ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΝΕΑΣ ΑΙΘΟΥΣΗΣ ΕΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΠΙΡΖΕΤ.

Τήν Κυριακην, 19^ην Νοεμβρίου/2^αν Δεκεμβρίου 2012, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπραγματοποίησε ποιμαντικήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον Ἀραβόφωνον Κοινότητα τῆς πόλεως Μπιρζέτ.

Ἡ πόλις αὕτη κεῖται εἰς μικράν ἀπόστασιν βορείως τῆς Ραμάλλας, ἔχει πληθυσμόν περί τούς ἕξ χιλιάδας κατοίκους ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 1.500 περίπου εἶναι Ὀρθόδοξοι καί διατηρεῖ Πανεπιστήμιον.

Ἀφορμή διά τήν ποιμαντικήν ταύτην ἐπίσκεψιν τοῦ Μακαριωτάτου ἦτο ἡ ὁλοκλήρωσις τῆς ἀνακαινίσεως τῆς αἰθούσης ἐνοριακῶν ἐκδηλώσεων παρά τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Τόν Μακαριώτατον ὑπεδέχθησαν εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ἐκπρόσωποι τῆς Κοινότητος, εἰς τήν εἴσοδον δέ τοῦ Ναοῦ ὁ ἡγούμενος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος καί τό Κοινοτικόν Συμβούλιον καί λαός.

Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, ψαλλούσης ἀραβιστί τῆς μεικτῆς χορῳδίας τοῦ ναοῦ καί συμμετεχόντων ἐν εὐλαβείᾳ πολλῶν ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς Κονότητος.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον τελοῦντες ἑορτήν οἱ θεόφρονες τῆς Θεομήτορος, δεῦτε τάς χεῖρας κροτήσωμεν τόν ἐκ αὐτῆς τεχθέντα Θεόν δοξάζοντες»: «Οἱ εὐσεβεῖς πού ἐπιτελοῦμε τήν θείαν καί  πάντιμον ἑορτήν τῆς Θεομήτορος, ἄς χειροκροτήσωμεν ἀπό χαράν δοξάζοντες τόν Θεόν δηλονότι τόν Χριστόν πού γεννήθηκε ἀπ’ αὐτήν, τήν ἀειπάρθενον Μαρίαν».

 Μέ αὐτόν τόν εὐφρόσυνον ὕμνον, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός μᾶς προτρέπει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά δοξάσωμεν τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν ὁ Ὁποῖος ἐν Χριστῷ  ἔλαβε σάρκα ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς ἐκ Ναζαρέτ.

 Τό μυστήριον τοῦτο τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου εἶναι ὄντως μέγα καί παράδοξον κατά τήν ὁμολογίαν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Καί ὁμολογουμένως μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον. Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ», ( Α’ Τιμ. 3,16).

 Καί διερωτώμεθα, διά ποῖον λόγον καί τινι τρόπῳ ἐφανερώθη ὁ Θεός ἐν σαρκί;

Ὁ μέν λόγος ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ὁ σκοπός τῆς φανερώσεως τοῦ Θεοῦ ἐν σαρκί, εἶναι κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὅτι: «ἐκεῖνος ( ὁ Θεός ) ἐφανερώθη, ἵνα τάς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ καί ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστι», (Α’ Ἰωάν, 3,5).

 Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ Θεός κατεβαίνει μέχρι τόν ἄνθρωπον, διά νά ὑψωθῶμεν ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι μέχρι τόν Θεόν. Γίνεται Υἱός ἀνθρώπου διά νά γίνωμεν ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι υἱοί τοῦ Θεοῦ. Λαμβάνει μορφήν δούλου, «ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος», (Φιλιπ. 2,7) Καί τοῦτο διά νά ἀπελεθερώσῃ τήν κτίσιν «ἀπό τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ», (Ρωμ. 8,21).

 Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός γίνεται μέτοχος τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως, ἵνα ἡμεῖς γίνωμεν μέτοχοι καί κοινωνοί τῆς θείας φύσεως, οὐχί βεβαίως τῆς θείας καί ἀκαταλήπτου Αὐτοῦ οὐσίας. Ὁ Θεός δηλαδή γίνεται τέλειος ἄνθρωπος διά νά γίνωμεν ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι θεοί κατά χάριν, ὡς λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: «Αὐτός ὁ Θεός γάρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν».  Ἐπί πλέον, ὁ Θεός ἐφανερώθη σεσαρκωμένος δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν.

 Ὁ δέ τρόπος τῆς φανερώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐν σαρκί ἐγένετο κατά τόν θεῖον Παῦλον οὕτως: «Ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός  τόν Υἱόν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενος ὑπό νόμον…», ( Γαλ. 4,4).

 Ἡ γυνή δέ αὐτή εἶναι ἡ ὑπερευλογημένη Δέσποινα ἡμῶν Θεοτόκος καί ἀειπάρθενος Μαρία, ἡ θυγάτηρ τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης. Ἡ γυνή αὕτη εἶναι ἡ παρθένος Μαριάμ ἐξ οἴκου Δαβίδ, ἡ ὁποία εἰσήχθη ὑπό τῶν γονέων αὐτῆς εἰς τόν Ναόν καί μάλιστα εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, τρεφομένη ὑπό τοῦ ἀγγέλου, ἄχρις οὗ παρεδόθη ὑπό τῶν Ἱερέων εἰς τόν Ἰωσήφ τόν μνήστορα εἰς Ναζαρέτ, εἰς τήν ὁποίαν καί ἐδέχθη τόν Εὐαγγελισμόν τῆς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς συνήγαγε σήμερον ἐν τῷ σεπτῷ τούτῳ Ναῷ τῆς παλαιᾶς πόλεως ὑμῶν Bir Zeit, διά νά τελέσωμεν τήν μνήμην τῶν παντίμων προεορτίων τῆς ἐν τῷ Ναῷ Εἰσόδου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀφ’ ἑνός, ἀλλά καί νά εὐχαριστήσωμεν δοξολογικῶς ἀφ’ ἑτέρου τόν φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν.

 Ποιοῦμεν δέ τοῦτο, διότι ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον καί τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται καί τόν Χριστόν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καί ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν. Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις».

 Καί πάλιν διερωτώμεθα, ποῖον εἶναι τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον καί τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις; Τοῦτο εἶναι, ἀγαπητοί μου, ἡ ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ Γέννησις ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Εἶναι τό μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριον». Τοῦ μυστηρίου τούτου ἡ Παρθένος Μαριάμ ἐγένετο κοινωνός καί συμμέτοχος τῇ ἐπελεύσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῇ ἐπισκιάσει τῆς δυνάμεως τοῦ Ὑψίστου, (Λουκ. 1, 35).

 Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ πεπτωκυῖα τῶν ἀνθρώπων φύσις ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας ἀνίσταται καί ἀνακαινίζεται ἐν τῷ καθαρωτάτῳ προσώπῳ τῆς Παναχράντου καί ἀειπαρθένου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου. Διά τοῦτο ὁ ὑμνῳδός λέγει: «Σύ τῶν προφητῶν τό κήρυγμα, Ἀποστόλων ἡ δόξα καί μαρτύρων τό καύχημα, καί πάντων τῶν γηγενῶν ἡ ἀνακαίνισις, Παρθένε Μήτηρ Θεοῦ. Διά γάρ σοῦ τῷ Θεῷ κατηλλάγημεν. Διό τιμῶμεν τήν σήν ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Κυρίου προέλευσιν».

 Ἡ ἐν τῷ Ναῷ προέλευσις, δηλονότι ἡ εἴσοδος ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Κυρίου τῆς Παρθένου Μητρός τοῦ Θεοῦ, μᾶς καλεῖ, ἀγαπητοί μου, νά προετοιμάσωμεν τούς ἑαυτούς μας διά νά εἰσέλθωμεν καί ἡμεῖς ὡς ἄλλοι μάγοι, μέ τά δῶρα τῆς μετανοίας, τῆς συνδιαλλαγῆς μετ’ ἀλλήλων, τῆς ὁμονοίας, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς ἐπισκέψεως τῶν φυλακισμένων καί τῶν ἀσθενῶν, τῆς παραμυθίας τῶν αἰχμαλώτων καί τῶν προσφύγων τοῦ πυρός τοῦ πολέμου ἀλλά καί τῆς ἐλεημοσύνης εἰς τήν χαράν δικαιοσύνην καί εἰρήνην τῶν ἐγκαινίων τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τουτέστιν τῶν Ἁγίων Χριστουγέννων. Διότι, ὡς διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Οὐ γάρ ἐστι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ», (Ρωμ. 14,17).

 Εὐχαριστήσωμεν, ἀδελφοί μου, τήν ἀποκυήσασαν ἐν κόσμῳ Ζωῆς Ἄρτον, τόν Λόγον, καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν:

 «Σήμερον ὁ θεοχώρητος ναός, ἡ Θεοτόκος ἐν Ναῷ Κυρίου προσάγεται, καί Ζαχαρίας ταύτην ὑποδέχεται. Σήμερον τά τῶν Ἁγίων Ἅγια ἀγάλλονται καί ὁ χορός τῶν ἀγγέλων μυστικῶς πανηγυρίζει.  Μεθ’ ὧν καί ἡμεῖς ἑορτάζοντες σήμερον σύν τῷ Γαβριήλ ἐκβοήσωμεν: Χαῖρε Κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σοῦ, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος. Ἀμήν».

καί ἀραβιστί ὡς ἕπεται: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/12/02/1671/

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος ἐνεκαινίασε διά τῆς τελετῆς τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ ὕδατος τήν προσκειμένην τῷ ἱερῷ Ναῷ αἴθουσαν  ἐνοριακῶν ἐκδηλώσεων, προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/12/02/1676/

καί προσέφερε χρηματικήν δωρεάν διά τήν συνέχισιν τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καί τῶν ἱδρυμάτων αὐτοῦ.

Ἐν συνεχείᾳ  ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τό ἀνεγειρόμενον καί ἀποτελειουμένην σχολεῖον τοῦ Πατριαρχείου τῇ χορηγίᾳ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί τό οἰκόπεδον, εἰς τό ὁποῖον θά ἀνεγερθῇ νέα μεγάλη Ἐκκλησία.

Τήν μεσημβρίαν ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος καί τό Κοινοτικόν Συμβούλιον παρέθεσαν εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ νηστήσιμον τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder