ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ
Δύο ἔτη μετά τήν συνάντησιν τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρου καί τοῦ Πάπα Παύλου VI εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τόν Δεκέμβριον τοῦ 1963, ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ἐπέστρεψε εἰς τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν τό λείψανον τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τό ὁποῖον εἶχον μεταφέρει οἱ Σταυροφόροι εἰς Βενετίαν.
Μετά τάς γενομένας συνεννοήσεις καί προετοιμασίας, τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Σάββα ἔφθασε εἰς τά Ἱεροσόλυμα τήν 13ην μηνός Ὀκτωβρίου τοῦ 1965, συνοδευόμενον ὑπό τῆς εἰς Ἰταλίαν πρός τοῦτο μεταβάσης ἀποστολῆς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀποτελουμένης ὑπό τοῦ νῦν Μητροπολίτου Καισαρείας κ. Βασιλείου, τοῦ νῦν Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ (τότε Ἱεροδιακόνου) καί τῶν μακαριστῶν Μητροπολιτῶν Πέτρας Γερμανοῦ καί Ἀρχιμανδρίτου Σεραφείμ, πνευματικοῦ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα.
Ἀπό τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ τό ἱερόν λείψανον μετεφέρθη τότε ἐν πομπῇ εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου καί παρέμεινε διά μίαν ἑβδομάδα πρός προσκύνησιν.
Ἐν συνεχείᾳ τό σεπτόν λείψανον μετεφέρθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν, τήν ἱδρυθεῖσαν ὑπό τοῦ Ὁσίου Σάββα, ἔνθα καί παρέμεινεν ἔκτοτε ὡς θησαυρός καί κειμήλιον, ὡς πηγή δυνάμεως καί ἰάσεων διά τούς Πατέρας τῆς Μονῆς καί τούς ἐπισκέπτας αὐτῆς.
Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἐπανακομιδῆς καθιερώθη νά ἑορτάζεται εἰς τό ἑξῆς εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, πανηγυρικώτερον ὅμως εἰς τήν Ἱεράν Λαύραν τοῦ Ὁσίου Σάββα, πρός ἥν καί ἀποστέλλεται ἀρχιερατική συνοδεία ἐξ Ἱεροσολύμων τήν 13ην Ὀκτωβρίου ἑκάστου ἔτους, δι’ ἀκολουθίας συγγραφείσης ὑπό τοῦ ὑμνογράφου μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν Νικοδήμου καί δι’ ἀκολουθίας Χαιρετισμῶν πρός τόν Ἅγιον, ἐκπονηθείσης ὑπό τοῦ ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μακαριστοῦ π. Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.
Ἡ ἑορτή ἑωρτάσθη καί ἐφέτος συμφώνως πρός τό Ἁγιοσαββιτικόν τυπικόν δι’ ὁλονυκτίου ἀγρυπνίας, ἧς προεξῆρξε ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, προσελθών ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὁσίου Σάββα μετά συνοδείας τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης Ἀριστάρχου καί ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου.
Ἰδιαιτέραν συγκίνησιν προεκάλεσε καί πνευματικήν ἀνάτασιν ἐδημιούργησεν εἰς τούς μετασχόντας εἰς τήν ἑορτήν ἡ παρουσία τῆς συνοδείας τῶν Δανιηλαίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ ἀκριβής βυζαντινή ψαλμῳδία αὐτῶν καί ἡ πολύτιμος μεγάλη ἐπηργυρωμένη εἰκών τῆς Παναγίας Τριχερούσης, τήν ὁποίαν ἐφιλοτέχνησε ὁ Δανιηλαῖος Ἱερομόναχος ἁγιογράφος π. Δανιήλ, χορηγοῦντος χρηματικῶς τοῦ Ἁγιοπαυλίτου μοναχοῦ π. Νικοδήμου κατά τό πρότυπον τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Τριχερούσης, τῆς φυλασσομένης εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μεταφερθείσης εἰς αὐτήν ὑπό τοῦ Öσίου Σάββα τοῦ Σέρβου, ὅτε οὗτος ἐπεσκέφθη τήν Μονήν τοῦ Ἁγίου Σάββα, τόν 13ον αἰ.
Εἰς τήν ἀκολουθίαν καί τήν θ. Λειτουργίαν μετέσχον παρακολουθοῦντες ἐν κατανύξει βαθείᾳ πολλοί ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι πιστοί τοῦ Πατριαρχείου ἐκ Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων.
Εἰς τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, τονίζων ἰδιαιτέρως τήν ἀρετήν τοῦ Ὁσίου Σάββα, τήν ὁσιότητα, ἐγκράτειαν ἀλλά καί τήν ἱεραποστολικήν ποιμαντικήν δρᾶσιν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί κατά τῆς κακοδοξίας τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καί τήν εὐλογίαν τοῦ ἁγίου αὐτοῦ λειψάνου διά τήν Μονήν καί τούς ἐπισκέπτας αὐτῆς.
Ἡ ὅλη ἑορτή εἰς τό ἔρημον περιβάλλον τῆς Λαύρας, τῆς ἀνακαινισθείσης εἰς παρεκκλήσια, ἁγιογράφησιν καί χώρους διαμονῆς ὑπό τοῦ ἀσκητικοῦ ἀλλά καί φιλέργου πνευματικοῦ αὐτῆς, Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου, ἔγινε σταθμός πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ, ἐπικοινωνίας πνευματικῆς μετά τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Μονῆς Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τοῦ Ὁσίου Ξενοφῶντος καί ἄλλων ἐγκαταβιωσάντων ἐν αὐτῇ καί κοινωνίας τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί Ἁγιορειτῶν Πατέρων.
Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς Πατέρας καί τό ἐκκλησίασμα ὡς ἑξῆς:
«Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος συνήγαγεν ἡμᾶς σήμερον εἰς τήν Λαύραν τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἔνθα ἑορτάζομεν διπλῆν ἑορτήν, τῆς ἐπανακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Σάββα και τῆς ἐπαναφορᾶς τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Τριχερούσης, τήν ὁποίαν ἐζωγράφισεν ὁ Δανιηλαῖος μοναχός Δανιήλ, ἐκ τῆς εἰκόνος, τήν ὁποίαν ἐφύλασσεν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί ἡ ὁποία μετεφέρθη εἰς Ἱεράν Μονήν Χιλανδαρίου ἀπό τόν Ἅγιον Σάββαν τόν Σέρβον. Διά τῶν δύο γεγονότων τούτων κατανοοῦμεν τήν σημασίαν τοῦ λειτουργικοῦ χρόνου τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ, τό παρόν, τό παρελθόν καί τό μέλλον ἑνούμενα εἰς ἕν ἐν τῷ Σώματι τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτον τόν Χριστόν ζῶμεν ἡμεῖς εἰς τό Ἅγιον Προσκύνημα καί ἀρχαιώτατον μοναστήριον τούτο, μετέχοντες εἰς τήν θ. Λειτουργίαν.
Εὐχόμεθα διά πρεσβειῶν τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τοῦ Ἅγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Μύρων καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ τήν ὑγιείαν ψυχῆς καί σώματος εἰς τούς ἐν τῇ Μονῇ ἀσκουμένους, εἰς τούς προσκυνητάς τῆς Λαύρας καί εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ἡμῶν. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ προστάτις τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἡμεῖς ἔχομεν συλλειτουργούς τούς διακόνους Αὐτῆς καί ἐκπροσώπους τῆς Ἁγιορειτικῆς Πολιτείας, οἱ ὁποῖοι ἐγένοντο πρόξενοι τῆς ἐπανόδου τῆς ἁγίας εἰκόνος Αὐτῆς, τούς ὁποίους καί εὐχαριστοῦμεν καί εὐχόμεθα ἡ εἰκών νά παραμείνῃ ὁ σύνδεσμος μεταξύ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί Ἁγιορειτῶν Πατέρων. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά πάντων ἡμῶν. Ἀμήν. Ἔτη πολλά».
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder