1

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΙΟΡΔΑΝῌ.

Τήν Τρίτην, 4ην / 17ην Μαρτίου 2015 ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ εἰς τήν ὑπ᾽ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν τόν 5ον μ. Χ. αἰῶνα καί τό ὄνομα αὐτοῦ φέρουσαν Ἱεράν Μονήν εἰς τήν ἔρημον τῆς δυτικῆς ὄχθης τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ πρό τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ εἰς τήν Νεκράν θάλασσαν.

Τήν Μονήν ταύτην ἵδρυσεν ὁ Ἀββᾶς Γεράσιμος ἐκ τῆς Ἑλλάδος χώρας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ἀσκήσας προηγουμένως εἰς Μονάς τῆς κοιλάδος τοῦ Ἰορδάνου.

Εἰς αὐτήν καθωδήγησε εἰς τήν μοναχικήν ζωήν πλῆθος μοναχῶν καί εἰς τήν Χριστιανικήν ζωήν πλῆθος κόσμου συρρέοντος πρός αὐτόν, ἀποκτῶν καί τό χάρισμα τῶν θαυμάτων παρά τοῦ Θεοῦ ὡς ἐμφαίνεται ἐκ τῆς ἱεράς εἰκόνος αὐτοῦ ἀναπαριστώσης αὐτόν μετά λέοντος, ὑπακούοντος αὐτῷ.

Τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης προεξῆρξεν ἐν θείᾳ Λειτουργίᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἱερομονάχων Ἱεροδιακόνων καί Ἱερέων ἐκ τοῦ Πατριαρχείου καί ἐκ κωμῶν πλησιοχώρων καί συμπροσευχομένων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Λύδδης κ. Δημητρίου, ψαλλόντων ἱεροψαλτῶν ἐξ Ἑλλάδος καί Κύπρου καί μετέχοντος εὐσεβοῦς λαοῦ ἐξ Ἱερουσαλήμ, Ἰεριχοῦς, Ἰσραήλ καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Ρουμανίας.
Πρός αὐτούς ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Τήν κλίμακα τῶν θείων ἀρετῶν διανύσας πρός νοητῆς θεωρίας ἀνελήλυθας ὕψος καί θείων μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ, ἐμφάσεις ὑπεδέξω καθαράς, διά τοῦτο θεοφόρε σέ εὐσεβῶς τιμῶμεν καί βοῶμεν. Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Χθές ἑωρτάσαμεν τήν προσκύνησιν τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Σήμερον πανηγυρίζομεν τήν μνήμην τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ.

Οὗτος ὁ Ὅσιος ἀκούων εἰς τούς Κυριακούς λόγους: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρον αὐτοῦ καί ἀκολουθήτῳ μοι», (Μάρκ. 8,34), ἀνέλαβε τόν σταυρόν αὐτοῦ καί κατέφυγεν εἰς τόν ἔρημον τόπον τοῦ Ἰορδάνου, γενόμενος τοιουτοτρόπως μιμητής τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί Προδρόμου, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Πάτερ θεοφρον Γεράσιμε, ἀναπτερώσας τόν νοῦν, πρός Θεόν διά πίστεως, κοσμικῆς συγχύσεως, ἐβδελύξω τόν ἄστατον καί τόν σταυρόν σου ἀναλαβόμενος, τῷ Παντεπόπτῃ κατηκολούθησας, σῶμα δυσήνιον, ἀγωγαῖς ἀσκήσεως τῷ λογισμῷ, σθένει δουλωσάμενος τοῦ θείου Πνεύματος».

Ὄντως ἀγαπητοί μου, ἡ πίστις πρός τόν Θεόν τοῦ Πατρός ἡμῶν Γερασίμου εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία κατηύγασε τῇ ἐλλάμψει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τόν νοῦν αὐτοῦ καί «ἐβδελύχθη ( σιχάθηκε ) τό ἄστατον τῆς κοσμικῆς συγχύσεως». Σχετικῶς δέ μέ τήν δύναμιν τῆς πίστεως καί τῆς ἀκαταστασίας τοῦ κόσμου ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής λέγει ὅτι πᾶν τό γεγενημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ νικᾷ τόν κόσμον, καί «αὕτη ἐστιν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον ἡ πίστις ἡμῶν. Τίς ἐστιν ὁ νικῶν τόν κόσμον, εἰ μή ὁ πιστεύων ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ», (Α’ Ἰωαν. 5, 4-5).

Ὅσον δέ ἀφορᾷ εἰς τόν κόσμον, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης λέγει: «οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν καί ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», (Α’ Ἰωαν. 5,19) καί ἀναλυτικώτερον: Γνωρίζομεν καλά ὅτι καταγόμεθα ἀπό τόν Θεόν καί ὅλοι οἱ ζῶντες μακράν τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι, εὑρίσκονται ὑπό τήν ἐξουσίαν καί ἐπίδρασιν τοῦ πονηροῦ πνεύματος, δηλονότι ὑπό τάς μεθοδείας (τά τεχνάσματα) τοῦ διαβόλου καί «τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», ( Ἐφεσ. 6,12).

Ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος, ὁ ὁποιῖος κατώρθωσε καί ἔφερεν εἰς πέρας τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν καί ἀξιώθηκε τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, προβάλλει ὡς πνευματικός φάρος ἐντός τοῦ πελάγους τοῦ σκότους καί τῆς συγχύσεως τοῦ κόσμου τούτου, φωτιζόμενος ὑπό τοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Ἀναφερόμενος εἰς τήν χορείαν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Λοιπόν καί ἡμεῖς, ἀφ οὗ ἔχομεν τριγύρω μας τόσον μεγάλο καί πυκνόν σύννεφον ἀνθρώπων, πού ἐμαρτύρησαν διά τήν ἀλήθειαν τῆς πίστεως, ἄς πετάξωμεν ἀπό ἐπάνω μας κάθε βάρος βιωτικῶν πραγμάτων καί φροντίδων, ἐπί πλέον δέ καί τήν ἁμαρτίαν, εἰς τήν ὁποίαν εὔκολα κανείς παρασύρεται καί ἄς τρέχωμεν μέ ὑπομονήν τόν ἀγῶνα πού προβάλλει ἐμπρός μας», ( Ἑβρ. 12,1), «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν», (Ἑβρ. 12,2).

Ὁ προκείμενος ἀγών, τόν ὁποῖον καλούμεθα νά τρέχωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶναι δύσκολος οὔτε ἀκατόρθωτος. Καί τοῦτο, διότι ἔχομεν συνεργούς τήν Θεοτόκον καί ἀειπαρθένον Μαρίαν, ὡς καί τό σύννεφον τῶν ἁγίων καί δή τόν σήμερον τιμώμενον ὅσιον Πατέρα ἡμῶν Γεράσιμον, τόν ἀναδειχθέντα γνήσιον Οἰκονόμον τῆς ἀγέλης τοῦ Χριστοῦ καί θεῖον διάκοσμον τῆς Παλαιστίνης. Τοῦτο δέ ἐπέτυχε ὁ Ἅγιος Πατήρ ἡμῶν, διότι συνεσταυρώθη τῷ Χριστῷ καί ἐγένετο κοινωνός τῆς ἐνδόξου αὐτοῦ Ἀναστάσεως.

Εὑρισκόμενοι καί ἡμεῖς ἐν τῷ μέσῳ τοῦ σταδίου τῆς νηστείας τῆς μεγάλης, ἀδελφοί μου, ἄς προσπαθήσωμεν νά ἀνοίξωμεν τάς ὑπο τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί φιλαυτίας κεκλεισμένας θύρας τῶν καρδιῶν ἡμῶν ἐνώπιον τῆς ἀπείρου φιλανθρωπίας καί εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ: «Τεσσαράκοντα νηστειῶν σταδίου μέσον διϊππεύοντες, δεῦτε τῇ διαθέσει, Χριστῷ συναπίωμεν πρός τό θεῖον Πάθος. Ἵνα συσταυρωθέντες αὐτῷ, κοινωνοί γενώμεθα τῆς αὐτοῦ Ἀναστάσεως λέγει ὁ μελῳδός. (Δευτέρα Νηστειῶν τῆς Δ’ ἑβδομάδος, ᾠδή α’, κανών 2ος).

Ὁ καιρός οὗτος τῆς ἁγίας νηστείας, κατ’ οὐσίαν εἶναι καιρός μετανοίας. Μετάνοια κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος σημαίνει μεταξύ ἄλλων συμφωνία μέ τόν Θεόν γιά νέα ζωή, «Μετάνοιά ἐστι συνθήκη πρός Θεόν δευτέρου βίου». Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα τῆς ἐλπίδος καί ἀποκήρυξις τῆς ἀπελπισίας, «Μετάνοια ἐστι θυγάτηρ τῆς ἐλπίδος καί ἄρνησις ἀνελπισίας». Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἐθεσπίσθη καί ἡ ἁγία νηστεία, ἡ ὁποία κατά τόν ἅγιον Θεόδωρον Στουδίτην θεωρεῖται ἡ μήτηρ τῆς σωφροσύνης, ἡ κατήγορος τῆς ἁμαρτίας καί συνήγορος τῆς μετανοίας, ἡ πολιτεία τῶν ἀγγέλων καί ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. (Τριώδιον Δευτέρα τῆς Α’ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, Ὄρθρος).

Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα διά τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου διέλθωμεν ἐν μετανοίᾳ τό ὑπόλοιπον τῆς ἱερᾶς νηστείας καιρόν. Μετά δέ τοῦ μελῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἴπωμεν: «Ὁ Βασιλεύς τοῦ παντός, Δέσποτα Κύριε, καί ἡμᾶς βασιλεῦσαι παθῶν καί ἡδονῶν τῶν σαρκικῶν ὡς ἀγαθός διά νηστείας πόνων καί μετανοίας ἀξίωσον, ἵνα Σέ εὐλογῶμεν εἰς πάντας τούς αἰῶνας», Ἀμήν.

Καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία μετ᾽αὐτήν δέ ἑόρτιος νηστήσιμος τράπεζα ὑπό τοῦ φιλοξένου καί ἀξιολόγου κοινωνικοῦ ἔργου ἐξασκοῦντος ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/q0iQEyYR3dY