τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὑπῆρξεν ὁμολογουμένως θαῦμα τῆς φιλοπατρίας τοῦ μεγαλειώδους μεγέθους τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς καί τῆς χριστιανικῆς αὐτῆς πίστεως.
Αὐτή ἀκριβῶς ἡ πίστις «ὑπέταξε λαούς ἡμῖν καί ἔθνη ὑπό τούς πόδας ἡμῶν» (Ψαλμ. 46,3) κατά τόν ψαλμῳδόν. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ὁ ἱερός κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας ὄχι μόνον συμμετέσχεν ἐνεργῶς εἰς τόν ἱερόν ὄντως τοῦτον ἀγῶνα κατά τῶν βαρβαρικῶν δυνάμεων τοῦ ἄξονος, ἀλλά ἀνέδειξεν πλειάδα ἐθνομαρτύρων ἐκ τῶν ἀνωτέρων Ἱεραρχῶν καί τῶν ἁπλῶν αὐτοῦ ἱερέων καί μοναχῶν, οἵτινες οὐκ ἐπῃσχύνθησαν τό μαρτύριον τῆς δικαιοσύνης Κυρίου (2 Τιμ. 1, 8) κατά τόν θεῖον Παῦλον.
Ἡ σημασία τῆς σημερινῆς ἐπετείου τοῦ «Ὄχι» τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, δέν πρέπει νά παραγνωρίζεται, ἀλλ’ οὔτε καί νά ἐκλαμβάνεται ὡς ἕν συμβατικόν γεγονός τῆς ἐθνικῆς ἱστορικῆς ἡμῶν μνήμης ἀλλά μᾶλλον κάλεσμα ἐγρηγόρσεως ἐν ὄψει τῶν ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν διαπραττομένων ἀπηνῶν διωγμῶν, ἐκπατρισμοῦ καί φονικῶν ἐγκλημάτων κατά ἀθῴων συνανθρώπων ἡμῶν, ἰδιαιτέρως δέ παιδιῶν. Πάντα δέ ταῦτα ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐπιμαρτυρεῖ ὁ Κυριακός λόγος τοῦ Εὐαγγελίου: «ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ» (Ἰωάν. 16, 2).
Ἔστω ἡ μνήμη τῶν ἐθνομαρτύρων Πατέρων καί Ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ἡρωϊκῶς πεσόντων εἰς μαρτύριον ἡμῖν καί ταῖς ἐπερχομέναις γενεαῖς.
Ἐπί δέ τούτοις ὑψώσωμεν τό ποτήριον ἡμῶν καί βοήσωμεν
Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940!
Ζήτω ἡ Ἑλλάς!
Ζήτω τό εὐσεβές καί εὐλογημένον γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων σύν τῇ Γεραρᾷ Ἁγιοταφιτικῇ ἡμῶν Ἀδελφότητι.
Ἔτη πολλά.
Ὡσαύτως προσεφώνησε καί ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς,
Σεβαστοί Πατέρες,
Κυρίες καί Κύριοι,
Ἡ ἀπόρριψη ἀπό τόν Ἑλληνισμό, τήν 28η Ὀκτωβρίου 1040, τοῦ τελεσίγραφου γιά ἄνευ ὅρων παράδοση τῆς Ἑλλάδας καί παραχώρηση τῆς ἐθνικῆς της κυριαρχίας, εἶναι ἕνα ἱστορικό γεγονός μέ ἰσχυρό διαχρονικό συμβολισμό.
Τό ΟΧΙ ἦταν ἡ ὁμόφωνη ἄρνηση τῶν Ἑλλήνων νά ἀπολέσουν τήν ἐλευθερία τους καί τήν ἐθνική τους τιμή. Ἦταν ἡ ἄρνησή τους νά ἀποποιηθοῦν τήν ἱστορία τους καί να ζήσουν ἀσήμαντοι καί ὑποταγμένοι. Ἦταν ἡ ἀντίδρασή τους στίς πλέον σκοτεινές πολιτικές δυνάμεις πού ἐπεχείρησαν νά καταδυναστεύσουν τήν Εὐρώπη καί τόν κόσμο.
Τό ΟΧΙ ἐξέφρασε μέ τόν πιό λακωνικό τρόπο τήν κοινή βούληση. Σήμανε συσπείρωση, κινητοποίηση καί προσήλωση σέ ἕναν κοινό ἀγῶνα. Ἐνέπνευσε τό μεγαλειώδες Ἔπος τῆς Πίνδου, ὅπου οἱ λίγοι, ἐμφορούμενοι ἀπό ὑψηλά ἰδανικά, κατανίκησαν τούς πολλούς πού ἀντιπροσώπευαν τό φασισμό καί τό ναζισμό. Ὁ Ἑλληνισμός σύσσωμος ἀγωνίστηκε μέ σθένος, αὐταπάρνηση, φιλοπατρία καί ἡρωϊσμό ὑπέρ τῆς ἀκεραιότητας τῆς πατρίδας καί στή συνέχεια ὑπέρ τῆς ἀπελευθέρωσης της ἀποδεικνύοντας τίς ἑλληνικές ἀρετές, τήν προσήλωση στίς παραδόσεις του καί τήν ἀνθεκτικότητά του προκαλώντας τό θαυμασμό τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης.
Σήμερα οἱ Ἕλληνες, σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς τιμοῦμε τούς πεσόντες στά πεδία τῶν μαχῶν τοῦ 1940-41. Τιμοῦμε ὅσους συνεισέφεραν στήν Ἐθνική Ἀντίσταση καί συνέχισαν νά ἀγωνίζονται κατά τῶν κατακτητῶν γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς χώρας καί δέν λησμονοῦμε τά χιλιάδες ἀθῶα θύματα τῆς Κατοχῆς. Διατηροῦμε ζωντανό τό μήνυμα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου καί ἄσβεστο τό πνεῦμα τοῦ 1940 καί ἀναγνωρίζουμε πόσο ἐπίκαιρα παραμένουν σήμερα.
Στήν ἐθνική ἡρωϊκή προσπάθεια πού ξεκίνησε μέ τό ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, ὅπως καί σέ κάθε ἄλλη ἐθνική προσπάθεια, κρίσιμη ἦταν ἡ ἐνεργή συμμετοχή καί ἡ πολύτιμη συνεισφορά τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς διασπορᾶς. Ἔχει καταγραφεῖ ἱστορικά ἡ σπουδαία συνδρομή τῆς ὁμογένειας στή Μέση Ἀνατολή καί εἰδικότερα τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῶν Ἱεροσολύμων, γιά τήν ὁποία ἡ Ἑλλάδα εἶναι ὑπερήφανη καί εὐγνώμων.
Στήν προσπάθεια τῆς συσπείρωσης ὅλων τῶν δυνάμεων τοῦ Ἔθνους, μέ σκοπό τήν ἠθική καί πνευματική ἀνάταση καί ἀνθεκτικότητά του στίς πολλές ἀντιξοότητες, τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ἀποτέλεσε πάντοτε ξεχωριστό σημεῖο ἀναφορᾶς, μακραίωνη, ἀνεξίτηλη σφραγίδα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν οἰκουμενικῶν ἀξιῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ ἀφοσίωση τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητας στό ἔργο της, εἶναι ἀπόδειξη τοῦ ἰσχυροῦ κυττάρου ἐπιβίωσης τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης παράδοσης πού ἀποτελεῖ γιά ὅλους μας πηγή δύναμης, ἔμπνευσης καί αἰσιοδοξίας γιά τό μέλλον. Μιᾶς παράδοσης πού ἀποδεικνύεται πολύτιμη σήμερα καί στό πλαίσιο τῶν προσπαθειῶν για συνεννόηση, σταθερότητα καί εἰρήνευση στην πολύπαθη περιοχή τῶν Ἁγίων Τόπων.
Ἡ σημερινή ἐπέτειος μᾶς προτρέπει νά ἀναλογιστοῦμε τήν σημασία τοῦ συμβολισμοῦ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 γιά τόν Ἑλληνισμό σήμερα. Τό ΟΧΙ ἐκφράσθηκε ἀπό ἀνθρώπους πού πολέμησαν, γιατί ἐπιθυμοῦσαν νά ζήσουν εἰρηνικά, ἐλεύθεροι, μέ ἀξιοπρέπεια καί κοινωνική δικαιοσύνη. Ἡ ἀδιάσπαστη ἑνότητα καί ἡ σύμπνοια πού ἐπέδειξαν ὁ πατριωτισμός, τό αἴσθημα ἱστορικῆς εὐθύνης αὐταπάρνησης αὐτοθυσίας καθώς καί τό κουράγιο καί ἡ ἐπιμονή πού τούς θωράκισαν στά χρόνια τοῦ πολέμου καί τῆς κατοχῆς, μᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι ἡ ἰκανότητά μας νά ἀνακάμπτουμε καί νά μεγαλουργοῦμε ἦταν καί παραμένει ἀστείρευτη. Ἡ εὐθύνη νά κατανοήσουμε τό μήνυμα αὐτό, νά τό μεταδώσουμε στίς νεώτερες γενιές καί νά προχωρήσουμε ἑνωμένοι ὅπως τότε, μέ ἀποφασιστικότητα, εἶναι μεγάλη.
Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου, Ζήτω ἡ Ἑλλάδα.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/zPzwhR0Wpko