Η Α.Θ.Μ. ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΙ ΑΙΘΟΥΣΑΝ ΤΗΣ Ι. ΜΟΝΗΣ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΕΤΖΑΛΛΑ.

Τήν Κυριακήν, 16ην/29ην Ἰανουαρίου 2017, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Γεωργίου, τήν ἐπονομαζομένην τοῦ Μπετζαλλᾶ καί εὑρισκομένην εἰς τό μέσον τῆς ἀποστάσεως μεταξύ Βηθλεέμ καί Χεβρῶνος.

Ἡ Ἱερά αὕτη Μονή εὑρίσκεται ἀπό τῶν μέσων αἰώνων εἰς τό μέσον κώμης, ἐπονομαζομένης τοῦ Μπετζαλλᾶ ἤ ἀραβιστί «Ἀλ Χαντέρ», κατοικουμένης δέ ἐξ ὁλοκλήρου ὑπό Μουσουλμάνων, σεβομένων τήν Μονήν, τήν κεκτημένην κτήματα πέριξ αὐτῆς, ὑπ᾽ οὐδενός δέ Χριστιανοῦ.

Εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ποιμένων, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ματθαίου, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ διακόνου Ἀναστασίου καί προσευχομένων πολλῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ τῶν περιχώρων, ἤτοι ἐκ Βηθλεέμ καί Μπετζάλλας καί σχηματιζόντων χορῳδίαν ψάλλουσαν ἀραβιστί.

Πρός τό ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Οὐ σάρξ και αἷμα Πέτρε σοι, ἀλλ᾽ ὁ Πατήρ Θεός ἐνέπνευσε, θεολογῆσαι τόν Χριστόν, Υἱόν Θεοῦ ζῶντος, διό σε καί μακάριον, Αὐτός προεμαρτύρατο, καί φερωνύμως κέκληκε, Πέτρον ὡς πέτραν ἀρραγῆ καί βᾶσιν τῆς Ἐκκλησίας», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

 Σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου καί ἐνδόξου Ἀποστόλου Πέτρου, τόν ὁποῖον ὁ Ἡρώδης ὁ βασιλεύς «πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν δεδεμένον ἁλύσεσι δυσί καί ἰδού ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καί φῶς ἔλαμψε ἐν τῷ οἰκήματι. Πατάξας δέ τήν πλευράν τοῦ Πέτρου λέγων. Ἀνάστα ἐν τάχει. Καί ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Καί ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῷ εἶπε. Νῦν οἶδα ἀληθῶς, ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τόν ἄγγελον αὐτοῦ, καί ἐξείλετό με ἐκ χειρός Ἡρώδου καί πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων (Πράξ. 12, 4-7,11), γράφει ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Λουκᾶς.

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος διακρίνεται μεταξύ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, διότι εἰς τήν ἐρώτησιν τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητάς Αὐτοῦ «ὑμεῖς δέ τίνα με λέγετε εἶναι;» ὁ Πέτρος ἀπήντησε λέγων. «Σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. Καί ἀποκριθείς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ: μακάριος εἶ Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σάρξ καί αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ ὁ Πατήρ μου ἐν τοῖς οὐρανοῖς», (Ματθ. 16, 15-17).

Σχολιάζων τούς Κυριακούς τούτους λόγους ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει ὅτι «γνήσιον αὐτόν τόν Ἰησοῦν ὡμολόγησεν Υἱόν» , δηλαδή «φύσει καί κυρίως υἱόν τοῦ Θεοῦ τοῦτον ἐννόησε», ἐν ᾧ οἱ ἄλλοι ὅσοι πρό αὐτοῦ ἁπλῶς «υἱόν Θεοῦ εἶναι αὐτόν ὡμολόγησαν, θέσει Αὐτόν ὑπέλαβον καί κατά προκοπήν ἀρετῆς, ὡς πάντας τούς ἁγίους», λέγει ὁ Ζιγαβηνός. Ἰδού διά τί ὁ μελῳδός ἀναφωνεῖ: «Οὐ σάρξ καί αἷμα Πέτρε σοι, ἀλλ᾽ ὁ Θεός Πατήρ ἐνέπνευσε, θεολογῆσαι τόν Χριστόν, Υἱόν Θεοῦ Πατρός ζῶντος».

Εἰς δέ τούς Κυριακούς λόγους: «κἀγώ δέ λέγω σοι ὅτι σύ εἶ Πέτρος καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν καί πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16,18). Οἱ ἔγκριτοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λέγουν: «φήσαντες καί ἡμεῖς ὡς ὁ Πέτρος. Σύ εἶ ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, γινόμεθα Πέτρος καί ἡμῖν ἄν λέγοιτο ἀπό τοῦ Θεοῦ λόγου τό σύ εἶ Πέτρος καί τά ἑξῆς. Πέτρα γάρ πᾶς ὁ Χριστοῦ μιμητής… καί ἐπί πᾶσαν τήν τοιαύτην πέτραν οἰκοδομεῖται ὁ ἐκκλησιαστικός πᾶς λόγος καί ἡ κατ᾽ αὐτόν πολιτεία. Ἐν ἑκάστῳ γάρ τῶν τελείων (τῶν θεουμένων) ἐχόντων τό ἄθροισμα τῶν συμπληρούντων τήν μακαριότητα λόγων καί ἔργων καί νοημάτων, ἐστίν ἡ ὑπό τοῦ Θεοῦ οἰκοδομουμένη Ἐκκλησία».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καλεῖται πρωτοκορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων, διότι πρῶτος αὐτῶν ὡμολόγησε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ Πέτρος διεκρίθη ὡς πρός τήν ὁμολογίαν τῆς πίστεως καί οὐχί ὡς πρός τήν δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς ὁποίας δωρεᾶς κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς ἐπλήσθησαν ἅπαντες (οἱ Ἀπόστολοι) Πνεύματος Ἁγίου καί «ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθώς τό Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι», (Πράξ. 2,4).

Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς εἶναι καί τό ἰδιαίτερον γνώρισμα τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, δηλονότι τοῦ σώματος Αὐτοῦ ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος: «Καί αὐτός ἐστι πρό πάντων, καί τά πάντα καί ἐν αὐτῷ συνέστηκε, καί αὐτός ( ὁ Χριστός) ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὅς ἐστιν ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσι πρωτεύων». (Κολ. 1, 17-18).

Οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ θείου Παύλου γίνονται κατανοητοί εἰς ἕνα ἕκαστον ἐξ ἡμῶν τότε μόνον, ὅταν συμμετέχωμεν ἐνεργῶς καί τακτικῶς εἰς τήν μυστηριακήν καί λειτουργικήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας καί δή εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας, τό ὁποῖον μυστήριον εἶναι καί τό ἀρραγές θεμέλιον τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ὁρατῆς οἰκοδομῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐννοεῖται τῆς ὁρατῆς ὀργανώσεως τῆς Ἐκκλησίας.

Ὡς τοιοῦτος θεσμός ἡ Ἐκκλησία, δηλονότι θεῖος καί ἀνθρώπινος, ἀόρατος καί ὁρατός, οὐράνιος καί ἐπίγειος εἶναι ὁ χῶρος καί ὁ τόπος ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ὁ οἶκος, ἔνθα γίνεται ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἶπε καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν εἰσῆλθεν εἰς τόν οἶκον τοῦ Ἀρχιτελώνου καί πλουσίου Ζακχαίου εἰς τήν Ἱεριχώ.

«Ἰδού λέγει ὁ Ζακχαῖος, τά ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου Κύριε δίδωμι τοῖς πτωχοῖς καί εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. Εἶπε δέ πρός αὐτόν ὁ Ἰησοῦς, ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καί αὐτός υἱός Ἀβραάμ ἐστιν. Ἦλθε γάρ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καί σῶσαι τό ἀπολωλός», (Λουκ. 19, 8-10).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὅστις θέλει καί ζητεῖ ἰδεῖν τόν Ἰησοῦν τίς ἐστίν (Λουκ. 19, 3), οὖτος καταβαίνει ὡς ὁ Ζακχαῖος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἐκ τοῦ δένδρου τῆς ἁμαρτίας καί ὑποδέχεται εἰς τόν οἶκον τῆς ψυχῆς αὐτοῦ τόν Χριστόν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ. «Ἦλθε γάρ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καί σῶσαι τό ἀπολωλός» (Λουκ. 19,10).

Ὁ ἀρχιτελώνης καί πλούσιος Ζακχαῖος προβάλλεται ὑπό τῶν Εὐαγγελιστῶν ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν. Καί τοῦτο, διότι ὁ Ζακχαῖος κατενόησε τήν ἀνεκτίμητον ἀξίαν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καί διά τοῦτο ἐζήτει ἰδεῖν τόν Ἰησοῦν. Κατ᾽ οὐσίαν ἐν τῷ Ἰησοῦ Χριστῷ ὁ Ζακχαῖος ἐγνώρισε τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας, ἀλλά καί τήν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς.

Ἡ ὁδός αὕτη τῆς σωτηρίας εἶναι κατά τόν ἀπόστολον Πέτρον «ἡ ὁδός τῆς άληθείας», ( Πέτρ Β᾽, 2,2) δηλαδή ὁ Χριστός ὁ εἰπών: «ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός», (Ἰωάν 14,6), «ὅπου ἐγώ ὑπάγω, οἴδατε τήν ὁδόν» ( Ἰωάν. 14,4), «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή, οὐδείς ἔρχεται πρός τόν Πατέρα, εἰ μή δι᾽ ἐμοῦ», (Ἰωάν. 14,6).

Ταύτην την ὁδόν τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς δείκνυσιν τοῖς πᾶσι τοῖς ζητοῦσιν αὐτήν καί ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία διά τῶν διαφυλαξάντων καί μέχρι σήμερον διακονουμένων Παναγίων Προσκυνημάτων, μοναστηρίων καί Ἐκκλησιῶν ὡς περιτράνως μαρτυρεῖ καί τό Ἱερόν τοῦτο προσκύνημα, ἡ ἱερά δηλονότι Μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἐν τῇ Πλαιαστινιακῇ πόλει τοῦ Al Khader, τουτέστιν τοῦ ἁγίου Γεωργίου.

Εὐχαριστήσωμεν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν καί ἱκετεύσωμεν τήν ὑπεραγίαν Θεοτόκον καί ἀειπαρθένον Μαρίαν, ἵνα μετά τοῦ ἁγίου Γεωργίου μεσιτεύσωσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν ἀλλά καί ὑπέρ εἰρήνης καί δικαιοσύνης ἐν τῇ καταδυναστευομένῃ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς περιοχῆς ἡμῶν. Ἀμήν.

καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:  https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2017/01/29/27479#more-27479

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος ἐνεκαινίασεν αἴθουσαν τῆς Μονῆς ἀνακαινισθεῖσαν, ἵνα χρησιμοποιηθῇ διά τάς ἀνάγκας τῶν ἐκκλησιαζομένων πιστῶν διά στέγασιν τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου καί φιλοξενίαν ἄλλων ἐκδηλώσεων.

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ ταύτῃ ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνε προσφώνησιν Αὐτοῦ ἔχουσαν ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Καί περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ ταῦτά ἐστι τά καλά καί ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις», (Τίτ. 3,8), λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τόν μαθητήν του ἀπόστολον Τίτον.

 Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

 Χαιρόμεθα ἐν Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, διότι σήμερον ἠξιώθημεν τῇ θείᾳ αὐτοῦ χάριτι καί τῇ μεσιτείᾳ τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος τῆς μεθ᾽ ὑμῶν συναναπαύσεως (Ρωμ. 15,32).

Ἡ κατά τάς Κυριακάς ἡμέρας ἐπιτελουμένη θεία εὐχαριστιακή Σύναξις, δηλονότι ἡ θεία Λειτουργία, ἀποτελεῖ μαρτυρίαν τῆς ἀποστολῆς τοῦ Ἑλληνορθοδόξου (Rum Orthodox) Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ἡ ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἶναι τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἀγάπης, εἰρήνης καί φιλανθρωπίας, πρός πάντα ἄνθρωπον ἄνευ διακρίσεως ἐθνικῆς, θρησκευτικῆς ἤ πολιτισμικῆς.

Τοῦτο ἀκριβῶς διδάσκει καί ὁ Μέγας Παῦλος ἀπευθυνόμενος πρός τούς προεστῶτας τῶν Ἐκκλησιῶν, «ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ» (Τίτ. 3,8) καί «ἵνα ὁμοθυμαδόν ἐν ἑνί στόματι, ποιμαίνοντος καί ποιμαινομένων, δοξάζηται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί Πατρός τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», (Ρωμ. 15,6).

Ἡ ἀνακαίνισις τῆς αἰθούσης ταύτης διά τήν διακονίαν τοῦ πνευματικοῦ καί κοινωφελοῦς ἔργου τῆς Ἐκκλησίας γενικώτερον καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰδικώτερον ἀποτελεῖ ἔργον ἀγαθόν καί θεάρεστον. «Ὁ γάρ ἐν τούτοις τοῖς ἔργοις δουλεύων τῷ Χριστῷ, εὐάρεστος τῷ Θεῷ καί δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις», λέγει ὁ θεῖος Παῦλος (Ρωμ. 14, 18).

Διά τοῦτο λοιπόν προσθέτει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἄς ἐπιδιώκωμεν καί ἡμεῖς κάθε τι πού συντελεῖ καί συμβάλλει εἰς τήν εἰρήνην καί εἰς τήν ἀναμεταξύ μας πνευματικήν ὠφέλειαν καί πρόοδον καί οἰκοδομήν, (Ρωμ. 14,19).

Θεωροῦμεν πρέπον καί καθῆκον ἡμῶν, ὅπως εὐχαριστήσωμεν πάντας τούς συντελέσαντας εἰς τήν ἐπίτευξιν τοῦ ἔργου τούτου, ἰδιαιτέρως δέ τούς οἰκονομικῶς καί ὑλικῶς συνδραμόντας.

Εὐχαριστίας ἐπίσης ἐκφράζομεν εἰς τόν ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀνανίαν, ὅστις ἐξ ὑπαρχῆς ἐνήργησε διά τήν ὑλοποίησιν τῆς πρωτοβουλίας ταύτης, ἔχων ὑπ᾽ ὄψιν τό καλῶς νοούμενον συμφέρον τοῦ ἐνταῦθα προσκυνήματος τοῦ εὐλαβοῦς ἡμῶν ποιμνίου ἀλλά καί τῶν κατοίκων τοῦ χωρίου Ἀλ – Χάδερ.

Τέλος ἐπιθυμοῦμεν πάλιν καί πολλάκις, ὅπως ἐπαναλάβωμεν τήν ἀποστολήν τοῦ Πατριαρχείου, τήν ἀποβλέπουσαν εἰς τήν διαφύλαξιν καί διακονίαν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ἀφ᾽ ἑνός καί τήν μέριμναν ὑπέρ τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος αὐτοῦ ἀφ᾽ἑτέρου.

Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας σύν ταῖς ἱκεσίαις τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εὐλογήσαι καί εὐοδώσαι τό ἀγαθόν τοῦτο ἔργον. Ἀμήν.

καί ἀραβιστί, ἴδε: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2017/01/29/27481

Ἅμα τῇ λήξει τῆς ἐκδηλώσεως ταύτης, ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀνανίας παρέθεσε δεξίωσιν καί τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/rlme7RlWK-A

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]