Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ Β’ ΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΩΜΗΝ ΡΑΦΙΔΙΑ ΠΑΡΑ ΤΟ ΦΡΕΑΡ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ ΕΙΣ ΣΑΜΑΡΕΙΑΝ
Τήν Παρασκευήν, 13ην/26ην Φεβρουαρίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τήν ἐν τῷ γραφείῳ ἐργασίαν Αὐτοῦ, ἐξῆλθε τοῦ Πατριαρχείου, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ Ἱερομονάχου π. Φιλουμένου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Ἀθανασίου καί κατηυθύνθη πρός τήν περιοχήν τῆς Σαμαρείας.
Μετά μιᾶς ὥρας αὐτοκινητικήν πορείαν ὑπό τήν εὐλογίαν καταρρακτώδους βροχῆς, ἀφίχθη εἰς τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, ἔνθα καί ὑπεδέχθη καί ἐδεξιώθη Αὐτόν εἰς πλουσίαν νηστήσιμον τράπεζαν ὁ ἡγούμενος τοῦ Φρέατος Ἀρχιμανδρίτης Ἰουστῖνος, ὁ ἀποπερατώσας τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος, εἰς τό ὁποῖον καί ἐναπόκειται νῦν τό λείψανον τοῦ παρά τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ μαρτυρήσαντος Ἁγιοταφίτου Φιλουμένου, ἐξ Ὁροῦντος τῆς Κύπρου ὁρμωμένου, προσφάτως ὡς ἱερομάρτυρος καταταχθέντος εἰς τάς δέλτους τοῦ Συναξαρίου τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.
Μετά τήν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος ἐξῆλθε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Φρέατος, συνοδευόμενος καί ὑπό τοῦ ἱερέως π. Γεωργίου Ἀουάδ καί τῶν Ἐπιτρόπων τῆς πλησιοχώρου τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ κώμης τῶν Ραφιδίων, οἵτινες εἶχον ἀφιχθῆ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Φρέατος πρό τοῦ Μακαριωτάτου.
Μετ’ αὐτῶν κατηυθύνθη εἰς τόν νέον ἱερόν ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τό ἔτος 2008 ἐγκαινιασθέντος. Εἰς τόν ναόν τοῦτον, καρπόν τῆς πίστεως, τῆς εὐσεβείας, τῆς ἐπιμελείας καί φιλοπονίας τοῦ μικροῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου τῆς κώμης ταύτης τῶν Ραφιδίων, γενόμενος θερμῶς δεκτός ὁ Μακαριώτατος, προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τῆς Β’ Στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν, κηρύττων πρό τῆς Ἀπολύσεως αὐτῆς τόν θεῖον λόγον εἰς τούς προσελθόντας πιστούς περί τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τῆς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σαρκωσάσης τόν πρίν ἄσαρκον Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
«Αὕτη», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἤκουσε τήν πρόσκλησιν τοῦ Θεοῦ καί δέν ἠκολούθησε τό ἰδικόν τῆς θέλημα, ἀλλά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶπεν: ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά Σου, καί ἤνωσε τήν γῆν μέ τόν οὐρανόν, τόν ἄνθρωπον μέ τόν Θεόν».
«Διανύσαντες τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν καί τήν περίοδον τῆς νηστείας, καλούμεθα νά ἐνσαρκώνωμεν πνευματικῶς τόν Χριστόν, νά ἑνωθῶμεν μετ’ Αὐτοῦ εἰς κοινωνίαν, ὅπως ἡ Θεοτόκος ἐδέχθη Αὐτόν εἰς τά σπλάχνα αὐτῆς καί ἐνεσάρκωσεν Αὐτόν ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων της. Καλούμεθα νά νηστεύωμεν ὄχι μόνον ἀπό τροφάς, ἀλλά μετά τῆς νηστείας νά ἐργαζώμεθα τάς ἀρετάς τῆς προσευχῆς, τῆς ἁγνείας καί τῆς ἐλεημοσύνης. Εἰς τοῦτο ἔχομεν ἀνάγκην ἐνισχύσεως, διά τοῦτο καί οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὥρισαν τήν μεταπροσεχῆ Κυριακήν τήν προσκύνησιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ διά τήν ἐνίσχυσιν ἡμῶν δι’ αὐτοῦ».
«Ἤλθομεν ἐξ Ἱεροσολύμων, ἵνα μεταφέρωμεν ὑμῖν τήν Χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου, νά συμπροσευχηθῶμεν μεθ’ ὑμῶν, ἀλλά καί διά νά ἀκούσωμεν τά προβλήματα ὑμῶν. Θέλομεν ὑμεῖς νά εἶσθε ἡνωμένοι μετά τοῦ Χριστοῦ καί μεταξύ ὑμῶν, νά δοξάζητε Αὐτόν μετά τοῦ Πατρός καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά τιμᾶτε τό ὄνομα τῶν Ρωμαίων-Ὀρθοδόξων».
Μετά τό τέλος τῆς ἀκολουθίας, ὁ Μακαριώτατος ἐκάθισε μετά τοῦ ἱερέως καί τῶν Ἐπιτρόπων καί ἐπέλυσεν αὐτοῖς πρόβλημα ἀπασχολοῦν αὐτούς, προτείνων ἀμοιβαίαν μεταξύ αὐτῶν συγγνώμην, συγχώρησιν, συγκατάβασιν, ἀλλήλων ἀποδοχήν καί ἀνοχήν καί ἀγάπην τελείαν, τήν ἐπιστεγάζουσαν ὅλας τάς ἀρετάς.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
ngg_shortcode_0_placeholder