ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙ Τῌ ΕΘΝΙΚῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ 28Ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ.
Τήν Τρίτην, 15ην /28ην Ὀκτωβρίου 2014, ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ Ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.
Ἡ Δοξολογία αὕτη ἐτελέσθη ὡς ὀφειλομένη εὐχαριστία εἰς τόν Θεόν διά τήν βοήθειαν Αὐτοῦ εἰς τήν ἀπελευθέρωσιν ἐκ τῶν δεσμῶν τῆς Ἰταλικῆς καί Γερμανικῆς κατοχῆς τοῦ 1940 καί ὡς δέησις διά τήν ἀνάπαυσιν τῶν ἡρωϊκῶς τότε ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ἀγωνισαμένων καί πεσόντων πατέρων ἡμῶν.
Τῆς Δοξολογίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων τοῦ Πατριαρχείου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη μετά τοῦ προσωπικοῦ τοῦ Προξενείου καί τῶν συμπροσευχομένων μοναζουσῶν τοῦ Πατριαρχείου καί τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας.
Μετά τήν Δοξολογίαν ταύτην ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἔνθα προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἅγιοι Πατέρες καί σεβαστοί ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς προσκυνηταί, ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Σήμερον ἐπέτειος τοῦ ἱστορικοῦ πλέον «Ὄχι» τῆς ἐποποιΐας τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 σύσσωμος ἡ Γεραρά τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἡμῶν Ἀδελφότης μετά τοῦ χριστεπωνύμου λαοῦ κατήλθομεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον Δοξολογίαν εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν ἐπί τῇ, ἄχρι τελικῆς ἐκτοπίσεως, ἀντιστάσει κατά τῶν ἀπανθρώπων κατοχικῶν δυνάμεων τοῦ Ναζισμοῦ καί τοῦ Φασισμοῦ.
Προσέτι δέ ἐτελέσαμεν ἐπιμνημόσυνον δέησιν ὑπέρ ἀναπαύσεως ἐν χώρᾳ ζώντων τῶν ψυχῶν τῶν ἐνδόξως ἀγωνισαμένων καί ἡρωϊκῶς πεσόντων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν ὑπέρ προασπίσεως τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας καί διαφυλάξεως τῆς πατρίου ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος.
Ἡ ἐπετειακή ἀνάμνησις τοῦ ἡρωϊκοῦ ὄντος τούτου γεγονότος ἀποτελεῖ ἀφ’ ἑνός μέν ἀπότισιν χρέους ἱεροῦ πρός τούς ὑπέρ τοῦ ὑπερτάτου ἀγαθοῦ τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας, πεσόντας πατέρας καί ἀδελφούς ἡμῶν, ἀφ’ ἑτέρου δέ δίδαγμα διά τήν σύγχρονον ἡμῶν γενεάν, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ἀντιμέτωπος μέ τήν ἀναβίωσιν τοῦ ὁρατοῦ πλέον φαινομένου νέας μορφῆς Ναζισμοῦ καί Φασισμοῦ, ἐν ὀνόματι τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ κατά τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τόσον ἀτομικῶς ὅσον καί συλλογικῶς.
Ἡ δέ ἀναβίωσις τοῦ Ναζισμοῦ καί τοῦ Φασισμοῦ ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι τόν τόπον τοῦ θείου Νόμου καί τῆς κατά φύσιν τάξεως κατέλαβεν ἡ ἐθελοθρησκεία τῶν ἀνθρώπων, δηλονότι ἡ ἀταξία καί ἡ ἀνομία, ὡς κηρύττει καί ὁ μέγας Παῦλος λέγων: «Τό γάρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας», (Β΄ Θεσ. 2,7). Καί τοῦτο οὐχί θεωρητικῶς ἀλλ’ ἐν τῇ πράξει καί μάλιστα ἐν τῇ περιοχῇ ἡμῶν ὡς καί τῷ εὑρυτέρῳ χώρῳ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.
Ἡ ὑπό τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, τουτέστιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σταυρικῆς θυσίας καί Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὀφειλετικῶς τελουμένη ἐπέτειος τοῦ «Ὄχι» τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ἀποτελεῖ τρανήν καί ἐπίκαιρον ἀπόδειξιν, κατά τόν σοφόν Παῦλον, ὅτι «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», (Ἐφεσ. 6,12).
Ἐπί τούτοις, ὑψώσωμεν τό ποτήριον Ἡμῶν καί ἀναβοήσωμεν: «Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940!»,
«Ζήτω ἡ Ἑλλάς!»,
«Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης!»,
«Ζήτω ἡ Ρωμηοσύνη!»
καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2014/10/28/7860
Ὁ δέ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:
Ημέρα τιμής και μνήμης για το Έθνος μας η σημερινή. Ο απανταχού Ελληνισμός, σύσσωμος και με αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας, εορτάζει την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, μίας εκ των πλέον λαμπρών και ενδόξων σελίδων της σύγχρονης ιστορίας του. Εορτάζει την μεγαλειώδη και ομόθυμη απόφασή του να ορθώσει το πνευματικό και ηθικό του, πρωτίστως, ανάστημα απέναντι στη δύναμη των όπλων του επιβουλέα της εθνικής του ανεξαρτησίας και να δώσει με αυταπάρνηση τον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα για την προάσπιση των εθνικών του δικαίων και της ελευθερίας του.
Λαοί που ξεχνούν τις καταβολές και τη διαδρομή τους είναι καταδικασμένοι στη λήθη της Ιστορίας. Η Ελλάδα, όμως, λίκνο πολιτισμού και γενέτειρα της δημοκρατίας, έχοντας επίγνωση του παρελθόντος της, εκαλείτο, και πάλι, να δώσει το παρών στον αγώνα του ελεύθερου κόσμου κατά των δυνάμεων της τυραννίας.
Την αυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940 η Ελλάδα απαντούσε, για μία ακόμη φορά στην μακραίωνη ιστορική της διαδρομή, σε ένα ιταμό τελεσίγραφο, των δυνάμεων του άξονα αυτή τη φορά, που απαιτούσαν την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Το «μολών λαβέ» των Θερμοπυλών αντηχούσε και πάλι από τα βάθη της Ιστορίας και γινόταν το υπερήφανο όχι στα βουνά της Πίνδου.
Οδηγούμενοι από τα διδάγματα της ιστορίας τους, εμφορούμενοι από ύψιστα πατριωτικά αισθήματα και τιμώντας τις ιερές και απαράγραπτες παρακαταθήκες των προγόνων τους, οι Έλληνες έκαναν και πάλι το καθήκον τους. Υπερασπίστηκαν με ηρωισμό και αυτοθυσία την πατρογονική γη.
Πιστεύοντας στον δίκαιο αγώνα τους αποδύθηκαν σε μία υπεράνθρωπη και πάνδημη προσπάθεια, με συμμετοχή ολόκληρου του λαού. Με τις μικρές τους δυνάμεις και τα περιορισμένα μέσα που διέθεταν αντιστάθηκαν με απαράμιλλο σθένος κατά του αριθμητικά πολύ υπέρτερου και πανίσχυρου εχθρού. Κατόρθωσαν όχι μόνο να καθηλώσουν αλλά και να απωθήσουν τον εισβολέα πέραν των Ελληνοαλβανικών συνόρων, υψώνοντας τη γαλανόλευκη σε περιοχές με Ελληνικούς πληθυσμούς.
Ο περίπατος που είχαν σχεδιάσει οι επιτιθέμενοι εξελίχθηκε σε πανωλεθρία τους. Η Ελλάδα είχε σταματήσει την προέλαση των δυνάμεων που βύθιζαν την Ευρώπη στο σκότος ενός βάρβαρου, απάνθρωπου και ακραίου ολοκληρωτισμού. Η ηρωική αντίσταση των Ελλήνων στο Αλβανικό μέτωπο καθυστέρησε την εκδήλωση της Γερμανικής επίθεσης κατά της τότε Σοβιετικής Ένωσης, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτόν καθοριστικά στην εξέλιξη και την τελική έκβαση του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, την επικράτηση των Συμμάχων και την κατίσχυση των ιδεών της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Η Ελλάδα γινόταν και πάλι επίκεντρο ιστορικών διεθνών εξελίξεων και προκαλούσε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Το πνεύμα του 1940 διατηρήθηκε άσβεστο και στα μετέπειτα χρόνια της αντίστασης κατά του Ναζισμού. Ο Ελληνισμός της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, στην οποία βρισκόμαστε, είχε τη δική του σημαντική συμβολή. Ιδιαίτερα τιμητική θέση σε αυτό το κεφάλαιο της Ιστορίας κατέχει η τότε ακμάζουσα Ελληνική Κοινότητα των Ιεροσολύμων, η οποία υποστήριξε γενναιόδωρα και έδωσε καταφύγιο στους πατριώτες που συνέχιζαν από εδώ τον αγώνα.
Στην σημερινή εποχή της έκπτωσης των αξιών, των τοπικών και περιφερειακών κρίσεων και των πολλαπλών προκλήσεων ενός παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, οι λαοί έχουν ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, ισχυρών ιστορικών ερεισμάτων και εθνικών αφηγημάτων.
Η 28η Οκτωβρίου αποτελεί ιερά παρακαταθήκη του Γένους και το μήνυμα της παραμένει πάντα αναλλοίωτο και επίκαιρο. Με εθνική ενότητα και ομοψυχία, εθνική αξιοπρέπεια, σεβασμό στις διαχρονικές αξίες και τα ιδανικά του Έθνους καθώς και πίστη στις αστείρευτες δυνάμεις και τις αρετές του Ελληνισμού θα πρέπει και σήμερα να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της εποχής.
Χρέος μας, σήμερα, είναι να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα μας και να επανέλθουμε στον δρόμο της προόδου, της ανάπτυξης, της ευημερίας και της πνευματικής δημιουργίας. Τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά και είμαστε αισιόδοξοι ότι οι θυσίες του Ελληνικού λαού θα έχουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Η προσπάθεια αυτή είναι πανεθνική και δεν μπορεί να εξαντλείται στα όρια του Μητροπολιτικού μας Κέντρου. Ο απόδημος Ελληνισμός διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο.
Το παλαίφατο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα, με την μακραίωνη και πολύπτυχη προσφορά τους στους Αγίους Τόπους και το ύψιστο ποιμαντικό τους έργο ως προς τους Χριστιανούς της περιοχής, αποτελούν καθοριστικό παράγοντα σταθερότητας στην άκρως ευαίσθητη και εύφλεκτη ευρύτερη Μέση Ανατολή, για την οποία και εμείς ελπίζουμε και ευχόμαστε να βρει, σύντομα, τον δρόμο της καταλαγής, και της δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Παλαιστινιακού, με ειρηνική συμβίωση των δύο λαών. Παράλληλα, αποτελούν άσβεστο φάρο τόσον της Ορθοδοξίας όσον και των διαχρονικών πνευματικών αξιών του Οικουμενικού Ελληνισμού. Η ακλόνητη πίστη και αφοσίωση στην αποστολή τους, το υψηλό φρόνημα και οι αγώνες τους, υπό αντίξοες συνθήκες, μέχρι σήμερα, τιμούν την Ελλάδα και αποτελούν για όλoυς μας ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο αλλά και πηγή έμπνευσης και εμψύχωσης.
Το έπος του 1940 έχει καταγραφεί ανεξίτηλα στη συλλογική μας μνήμη ως στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας και συνείδησης.
Αποτίουμε, σήμερα, τον ελάχιστο φόρο τιμής στους άξιους θεματοφύλακες και συνεχιστές των παραδόσεων μας, που έδωσαν και τη ζωή τους στον υπέρ πάντων αγώνα για την ελευθερία της Πατρίδας. Στεκόμαστε με δέος μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής τους, με ευγνωμοσύνη μπροστά στις θυσίες τους και με υπερηφάνεια μπροστά στον ηρωισμό τους. Τιμάμε τη μνήμη τους και την προσφορά τους. Αυτοί έκαναν το καθήκον τους.
Ας αναλογιστούμε και εμείς το δικό μας χρέος και τις δικές μας ευθύνες απέναντι στην Ιστορία μας και το μέλλον του Έθνους.
Ζήτω η Ελλάδα!
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940!
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.