Η Α’ ΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς τῆς Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, 10ης /23ης Φεβρουαρίου 2018, ἐψάλη εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὁ κανών «Ἀνοίξω τό Στόμα μου» καί ἀνεγνώσθη ἡ Α’ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ὑπό τοῦ προεξάρχοντος Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ψαλλόντων δεξιά τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί ἀριστερά τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Γεωργίου Ἀλβανοῦ καί μετέχοντος εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου.

Μετά τό πέρας τῆς Ἀκολουθίας καί πρό τῆς Ἀπολύσεως, ὁ Μακαριώτατος εὐχόμενος εἰς τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα καλόν καί εὐλογημένον τό στάδιον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἔχοντα ἐλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό Χαῖρε. Καί σύν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ , σωματούμενόν σε θεωρῶν Κύριε ἐξίστατο καί ἵστατο κραυγάζων πρός αὐτήν τοιαῦτα. Χαῖρε, δι’ ἧς ἡ χαρά ἐκλάμψει· Χαῖρε δι’ ἧς ἡ ἀρά ἐκλείψει. Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις· χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμῶσα ἀφ’ ἑνός μέν τό μέγα καί ἱερόν μυστήριον τῆς θεία Οἰκονομίας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ· ἀφ’ ἑτέρου δέ τό πρόσωπον τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, καθιέρωσε τήν ἀκολουθίαν τοῦ «Ἀκαθίστου Ὕμνου» ἤ ὡς εἶναι γνωστήν, «τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας», ἡ ὁποία -ἀκολουθία- τελεῖται κατά τάς ἑβδομάδας τῆς νηστείας τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Ὁ σκοπός τῆς νηστείας γενικώτερον καί τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς εἰδικώτερον ἀφορᾷ τόσον εἰς τήν σωματικήν ὅσον καί εἰς τήν κατεξοχήν ψυχικήν εὐεξίαν τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἄτοπον νά μήν χαιρώμεθα διά τήν ὑγιείαν τῆς ψυχῆς, ἀλλά νά λυπούμεθα μέ τήν ἐναλλαγήν τῶν τροφῶν καί νά φαινώμεθα ὅτι χαριζόμεθα εἰς τήν εὐχαρίστησιν τῆς σαρκός παρά εἰς τήν ἐπιμέλειαν τῆς ψυχῆς. «Ἄτοπον μή χαίρειν ἐπ’ ὑγιείᾳ ψυχῆς, ἀλλά λυπεῖσθαι ἐπί βρωμάτων ὑπαλλαγῇ καί πλείονα χάριν φαίνεσθαι διδόντας ἡδονῇ σαρκός ἤ ἐπιμελείᾳ ψυχῆς», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ὁποῖος ἀποκαλεῖ τήν νηστείαν «φάρμακον ἁμαρτίας ἀναιρετικόν».

Αὐτός Οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μετά τήν βάπτισιν Αὐτοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὡδηγήθη ἀπό τό  Ἅγιον Πνεῦμα εἰς τήν ἔρημον, ἔνθα ἐνήστευσε «ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα», (Ματθ. 4,1-2). Ἐποίησε δέ τοῦτο ἐν ὄψει τοῦ Εὐαγγελικοῦ Αὐτοῦ κηρύγματος τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Καί βεβαίως τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους, τῆς τριημέρου ταφῆς καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός εἶναι αὐτός, ὁ Ὁποῖος θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν καί διά τῆς πίστεως νά λάβουν πλήρη γνῶσιν τῆς ἀληθείας. «Ὅς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. Εἷς γάρ Θεός, εἷς καί μεσίτης Θεοῦ καί ἀνθρώπων,  ἄνθρωπος Χριστός Ἰησοῦς», (Α΄ Τιμ. 2, 4-5), κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

Οὐδείς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δύναται νά ἔλθῃ εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας ἄνευ τῆς ὁμολογίας ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ ἐκ τῶν οὐρανῶν κατελθών διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν καί σαρκωθείς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσας.

Μέ ἄλλα λόγια, τό ἱστορικόν πρόσωπον τῆς Παρθένου Μαρίας ἠξιώθη νά γίνῃ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Καί ἐγένετο Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Θεοτόκος, διότι ὁ Μονογενῆς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, συνελήφθη ὡς ἄνθρωπος εἰς τήν μήτραν αὐτῆς, κυοφορήθηκε εἰς τά σπλάγχνα της καί ἐκρατήθη ὡς βρέφος εἰς τάς ἀγκάλας της καί ἐθήλασε τούς μαστούς αὐτῆς.

Τό μέγα τοῦτο ξένον καί παράδοξον μυστήριον, τοῦ ὁποίου μοναδικός καί ἀψευδής μάρτυς εἶναι ἡ ἐκ Ναζαρέτ Παρθένος Μαρία, ἑρμηνεύει θεολογικώτατα ὁ πνευματοκίνητος συντάκτης τοῦ ὕμνου τούτου, ἀρχομένου μέ τόν χαιρετισμόν τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ τοῦ ἐξ οὐρανοῦ πεμφθέντος εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ «Χαῖρε Κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ. Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν», (Λουκ. 1,28).

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ χαρά τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία ἐξέλαμψε διά τῆς Παρθένου Μαρίας. Καί τοῦτο, διότι ἐκ τῆς εὐλογημένης Θεοτόκου Μαρίας ὁ θεός Λόγος ἠμφιάσατο, ἐφόρεσε τό ἀνθρώπινον ἡμῶν φύραμα, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτῆς  Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης.  «Ἐκ σοῦ ἠμφιάσατο τό φύραμά μου, ἄφθορε ἄνανδρε, Μητροπάρθενε, Θεός ὁ κτίσας τούς αἰῶνας· καί ἥνωσεν ἑαυτῷ τήν τῶν ἀνθρώπων φύσιν».

Ἡ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας προσληφθεῖσα καί τῷ Θεῷ  Λόγῳ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ ἑνωθεῖσα ἀνθρωπίνη φύσις ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ εἶναι αὐτή,ἡ ὁποία ἐπέφερε τήν ἐξάλειψιν τῆς ἀρᾶς, δηλονότι τῆς κατάρας τῶν πρωτοπλάστων. Εἶναι αὐτή ἡ ὁποία ἀνεκάλεσε, ἀφ΄ ἑνός μέν τήν πτῶσιν τοῦ Ἀδάμ, ἀφ’ ἑτέρου δέ  ἐλύτρωσε τήν Εὔαν ἐκ τῶν δακρύων τῆς λύπης. Διά τοῦτο ὁ μελῳδός ἀναφωνεῖ λέγων: «Χαῖρε Θεοτόκε Μαρία- δι’ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις». Αὐτή εἶναι «ἡ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως νεουργία, ἥν ὁ Χριστός ἐπετέλεσε» κατά τόν Θεοδώρητον Κύρου.

Ἐπειδή ὁ σκοπός τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀφορᾷ εἰς τήν ἐν Χριστῷ νεουργίαν ἡμῶν, τουτέστιν εἰς τήν ἀνακαίνισιν ἡμῶν διά τῆς μετανοίας, διά τοῦτο προβάλλεται κατά τήν διάρκειαν τῆς ἁγίας νηστείας τό ὑπερευλογημένον πρόσωπον τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μερίας, διά τῆς ὁποίας ἐνεουργήθη καί ἀνεκαινίσθη ἡ κτίσις καί ἡ ἀνθρωπίνη ἡμῶν φύσις. «Ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις· τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε τά πάντα καινά», (Β’ Κορ. 5,17). Κάθε ἕνας, δηλαδή, πού εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Χριστόν εἶναι νέον δημιούργημα. Ἡ ἀρχαία κατάστασις, τήν ὁποίαν εἶχε δημιουργήσει ὁ νόμος καί ἡ ἁμαρτία ἐπέρασεν. Ἰδού ἔχουν γίνει ὅλα νέα, κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος (Β’ Κορ. 5,17).

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, μᾶς καλεῖ νά προετοιμάσωμεν ἑαυτούς διά τῆς νηστείας, ἡ ὁποία εἶναι τό ἀναιρετικόν φάρμακον τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά καί διά τῆς μετανοίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ δύναμις τῆς σωτηρίας. Κατά δέ τόν ὅσιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος, μετάνοια σημαίνει θυγατέρα τῆς ἐλπίδος καί ἀποκήρυξιν τῆς ἀπελπισίας. «Μετάνοιά ἐστι, θυγάτηρ ἐλπίδος καί ἄρνησις ἀνελπιστίας». Προετοιμάσωμεν λοιπόν ἑαυτούς ἀγαπητοί μου, ἵνα ἀξιωθῶμεν ἑορτάσαι τήν ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, καί σύν Αὐτῷ τήν ἐκ τῆς ἁμαρτίας συνανάστασιν ἡμῶν. «Καί γάρ τό Πάσχα ἡμῶν ἐτύθη Χριστός», λέγει ὁ μέγας Παῦλος, (Α’ Κορ. 5,7).

Παρακαλέσωμεν τήν Παναγίαν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Θεοτόκε, ἡ ἐλπίς  καί προστασία τῶν σέ ὑμνούντων, ἆρον ἀπ’ ἐμοῦ τόν κλοιόν τόν βαρύν, τόν τῆς ἁμαρτίας· καί ὡς Δέσποινα ἁγνή  μετανοοῦντα δέξαι με». Ἀμήν. Καλή καί εὐλογημένη Τεσσαρακοστή καί καλόν Πάσχα».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]