Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ Α΄ ΝΥΜΦΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, 12^ης/25^ης Ἀπριλίου 2021, ἐτελέσθη ἡ Ἀκολουθία τοῦ Α΄ Νυμφίου εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Κατά τήν Ἀκολουθίαν ταύτην καί αὐτήν τῆς Μεγάλης Δευτέρας καί Μεγάλης Τρίτης, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει εἰς τούς πιστούς αὐτῆς τόν Κύριον ὡς Νυμφίον τῶν ψυχῶν αὐτῶν, μετά τοῦ Ὁποίου καλοῦνται νά ἑνωθοῦν μυστικῶς καί «κεκαθαρμέναις διανοίαις» καί νενεκρωμένοι ἐκ τῶν παθῶν νά βιώσουν τό σωτήριον Πάθος του Σταυροῦ καί τήν λαμπροφόρον ἔνδοξον Ἀνάστασιν.

Τῆς κατανυκτικῆς Ἀκολουθίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συμπροσευχομένων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί μετεχόντων ὀλίγων πιστῶν ἐντοπίων οὐχί δέ προσκυνητῶν, μή ἐλθόντων, λόγῳ τῶν συνεπειῶν τοῦ covid- 19, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα.

Πρός τό τέλος τῆς ἀκολουθίας ταύτης, ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησε διά τοῦ κάτωθι κηρύγματος Αὐτοῦ:

«Ἰδού, ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός· καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα· ἀνάξιος δέ πάλιν ὅν εὑρήσει ρᾳθυμοῦντα· βλέπε οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς καί τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇς, ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα, Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός διά τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάς τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἄρχεται διά τῆς μνείας τοῦ μακαρίου Ἰωσήφ τοῦ Παγκάλου καί τῆς ὑπό τοῦ Κυρίου καταραθείσης καί ξηρανθείσης συκῆς.

Καί τοῦτο, διότι ὁ Ἰωσήφ ὁ Πάγκαλος λαμβάνεται εἰς τύπον τοῦ Χριστοῦ. Ὡς γνωστόν, ὁ Ἰωσήφ ἦτο υἱός τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ ἑνδέκατος· ὅστις φθονηθείς ὑπό τῶν ἰδίων ἀδελφῶν καί εἰς λάκκον βληθείς, εἶτα πωληθείς εἰς ἀλλοφύλους καί ὑπ’ ἐκείνων πάλιν πωληθείς εἰς Αἴγυπτον καί διά τήν σωφροσύνην Αὐτοῦ συκοφαντηθείς καί εἰς φυλακήν καταδικασθείς καί τελευταῖον ἐξαχθείς ἐκ τῆς φυλακῆς μετά δόξης πολλῆς, τιμηθείς ὡς βασιλεύς καί γενόμενος κύριος πάσης τῆς Αἰγύπτου καί σιτοδότης παντός τοῦ λαοῦ, διά τούτων πάντων ἐτύπωσεν εἰς ἑαυτόν τά πάθη καί τήν μετά ταῦτα δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀναφέρει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ.

Ἡ ὑπό τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καταρασθεῖσα καί ξηρανθεῖσα συκῆ εἰκόνιζε τήν Συναγωγήν, ἡ ὁποία μή ἔχουσα τόν ἀπαιτούμενον καρπόν τῆς ἀρετῆς καί τῆς εὐσεβείας, ἐγυμνώθη πάσης χάριτος πνευματικῆς διά τῆς κατάρας τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ δέ ὑμνῳδός ἔχων κατά νοῦν τόν Ἰωσήφ τόν Πάγκαλον, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς τύπον Χριστοῦ, μακαρίζει τόν δοῦλον τόν γρηγοροῦντα, τοὐτέστιν τόν ἐπαγρυπνοῦντα διά τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ. Ἀντιθέτως, ὁ ὑμνῳδός θεωρεῖ ἀνάξιον τόν δοῦλον τόν ρᾳθυμοῦντα, δηλονότι τόν ἀμελοῦντα καί μή φροντίζοντα διά τήν ψυχήν αὐτοῦ. Οὗτος ὁ ρᾴθυμος δοῦλος ὁμοιάζει μέ τήν ἄκαρπον συκῆν, διό καί εἶναι καταδεδικασμέος εἰς τήν ἀπώλειαν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ.

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, μᾶς καλεῖ διά τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς, λέγουσα «ἀνάνηψον ψυχή μου, κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός. «Ἀνάνηψον»,  δηλαδή σύνελθε ἀπό τήν μέθην τῶν ἀνοήτων καί βλαβερῶν ἐπιθυμιῶν καί πράξεων, ἀλλά καί ἀπό τόν σκοτισμόν τῆς διανοίας ἐκ τῆς πλάνης καί τῶν νόθων διδαγμάτων, κατά τόν Ζιγαβηνόν καί Οἰκουμένιον, (Β’ Τιμ. 2,26).

Τό τῆς Ἐκκλησίας κάλεσμα εἰς ἀνάνηψιν καί βεβαίως ἐγρήγορσιν ἰσχύει μέχρις ὑστάτης στιγμῆς καί ὥρας, πλήν ὅμως ὁ Κύριος ἐγγύς, προειδοποιεῖ ὁ θεῖος Παῦλος, (Φιλιπ. 4,5) καί παραγγέλλει λέγων: «Τό λοιπόν ἀδελφοί, ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἅ καί ἐμάθετε καί παρελάβετε καί ἠκούσατε καί εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καί ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν», (Φιλιπ. 4,8).

Ἀκούσωμεν καί πάλιν, ἀγαπητοί μου, τῆς φωνῆς τοῦ Παύλου καί τῶν ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων, «ὁ Κύριος ἐγγύς», «Χριστός γάρ ἐπείγεται τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι καταδέχεται ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ τοῦ σῶσαι τόν ἄνθρωπον». Ἡμεῖς δέ μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «τῆς ξηρανθείσης συκῆς διά τήν ἀκαρπίαν, τό ἐπιτίμιον φοβηθέντες ἀδελφοί, καρπούς ἀξίους τῆς μετανοίας, προσάξωμεν Χριστῷ, τῷ παρέχοντι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος».

Εὐλογημένη Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν σεπτῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί Καλόν Πάσχα, Ἀμήν».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας