Η Δ΄ ΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΑΙΘΟΥΣΗΣ ΕΙΣ ΡΑΜΑΛΛΑΝ.
Τήν Παρασκευήν, 30ήν Μαρτίου/12ην Ἀπριλίου 2013, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τῆς Δ’ Στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου καί τά ἐγκαίνια αἰθούσης προσκειμένης εἰς τόν ἱερόν ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος τῆς Ἑλληνορθοδόξου (Rum Orthodox) Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν πόλιν τῆς Ραμάλλας.
Τῆς τελετῆς τῶν Χαιρετισμῶν καί αὐτῆς τῶν ἐγκαινίων προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ἐξ Ἱεροσολύμων ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί ἐνθέρμως γενόμενος δεκτός ἐν Ραμάλλᾳ ὑπό τοῦ καθηγουμένου καί Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γαλακτίωνος, τῶν Ἐπιτρόπων καί τοῦ λαοῦ.
Εἰς τήν ποιμαντικήν ἐπίσκεψιν ταύτην ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησεν εἰς τόν λαόν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:
«Ἐξέστη τά σύμπαντα ἐπί τῇ θείᾳ δόξῃ σου,
σύ γάρ ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ἐν μήτρᾳ
τόν ἐπί πάντων Θεόν καί τέτοκας ἄχρονον Υἱόν
πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσι σε σωτηρίαν βραβεύοντα».
«Τά σύμπαντα ἔμειναν ἐκστατικά, ἐξαιτίας τῆς θεϊκῆς δόξης σου. Διότι σύ, Παρθένε, πού δέν εἶχες ἐμπειρίαν γάμου, συνέλαβες εἰς τήν μήτραν σου τόν Θεόν, πού ἐξουσιάζει τά πάντα καί γέννησες τόν ἄχρονον Υἱόν, πού δίδει ὡς βραβεῖον τήν σωτηρίαν εἰς ὅλους ἐκείνους πού Σέ ὑμνοῦν».
Μέ αὐτούς τούς ὑμνολογικούς λόγους ἐγκωμιάζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἀειπάρθενον Μαρίαν.
Ὄντως, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, τό κεχαριτωμένον πρόσωπον τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς ἐκ Ναζαρέτ, προκαλεῖ τήν ἔκπληξιν καί τόν θαυμασμόν τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι, ἔλλογα καί ἄλογα, οὐράνια καί ἐπίγεια κτίσματα τά «σύμπαντα» «ἐξίστανται» καί θαυμάζουν τό μεγαλεῖον τῆς Παρθένου, ἀλλά καί τήν προσφοράν αὐτῆς εἰς τό ἀνθρώπινον γένος.
Ἡ εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν Παναγίαν ἐκδηλώνεται διά τῶν λεγομένων Θεομητορικῶν ἑορτῶν, τάς ὁποίας ἔχει θεσπίσει ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ὡς καί διά τῆς ἀκολουθίας «τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου», τοῦ κοινῶς γνωστοῦ: «οἱ Χαιρετισμοί τῆς Παναγίας».
Σήμερον, Παρασκευήν τῆς δ’ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἐπισκιάσαντος Μαρίαν, τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ ναῷ, διά νά δοξολογήσωμεν τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί νά μεγαλύνωμεν τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ, δι’ ἧς ὁ παλαιός ἄνθρωπος τῆς πτώσεως, δηλονότι ὁ Ἀδάμ ἐκαινουργήθη καί ἡ Εὔα ἠλευθερώθη, ὡς λέγει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἱεροσολυμίτης:
«Σήμερον χαρᾶς εὐαγγέλια· παρθενική πανήγυρις· τά κάτω τοῖς ἄνω συνάπτεται· ὁ Ἀδάμ καινουργεῖται· Ἡ Εὔα τῆς πρώτης λύπης ἐλευθεροῦται καί ἡ σκηνή τῆς καθ’ ἡμᾶς οὐσίας, τῇ θεώσει τοῦ προσληφθέντος φυράματος, ναός τοῦ Θεοῦ κεχρημάτικεν. Ὤ μυστήριον, ὁ τρόπος τῆς κενώσεως ἄγνωστος, ὁ τρόπος τῆς συλλήψεως ἄφραστος. Ἄγγελος λειτουργεῖ τῷ θαύματι, παρθενική γαστήρ τόν Υἱόν ὑποδέχεται Πνεῦμα Ἅγιον καταπέμπεται, Πατήρ ἄνωθεν εὐδοκεῖ καί τό συνάλλαγμα κατά κοινήν πραγματεύεται βούλησιν· ἐν ᾧ καί δι’ οὗ σωθέντες συνῳδά τῷ Γαβριήλ πρός τήν Παρθένον βοήσωμεν: Χαῖρε κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ· ἐξ ἧς ἡ σωτηρία, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν τήν καθ’ ἡμᾶς προσλαβόμενος φύσιν πρός ἑαυτόν ἐπανήγαγεν.
Αὐτόν ἱκέτευε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».
Οἱ τελευταῖοι οὗτοι λόγοι, δηλονότι «ἐξ ἧς ἡ σωτηρία Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν τήν καθ’ ἡμᾶς προσλαβόμενος φύσιν πρός ἑαυτόν ἐπανήγαγεν», ἀποτελοῦν τήν πεμπτουσίαν τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως καί τῆς Χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἐν τῷ μυστηρίῳ τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας κατά τήν ἀψευδῆ μαρτυρίαν τῶν εὐαγγελιστῶν Ἰωάννου καί Λουκᾶ ὡς καί τῶν προφητῶν ἰδίᾳ τοῦ Ἠσαΐου κρύβεται ἡ ἀντικειμενική ἀλήθεια τῆς δημιουργίας τῶν ὄντων, ἀλλά καί ὁ σκοπός αὐτῶν, μέ κορωνίδα πάντοτε τό λογικόν ὄν, τόν ἄνθρωπον.
Νά διατί ὁ ἐμπνευστής καί συντάκτης τοῦ ἱεροῦ ὕμνου τοῦ Ἀκαθίστου λέγει: «Ρήτορας πολυφθόγγους ὡς ἰχθύας ἀφώνους ὁρῶμεν ἐπί σοί Θεοτόκε· ἀποροῦσι γάρ λέγειν τό πῶς καί Παρθένος μένεις καί τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δέ οἱ πιστοί τό μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν· χαῖρε σοφίας Θεοῦ δοχεῖον, χαῖρε προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον. Χαῖρε φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα. Χαῖρε ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοί συζητηταί. Χαῖρε ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί. Χαῖρε τῶν Ἀθηναίων [τῶν φιλοσόφων] τάς πλοκάς διασπῶσα, χαῖρε τῶν ἁλιέων τάς σαγήνας πληροῦσα. Χαῖρε βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα. Χαῖρε πολλούς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Ναί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Κεχαριτωμένη τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι Παρθένος Μαρία ἀναδείκνυται μητέρα τοῦ φωτός τοῦ ἀληθινοῦ, δηλονότι τοῦ Υἱοῦ Αὐτῆς Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, περί οὗ ὁ θεῖος καί μέγας Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Ἡμεῖς δέ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περί ὑμῶν… ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεός ἀπ’ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καί πίστει ἀληθείας, εἰς ὅ ἐκάλεσεν ὑμᾶς διά τοῦ Εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». [Ἡμεῖς δέ ὀφείλομεν νά εὐχαριστῶμεν τόν Θεόν πάντοτε διά σᾶς ἀδελφοί… διότι σᾶς ἐξέλεξεν ὁ Θεός ἀπ’ ἀρχῆς, πρό πάντων τῶν αἰώνων, διά νά σωθῆτε μέ τόν ἁγιασμόν πού μεταδίδει τό Ἅγιον Πνεῦμα καί μέ τήν πίστιν εἰς τήν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου. Εἰς τήν σωτηρίαν δέ αὐτήν τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς πίστεως σᾶς ἐκάλεσεν ὁ Θεός μέ τό Εὐαγγέλιον πού κηρύττομεν, διά νά ἀποκτήσητε διά τῆς ὑπακοῆς εἰς αὐτόν τήν δόξαν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ», (Θεσσ. 2,12).
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οὖσα τῆς σωτηριώδους ἡμῶν πίστεως τό κεφάλαιον καί τοῦ ἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις, ἀποτελεῖ τόν ἀνεκτίμητον θησαυρόν, τόν ὁποῖον ἐχάρισεν ἡμῖν ὁ Θεός «ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρός φωτισμόν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ», (Κορ. 4,6).
Αὐτοῦ τοῦ φωτισμοῦ τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας καλούμεθα νά γίνωμεν καί ἡμεῖς κοινωνοί λόγῳ τε καί ἔργῳ καί διά τῆς ἐνεργοῦς συμμετοχῆς μας εἰς τήν λειτουργικήν καί μυστηριακήν ζωήν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι τό ὁρατόν καί ἁπτόν σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ παρατεινομένου εἰς τούς αἰῶνας.
Ἡ ἑβδομάς τήν ὁποίαν διανύομεν εἶναι ἡ τετάρτη τῶν νηστειῶν, τῆς προετοιμασίας μας τῆς πνευματικῆς διά τήν ὑποδοχήν τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς μετ’ Αὐτοῦ συναναστάσεως ἡμῶν.
Ἡ ἑβδομάς αὐτή εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τήν προσκύνησιν καί τιμήν του ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τοῦ ὅπλου τῆς δυνάμεως ψυχικῆς καί σωματικῆς παντός πιστοῦ Χριστιανοῦ. Τοῦ σταυροῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, «ἡ εἰς αὐτήν τήν Θεοτόκον τιμή εἰς τόν ἐξ ἀυτῆς σαρκωθέντα Υἱόν ἀνάγεται», (Ἐκδ. Ὀρθοδόξου Πίστ., 89).
Ἱκετεύσωμεν λοιπόν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τήν Ὑπερευλογημένην ἀειπάρθενον Θεοτόκον Μαρίαν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν:
«Τό σόν Σταυρόν τόν ἅγιον, ἀξιωθέντες ἐν χαρᾷ κατιδεῖν καί προσπτύξασθαι, αἰτοῦμεν σέ ὁ Θεός ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἵνα καί αὐτά τά ἄχραντα, προφθάσωμεν Πάθη Σου, τῇ νηστείᾳ νεκρούμενοι, προσκυνοῦντες, ὑμνοῦντες τήν Σταύρωσιν, τήν λόγχην, τόν σπόγγον, τόν κάλαμον, δι’ ὧν ἡμᾶς ἀπαθανατίσας εἰς τήν ἀρχαίαν πάλιν τρυφῆς ζωήν ἐπανήγαγες, ὡς φιλάνθρωπος· διό σέ εὐχαρίστως νῦν δοξάζομεν». Ἀμήν.
καί ἀραβιστί ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/04/12/2246/
Ἡ ἐν λόγῳ νέα αἴθουσα θά ἀποβῇ λίαν χρήσιμος διά τό μάθημα τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου καί ἄλλας ἐνοριακάς ἐκδηλώσεις τῆς Κοινότητος τῆς Ραμάλλας.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder