Η Α.Θ.Μ. ΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΖΝΤΕΪΝΤΕ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΚΚΡΗΣ.
Τό Σάββατον, 24ην Μαΐου/ 6ην Ἰουνίου 2015, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πατρικίου Ἐπισκόπου Προύσης εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱερόν Ναόν τῆς κώμης Ζντέϊντε τοῦ βορείου Ἰσραήλ τῆς περιοχῆς Ἄκκρης -Πτολεμαΐδος.
Ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυς Πατρίκιος, συμφώνως πρός τό συναξάριον ἀπεκεφαλίσθη διά Χριστόν μετά τριῶν Πρεσβυτέρων εἰς ἄγνωστον τόπον.
Πρός τιμήν αὐτοῦ ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραματέως Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Οἰκονόμου κ. Ἠλία Χούρη, Προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος ταύτης τοῦ Ζντέϊντε καί τοῦ πρῴην Προϊσταμένου π. Τζίριες Κασίς, καί ἄλλων ἱερέων τῶν ὁμόρων ἐνοριῶν τῆς περιοχῆς Ἄκκρης, ψαλλούσης ἀραβιστί τῆς χορῳδίας Ἄκκρης ὑπό τόν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον καί μετεχόντων ἐν εὐλαβείᾳ τῶν ἐνοριτῶν τῆς Ὀρθοδόξου ἐνορίας τῆς κώμης ταύτης.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἀραβιστί ἔχοντα οὕτως ἴδε:
«Ἐν τοῖς Προφήταις ἀνήγγειλας ἡμῖν ὁδόν σωτηρίας καί ἐν Ἀποστόλοις καί μάρτυσιν ἔλαμψε Σωτήρ ἡμῶν ἡ χάρις τοῦ Πνεύματός Σου. Σύ εἶ Θεός, πρῶτος σύ καί μετά ταῦτα καί εἰς τούς αἰῶνας σύ εἶ Θεός ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Σήμερον, Σάββατον μετά τήν ἁγίαν Πεντηκοστήν, ἑορτάζομεν τήν Ἀπόδοσιν τῆς μεγάλης ταύτης ἑορτῆς. Δηλονότι τήν ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν κάθοδον τοῦ Παναγίου καί Ζωοποιοῦ καί Παντοδυνάμου Πνεύματος ἐπί τοῖς ἁγίοις Ἀποστόλοις καί μαθητάς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τό ἅγιον Πνεῦμα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου, τοῦ Χριστοῦ, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πατρικίου, Ἐπισκόπου γενομένου Προύσης, ἵνα πανηγυρικῶς τιμήσωμεν τήν Ἁγίαν Πεντηκοστήν ἀφ’ ἑνός καί δοξολογικῶς εὐχαριστήσωμεν ἀφ’ ἑτέρου τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, τήν μίαν Θεότητα, τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀναδείξασαν μάρτυρα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ τόν ἅγιον Ἱερομάρτυρα Πατρίκιον καί τούς σύν αὐτῷ Ἀκάκιον, Μένανδρον καί Πολύαινον.
Ἡ ἑορτή αὕτη ἡ μεγάλη καί λαμπροφόρος ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν, ἀλλά καί διά τόν θεόσδοτον θεσμόν τῆς μιᾶς ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο διότι κατά τόν Ἱερόν Χρυσόστομον, «Ὅπου εὑρίσκεται ἡ Ἐκκλησία ἐκεῖ εἶναι παρόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα καί τ’ ἀνάπαλιν». «Εἰ μή Πνεῦμα παρῆν, οὐκ ἄν συνέστη ἡ Ἐκκλησία. Εἰ δέ συνίσταται ἡ Ἐκκλησία, εὔδηλον ὅτι τό Πνεῦμα πάρεστιν». Κατά δέ τόν μελῳδόν τῆς Ἐκκλησίας: «Πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον· βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν. Ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας».
Τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον ἐπεδήμησε τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, ὡς λέγει ὁ μελῳδός, «Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν», εἶναι αὐτό τό ὁποῖον εὐαγγελίζεται διά τῶν ἁγίων Ἀπόστόλων «τόν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. 3,8), τόν διασῳζόμενον ἐντός τῆς Ἐκκλησίας.
Τόν πλοῦτον τοῦτον τοῦ Χριστοῦ ἐζήλωσε καί ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυς ἡμῶν Πατρίκιος μετά τῶν συμμαρτύρων αὐτοῦ Ἀκακίου, Μενάνδρου καί Πολυαίνου. Ἡ χάρις αὕτη κατά Παῦλον τόν θεῖον, ἐδόθη αὐτῷ σύν τοῖς λοιποῖς Ἀποστόλοις καί μάρτυσιν «τοῦ φωτίσαι πάντας τίς ἡ οἰκονομία τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ τῷ τά πάντα κτίσαντι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καί ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διά τῆς Ἐκκλησίας, ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ», (Ἐφεσ. 3, 9-10).
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι αὐτό τό ὁποῖον φωτίζει καί ἁγιάζει καί ὁδηγεῖ πάντας εἰς τήν ἀλήθειαν διά τῆς Ἐκκλησίας, ἐντός τῆς ὁποίας ἐνεργοποιεῖται τό μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριον, (Α’ Τιμ. 3,16). Δηλονότι τό σωτηριῶδες ἔργον τῆς θείας Οἰκονομίας, τοῦ ὁποίου ἔργου διαπρύσιος κῆρυξ καί διδάσκαλος ἀνεδείχθη ὁ σοφός Παῦλος λέγων: «εἴγε ἠκούσατε τήν οἰκονομίαν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τῆς δοθείσης μοι εἰς ὑμᾶς» (Ἐφ. 3,2) «κοινωνοί δέ καί μέτοχοι τῆς χάριτος αὐτῆς ἐγένοντο διά τοῦ αἵματος πάντες οἱ συμμάρτυριες τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν οἷς καί ὁ σήμερον τιμώμενος ἅγιος Πατρίκιος.
Τῆς χάριτος ταύτης καλούμεθα ὑπό τοῦ ὑμνῳδοῦ νά γίνωμεν κοινωνοί. Καί τοῦτο διότι ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι αὐτή ἡ ὁποία δύναται νά καθαρίσῃ τήν ψυχήν ἡμῶν ἀπό τόν ρῦπον τῆς ἁμαρτίας, ὡς λέγει ὁ μελῳδός: «Λυτήριον κάθαρσιν ἀμπλακημάτων,
Πυρίπνοον δέξασθε Πνεύματος δρόσον,
Ὦ τέκνα φωτόμορφα τῆς Ἐκκλησίας·
Νῦν ἐκ Σιὼν γὰρ ἐξελήλυθε νόμος,
Ἡ γλωσσοπυρσόμορφος Πνεύματος χάρις».
Κατά τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν: «Ὅλη ἡ Οἰκουμένη φωτίζεται διά τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τότε, δηλαδή τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, κρατοῦσα τό φῶς αὐτό με τήν διαδοχήν ἀπό τούς Ἀποστόλους διά τῆς χειροτονίας τῶν διαδόχων των, μεταδίδει τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς ὅλας τάς γενεάς καί φωτίζει ὅλους, ὅσοι εἶναι πιστοί καί τούς πνευματικούς ποιμένας καί διδασκάλους. Αὐτήν τήν χάριν καί τήν δωρεάν τοῦ Θεοῦ ἔρχεται νά φέρῃ εἰς κάθε πόλιν ὁ καθείς ἀπό τούς κατά καιρούς Ἀρχιερεῖς/ Ποιμενάρχας διακόπτουν τήν χάριν ἀπό τόν Θεόν. Ἐάν ὁ Χριστός δέν ἔστελνε τό ἅγιον Πνεῦμα, δέν θά ἐκηρύττετο τό Εὐαγγέλιον τῆς Χάριτος εἰς ὅλα τά ἔθνη. Τό ἅγιον Πνεῦμα τῶρα συνδημιουργεῖ καί ἀνακαινίζει τά σύμπαντα καί συγκρατεῖ ἅπασαν τήν κτίσιν», (Ὁμιλία εἰς φανέρωσιν καί διανομήν τοῦ ἁγίου Πνεύματος)
Ὄντως ἡ μία Θεότης τῆς ἁγίας Τριάδος, δηλονότι ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», (Β’ Κορινθ. 13,3) , ἐφανέρωσεν ἐν τῷ κόσμῳ τό ἀπ’ αἰώνων ἀποκεκρυμμένον μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας. Τούτου ἕνεκεν ἡ Ἐκκλησία ὡς «ἡ σάρκα τοῦ Χριστοῦ» θεωρεῖται «ἡ οἰκονομία τῆς Χάριτος» τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Κατά τήν ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας καί ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐνανθρώπησιν Του ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός «Ἐκκλησίας σάρκα ἀνέλαβε» κηρύττει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος «καί κατέστησε τήν Ἐκκλησίαν σάρκα καί σῶμα Αὐτοῦ» Κατά δέ τόν θεῖον Παῦλον: «…καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι, ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος», (Ἐφεσ. 5, 25-27).
Ἡ σήμερον ἀποδιδομένη τιμή εἰς τήν μίαν θεότητα τῆς Ἁγίας καί Ζωαρχικῆς Τριάδος ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τήν μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ἀντιμέτωπος μέ τάς σκοτεινάς δυνάμεις τοῦ παρόντος αἰῶνος, δηλονότι τῆς ἀνομίας καί τῆς ἀποστασίας, ἀλλά καί τῆς συγχύσεως. Αἱ δυνάμεις αὗται εἰς οὐδέν ἕτερον ἀποσκοποῦν, εἰ μή εἰς τήν διάσπασιν τοῦ ἐν Ἁγιῳ Πνεύματι συνδέσμου τῆς ἑνότητος τῶν κατά τόπους αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, ὡς καί εἰς τόν διαμελισμόν τῶν μελῶν τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας δηλαδή τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Τούτου ἕνεκεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει, ἵνα «σπουδάζωμεν τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ. 4,3). Τοῦτο σημαίνει κατά τόν ἅγιον Οἰκουμένιον, «τήν ἑνότητα, τήν διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δοθεῖσαν ἡμῖν». Κατά τόν ἑρμηνευτήν Ζιγαβηνόν, «τηρεῖν τήν ἕνωσιν, ἥν ἑνοῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα». Σχολιάζων τούς ἀνωτέρω Παυλείους λόγους, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Ἀλλήλοις προσδέδεσθαι βούλεται. οὐχ ἁπλῶς εἰρηνεύειν οὐδέν ἁπλῶς φιλεῖν, ἀλλ’ ἐν πᾶσιν εἶναι μίαν ψυχήν… τούτῳ τῷ δεσμῷ καί ἀλλήλοις καί πρός τόν Θεόν συνδήσωμεν ἑαυτούς».
Εἰς αὐτόν ἀκριβῶς τόν δεσμόν καί ἀλλήλων καί πρός τόν Θεόν μᾶς ἐκάλεσε πάντας ὁ Θεός Πατήρ διά τῆς ἀποστολῆς τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος. Εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς κοινωνίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος μᾶς καλει διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ αἵματος ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος Ἱερομάρτυς Πατρίκιος.
Δεηθῶμεν λοιπόν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ταμίου ὄντως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως διά τῶν Πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πατρικίου, δοχείου γενομένου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χαρίζηται ἡμῖν πᾶσιν εἰρήνην, ὁμόνοιαν καί Πνεῦμα ἡγεμονικόν, ἵνα συνημμένοι αὐτῷ (τῷ Χριστῷ) ὄντες, ὑμνῶμεν κάι συμφώνως τό Πανάγιον Αὐτοῦ Πνεῦμα δοξάζομεν. Ἀμήν.
Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ ταύτῃ εὐθύς ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θ. Λειτουργίας, ὁ Μακαριώτατος ἐτίμησε διά τοῦ παρασήμου τοῦ μικροῦ Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου τόν πρῴην ἐφημέριον τῆς ἐνορίας ταύτης π. Τζίριες Κασίς διά τήν πολυετῆ καί ἀφοσιωμένην αὐτοῦ Ἱερατικήν διακονίαν εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε σύντομος δεξίωσις εἰς τήν παρακειμένην τῇ Ἐκκλησίᾳ αἴθουσαν, ἐν συνεχείᾳ δέ παρετέθη γεῦμα ὑπό τῆς Κοινότητος εἰς ξενοδοχεῖον τῆς κώμης.
Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς συναντήσεως ταύτης ὁ Μακαριώτατος προσέφερε οἰκονομικήν ἐνίσχυσιν διά τήν συντήρησιν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί διά τόν Σύλλογον Κυριῶν.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/vtCtIs3PpEQ
httpv://youtu.be/yUJB8WDlzaI
httpv://youtu.be/dTVqwTy86HY