Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ Α’ ΝΥΜΦΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.
Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, 26ης Μαρτίου / 8ης Ἀπριλίου 2012, ἤρχισαν κατά τήν Τυπικήν Διάταξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας αἱ ἀκολουθίαι τῶν Νυμφίων εἰς ὅλας τάς Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, πρωτίστως δέ εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.
Ἐνταῦθα προσῆλθεν ἐκ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ, τῶν κωδώνων τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως χαρμοσύνως κρουομένων, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν καί ἐνταῦθα προεξῆρξε τῆς κατανυκτικῆς καί μυσταγωγικῆς ἀκολουθίας τῶν Νυμφίων, τῆς μυούσης τάς ψυχάς ἡμῶν εἰς τό σωτήριον πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἵνα διά τῆς συμμετοχῆς ἡμῶν εἰς αὐτό μετάσχωμεν τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀγαλλιάσεως τῆς ἐνδόξου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως.
Εἰς τήν ἀκολουθίαν ταύτην ὁ προεξάρχων αὐτῆς Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὡμίλησεν εἰς τούς προσκυνητάς διά τῆς κάτωθι ὁμιλίας Αὐτοῦ:
«Τὸν νυμφῶνά Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ. λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα, καὶ σῶσόν με».
Μέ ἄλλα λόγια βλέπω τήν αἴθουσαν τοῦ γάμου, δηλαδή τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά δέν εἶμαι ἄξιος νά εἰσέλθω εἰς αὐτήν διότι δέν φοράω τήν κατάλληλην στολήν. Σέ παρακαλῶ, Νυμφίε Χριστέ, λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς μέ τόν θεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φωτισμόν, γιά νά συμμετάσχω καί ἐγώ εἰς τήν χαράν τοῦ γάμου, δηλονότι εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγε σήμερον εἰς τόν πανίερον τοῦτον τόπον τοῦ σταυρικοῦ πάθους, δηλαδή τόν Γολγοθᾶν, καί τῆς τριημέρου ταφῆς, δηλαδή τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, διά νά ὑπαντήσωμεν πνευματικῶς τά Πάθη ἀλλά καί τήν Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ἄπειρος, ὅπως καί ἡ εὐσπλαχνία καί τό ἔλεος Αὐτοῦ εἶναι ἄπειρα. Τήν φιλανθρωπίαν καί εὐσπλαχνίαν τοῦ Θεοῦ τήν ζῶμεν καί τήν ἀπολαμβάνομεν ἐντός τοῦ νυμφῶνος τοῦ Χριστοῦ Νυμφίου. Καί ὁ μέν νυμφών εἶναι ἡ ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία, ὁ δέ Νυμφίος εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ χαρά τοῦ γάμου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι κατάστασις μόνιμος καί συνεχής μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Τῆς χαρᾶς ταύτης τοῦ γάμου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας γενόμεθα μέτοχοι, ὁσάκις μετέχωμεν εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εύχαριστίας, ὅπου ἐκεῖ γινόμεθα μέτοχοι καί κοινωνοί τῆς χαρᾶς τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ. Τῆς μεγάλης καί ἀτελευτήτου ταύτης χαρᾶς τοῦ νυμφῶνος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀδύνατον νά γευθῶμεν, ἐάν δέν φέρωμεν τό κατάλληλον ἔνδυμα. Ἐάν, δηλαδή, δέν προετοιμάσωμεν τόν ἑαυτόν μας, ἐάν, μέ ἄλλα λόγια, δέν καθαρίσωμεν τόν ἔσω ἄνθρωπον, τήν ψυχήν μας, ἀπό λόγια καί ἔργα, τά ὁποῖα τήν ἔχουν μολύνει καί ἁμαυρώσει. Εἶναι ἀναγκαῖον καί ἐπεῖγον, λοιπόν, ὁ καθαρισμός αὐτός τῆς ψυχῆς μας, προκειμένου αὐτή νά καταστῇ ἀξία νά δεχθῇ τόν ἁγιασμόν καί οὕτω νά γίνῃ δοχεῖον τοῦ θείου φωτισμοῦ, τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διά νά εἰσέλθῃ εἰς τόν νυμφῶνα, διά νά συμμετάσχῃ εἰς τούς γάμους τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ, διά νά καταντήσῃ εἰς τήν θέωσιν αὐτῆς. Νά, λοιπόν, διατί ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῶν ἁγίων αὐτῆς θεοφόρων πατέρων ὥρισε τήν ἁγίαν καί εὐλογημένην νηστείαν, ἀλλά καί τήν ἑβδομάδα τῶν Ἁγίων Παθῶν. Ἀφ’ ἑνός, διά νά ἔλθωμεν εἰς ἑαυτόν, ὡς ὁ ἄσωτος υἱός τῆς παραβολῆς, ὁ ὁποῖος ἀπεμακρύνθη ἀπό τόν πατρικόν οἶκον καί τόν πατέρα αὐτοῦ καί ἔζησεν ἐν κραιπάλαις καί ἀσωτίᾳ, δηλαδή παρεσύρθη εἰς τάς ἠδονάς καί εἰς τάς τέρψεις τῆς ἁμαρτίας. Ἀφ’ ἑτέρου, διά νά συνειδητοποιήσωμεν ὅτι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέν εἶναι βρῶσις καί πόσις, ἀλλά νῆψις καί ἐγρήγορσις. Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι ἡ ἄπειρος ἀγάπη, εὐσπλαχνία καί φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ δέν παρέχεται εἰς αὐτούς, οἱ ὁποῖοι δέν τήν ἐπιθυμοῦν ἤ τήν ἀρνοῦνται, διότι ἔχουν πλέον παραδοθεῖ εἰς τόν θάνατον τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας.
«Ἰδού, ὁ Νυμφίος ἔρχεται», μᾶς προειδοποιεῖ ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τοῦ καιροῦ τῆς νηστείας καί κυρίως διά τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος τῶν Παθῶν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐγρήγορσις σημαίνει νά μήν ἀφήσωμεν τόν ἑαυτόν μας, δηλαδή τήν ψυχήν, νά καταληφθῇ ἀπό τόν ὕπνον -«μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇ, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇ καί τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇ».
Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐρχόμενος πρός τό ἑκούσιον πάθος, δηλαδή μέ τήν ἰδικήν Του ἐλευθέραν βούλησιν καί θέλησιν, ἔλεγεν εἰς τούς μαθητάς καί ἀποστόλους Του: «Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται καθώς γέγραπται περί Αὐτοῦ». Τά ἴδια ἀκριβῶς λόγια ἀπευθύνει καί εἰς ἡμᾶς, τούς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν καί τούς φέροντας τήν σφραγῖδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν ἡμέραν τοῦ βαπτίσματός μας εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν ἐνεδύθημεν τόν Χριστόν.
Ἡμεῖς, χάριτι Θεοῦ, ἀλλά καί τοῦ Παναγίου Τάφου εὑρισκόμεθα εἰς τήν ἐπίγειον καί φυσικήν Ἱερουσαλήμ. Τοῦτο ἀποτελεῖ ἰδιαιτέραν εὐλογίαν, διότι τοιουτοτρόπως καθιστάμεθα αὐτήκοοι καί αὐτόπται μάρτυρες τῶν τόπων, τῶν χώρων, ἔνθα ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱός τῆς Παρθένου, ἐσαρκώθη, ἐσταυρώθη καί ἀνέστη. Τῆς εὐλογίας αὐτῆς, δηλονότι τῆς προσκυνηματικῆς θεωρίας τῆς ὁποίας ἠξιώθημεν, καλούμεθα νά ἐκμεταλλευθῶμεν, διά νά παρακαλέσωμεν τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τήν ἀειπάρθενον Θεοτόκον καί ὑπερευλογημένην Μαρίαν, νά ἀνοίξῃ τάς πύλας τοῦ νυμφῶνος τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ Αὐτῆς Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά νά εἰσέλθωμεν διά τῆς ἀνανήψεως τῆς ψυχῆς καί τῆς μετανοίας τοῦ νοός μας, ὡς τοῦτο συνέβη μέ τήν προσκυνήτριαν τῶν Ἁγίων Τόπων καί τοῦ Παναγίου Τάφου Μαρίαν τήν Αἰγυπτίαν, ἡ ὁποία, μαζί μέ τόν συσταυρωθέντα λῃστήν, ἀνεδείχθη ἀξιωτάτη τοῦ νυμφῶνος τοῦ Χριστοῦ, τουτέστιν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
Δεηθῶμεν καί ἡμεῖς τοῦ Νυμφίου Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὅπως καταστῶμεν ἄξιοι τοῦ νυμφῶνος Αὐτοῦ, τοῦ νυμφῶνος τῆς χαρᾶς τῆς λαμπροφόρου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως, Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder