Β’ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΡΩΣΙΑΣ. - Πατριαρχείοv Ιεροσολύμων

Τήν Παρασκευήν, 11^ην/24^ην μηνός Μαΐου 2013, ἔλαβε χώραν τό Πατριαρχικόν καί Πολυαρχιερατικόν συλλείτουργον εἰς τόν ἐν Κρεμλίνῳ ἱερόν Ναόν Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν αὐταδέλφων Θεσσαλονικέων Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου καί τοῖς ὀνομαστηρίοις τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν κ.κ. Κυρίλλου.

Διαρκοῦντος τοῦ μεγαλοπρεποῦς καί ἐν ταυτῷ κατανυκτικοῦ συλλειτούργου τούτου, εἰς τό ὁποῖον συνελειτούργησαν μετά τῶν δύο Προκαθημένων περί τούς τριάκοντα Ἀρχιερεῖς καί ἑκατόν ἱερεῖς ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος προσεφωνῶν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπεν:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἐκτιμῶμεν ἰδιαιτέρως τήν παρουσίαν Σας ἀνάμεσά μας κατά τήν σημερινήν θείαν Σύναξιν, τούς ζωντανούς φορεῖς τῆς πνευματικῆς παραδόσεως τοῦ Βυζαντίου, τούς ἐκπροσώπους τῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς, τά ὁποῖα περιβάλλομεν μέ μεγάλη τιμήν καί ἀγάπην.

Μέ τήν Βάπτισιν ἡ Ρωσία ἐνστερνίστηκε ἀπό τό Ὀρθόδοξον Βυζάντιον μία νέαν κοσμοθεωρίαν, ὅπου ἡ Ἁγία Γῆ πάντα εἶχε μία ἰδιαιτέρα θέσιν. Ἀπό ἐκεῖ υἱοθετήσαμε τό λειτουργικόν μας τυπικόν καί τήν παράδοσιν. Μέ τήν διάδοσιν τῶν λειτουργικῶν κειμένων μέσα στούς προγόνους μας ἐδημιουργεῖτο αἴσθησις εὐλαβείας ἀπέναντι εἰς τήν Ἁγίαν Σιών, «τή Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν καί τό Θεοῦ κατοικητήριον». (Κυριακή, ἦχος πλ. δ’ ) Σέ μία ἀδιάκοπη ροή προσκυνητῶν τῶν Ἁγίων Τόπων καί ἀπό τάς ὑπερβορείους χώρας ἄρχισε νά προστίθεται ἕνα ρυάκι, τό ὁποῖον μέ τήν πάροδον τοῦ χρόνου ἀνεδείχθη πλέον σέ μία ἀπο τίς κυριώτερες πηγές, πού συνέβαλαν στήν εὐημερίαν καί διαφύλαξιν τῶν Ὀρθοδόξων προσκυνημάτων τῆς Παλαιστίνης.

Ἡ ἀγάπη πρός τήν πόλιν τοῦ Θεοῦ Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία μεταφέρθηκε ἀπό Ρώσους προσκυνητάς εἰς τούς συγχρόνους τους, δημιούργησε μέσα τους μία ἀντίληψιν τῆς Ἱερουσαλήμ ὡς εἰκόνος μιᾶς ἄνω οὐρανίου πόλεως, εἰκόνος τῆς μελλούσης Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, ὅπου τό ἐπίκεντρον ὅλης τῆς ζωῆς εἶναι ἡ θεία λατρεία καί τό προσκύνημα. Ἐδώ ὀφείλεται ἡ εὐρύτερη μίμησις τῶν τοπωνυμίων τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς τήν Ρωσίαν, ὅταν οἱ τόποι πέριξ τῶν σπουδαιοτέρων Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν προσκυνημάτων ὀνομάζονταν Βηθανία, Γεθσημανῆ, Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Ὁ Πατριάρχης Νίκων ἐπεχείρησε σέ μία ἀπό τίς Μονές πού ἵδρυσε στήν περιφέρεια τῆς Μόσχας, τήν ἀκριβῆ ἀναπαράστασιν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὀνομάζοντας αὐτόν χαρακτηριστικά «Νέα Ἱερουσαλήμ».

Καί σήμερα εἴχαμε τήν χαράν νά συλλειτουργήσωμεην μετά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, τοῦ Προκαθημένου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πρσκυνηταί κατά τήν παραμονή τους εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ἀναδεικνύονται τέκνα τῆς Ἐκκλησίας Ἱερουσαλήμ μέ τήν πνευματικήν καθοδήγησις καί φιλοξενίαν ἀπό τόν Πατριάρχην καί τόν ἱερόν κλῆρον αὐτῆς.

Μέ τήν εἰρηνικήν ἐπίσκεψίν Σας στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας αὐτές τίς ἀναστάσιμες ἡμέρες, μᾶς κομίζετε τήν εὐλογίαν ἀπό τῆς πηγῆς τῆς κοινῆς μας Ἀναστάσεως, τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου. Ἀπευθύνομεν τήν εὐγνωμοσύνην καί τήν ἀδελφικήν ἀγάπην μας σήμερα εἰς τήν Ὑμετέρα Μακαριότητα. Μέ τήν ἐπίσκεψίν Σας στή Ρωσία καί τήν τέλεσιν Θείας Λειτουργίας σέ αὐτό τόν ἀρχαῖο Ναό ἀναδεικνύεσθε συνεχιστής τῆς ἐνδόξου παραδόσεως τῶν προκατόχων Σας Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Θεοφάνους καί Παϊσίου, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης συμπροσευχήθηκαν εἰς τόν χῶρον τοῦ κυριωτέρου Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ρωσίας αὐτοῦ, δηλονότι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Κρεμλίνου μετά τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί τῶν εὐσεβῶν μας ἡγεμόνων.

Ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καλωσορίζομεν τήν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἀσκεῖ μέριμναν δι’ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους προσκυνητάς τῶν Ἁγίων Τόπων. Σᾶς καλωσορίζομεν ὡς περιπόθητον ἐν Κυρίῳ ἀδελφόν μας, ὁ Ὁποῖος διακονεῖ καί προσεύχεται εἰς τόν Πανάγιο Τάφον δι’ ὁλόκληρον τόν Ὀρθόδοξον κόσμο, ἕνα Προκαθήμενο, ὁ Ὁποῖος κάθε χρόνο παραδίδει εἰς τούς προσκυνητάς τό Ἅγιον Φῶς, πού τό κομίζουν μέ εὐλάβεια στή Μόσχα, προκειμένου νά τό ἔχωμε κατά τήν τέλεσιν τοῦ Ἀναστασίμου Ὄρθρου. Εὐχαριστοῦμε τήν Ὑμετέρα Μακαριότητα διά τήν ἄοκνον διακονίαν Σας εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, διά τήν φιλοξενίαν καί τήν ποιμαντικήν μέριμναν τῶν πολυαρίθμων προσκυνητῶν ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας.

Ἐπίσης εἶναι χαρά μας νά ἔχωμε πλησίον μας τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Ἀβύδου Κύριλλον, κομιστήν τῆς ἐπιστολῆς τοῦ περισπουδάστου ἀδελφοῦ μας Παναγιωτάτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου.

Ἀπό κέντρου καρδίας Σᾶς συγχαίρω, ἀγαπητοί μου, ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Ἰσαποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, τῇ κοινῇ δι’ ὅλους μας ἑορτῇ.

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἴη μετά πάντων ἡμῶν!»

ὁ δέ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

“Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί

ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ κ.κ. Κύριλλε,

Χάριτι θείᾳ, δυνάμει τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καί τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ἀξιούμεθα κατά τάς ἡμέρας ταύτας, Ἡμεῖς οἱ ἐλέῳ Θεοῦ τεταγμένοι ὄντες διακονεῖν εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, μετά τῆς τιμίας Ἡμῶν Συνοδείας νά ἀνταποδίδωμεν διά τῆς Εἰρηνικῆς Ἡμῶν ἐπισκέψεως ταύτης τήν προηγηθεῖσαν ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος εἰς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον καί νά ἀπολαμβάνωμεν τῆς φιλαδέλφου φιλοξενίας τῆς ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἐν ἐπισήμῳ ὑποδοχῇ χθές καί τῇ Πατριαρχικῇ καί Πολυαρχιερατικῇ μυσταγωγίᾳ ταύτῃ σήμερον ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν αὐταδέλφων Θεσσαλονικέων ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, φωτιστῶν τῶν Σλάβων καί ἐπί τῇ ἀγομένῃ ἑορτῇ τῶν ὀνομαστηρίων Αὐτῆς, ἐπαξίως φερούσης τό ὄνομα ἑνός τούτων, εἰς τό πλαίσιον τῶν ἑορτασμῶν τῆς ἡμέρας τῆς Σλαβικῆς γραφῆς καί Σλαβικοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀδελφική συναναστροφή, ἐπικοινωνία καί συνεργασία Ἡμῶν αὕτη, ἀνερχομένη καί αὐξανομένη καθ’ ἑκάστην, φθάνει σήμερον εἰς τήν ἀποκορύφωσιν καί τό ἀπόγειον αὐτῆς ἐν τῷ Πατριαρχικῷ καί Πολυαρχιερατικῷ συλλειτούργῳ τούτῳ.

Ἐν τῷ συλλειτούργῳ τούτῳ ἀναμιμνῃσκόμεθα ὡς εἰκός τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τῆς οἰκονομίας δηλονότι τῆς σωτηρίας ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἐν τῇ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου Ἐνανθρωπήσει καί κατά σάρκα Γεννήσει τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Αὐτοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό ὄντως παράδοξον καί ξένον μυστήριον τοῦτο, τό ὑπερβαῖνον τήν ἀνθρωπίνην διάνοιαν καί ἀντίληψιν, ἔλαβε χώραν ἐν χρόνῳ, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου καί ἐν τόπῳ, εἰς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας καί εἰς τήν λοιπήν Ἁγίαν Γῆν, εἰς τήν ὁποίαν ἐνεφανίσθη σωματικῶς καί συνανεστράφη ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις καί εὐηργέτησεν ἡμᾶς ὁ καί σταυρωθείς ὑπέρ ἡμῶν καί ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Οὗτος ὁ λυτρωτής ἡμῶν, ἀναληφθείς εἰς οὐρανούς, ἀπέστειλεν ἡμῖν ἄλλον Παράκλητον, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον Αὐτοῦ, καί ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ, εἰς τόν τόπον τῆς ἐπί γῆς ἐμφανείας Αὐτοῦ. Ἡ Ἐκκλησία αὕτη, Σιών ἡ Ἁγία, ἡ «δεχθεῖσα πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς ἀναστάσεως», διακονεῖ τήν ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψιν εἰς τούς τόπους, εἰς τούς ὁποίους αὕτη ἅπαξ ἐφανερώθη. Τήν ζωοποιόν καί σωτήριον ἐν Χριστῷ ἀλήθειαν ἠσπάσθησαν καί ἄλλα ἔθνη τῆς γῆς, ὅτε δι’ ἕκαστον ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου.

Τό εὐσεβές ἔθνος τῶν Ρώσων ἠσπάσθη τόν ζωοποιόν, λυτρωτικόν καί σωτήριον λόγον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τοῦ πρώτου Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ βασιλέως αὐτοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου καί τῆς εὐσεβοῦς βασιλίσσης ἁγίας Ὄλγας καί ἔκτοτε ζωοποιούμενον καί ἐνεργοποιούμενον ἐκ τῆς ἀληθείας ταύτης ἀνέδειξε πλῆθος ὁσίων καί μαρτύρων ἐκ τῶν τάξεων τῶν ἁπλῶν πιστῶν αὐτοῦ ἀλλά καί ἐκ τῶν πριγκίπων καί αὐτοκρατόρων, ἔτι δέ καί πλῆθος νεομαρτύρων κατά τήν νεωτέραν περίοδον τῆς ἱστορίας αὐτῆς, ἥτις καί ἀποτελεῖ τήν δόξαν αὐτῆς.

Ἰδιαιτέρως ἀναμιμνῃσκόμεθα κατά τήν ὥραν ταύτην, τῶν ἀρξαμένων ἀπό τῶν πρώτων ἐτῶν τῆς ἱδρύσεως τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἀγαθῶν σχέσεων συνεργασίας μετά τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τῶν ἐκ Ρωσίας προσκυνηματικῶν θεωριῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, τῶν δωρεῶν εὐσεβῶν Ρώσων προσκυνητῶν διά τήν συντήρησιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῆς προστασίας τῶν δικαιωμάτων αὐτῶν ὑπό τῶν Ρώσων Τσάρων, ὡς καί τῆς ποιμαντικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς δραστηριότητος Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, ἰδίᾳ τῶν Πατριαρχῶν Παϊσίου, Δοσιθέου καί Χρυσάνθου, εἰς περιοχάς τῆς δικαιοδοσίας τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, διά τήν πνευματικήν ἐνίσχυσιν τοῦ εὐσεβοῦς Ρωσικοῦ λαοῦ καί τήν παραμονήν αὐτοῦ ἐν τῇ πατροπαραδότῳ Ὀρθοδόξῳ αὐτοῦ πίστει.

Αἱ Ἐκκλησίαι ἡμῶν τοῖς ἴχνεσιν τούτων ἑπόμεναι, διατηροῦν τάς αὐτάς σχέσεις ἀγαθῆς συνεργασίας καί κοινωνίας, τοῦτο δέ ἐμφαίνεται ἐκ τῶν καθ’ ἑκάστην πολυαρίθμων Ρώσων προσκυνητῶν, τῶν κατακλυζόντων τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, προσκυνούντων καί ἁγιαζομένων εἰς τάς νυκτερινάς θείας Λειτουργίας εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί μετά τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων αὐτῶν γινομένων φιλαδέλφως δεκτῶν εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἵνα λάβωσι τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν, ὡς καί ἐκ τῶν ἱερῶν Μονῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἐν τῇ δικαιοδοσίᾳ τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ἐκ τοῦ Μετοχίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν καρδίαν τῆς πόλεως τῆς Μόσχας, οὐχί μακράν τοῦ Κρεμλίνου.

Ἐν σεβασμῷ τῆς κρατησάσης παραδόσεως ταύτης μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, συνεργαζόμεθα σήμερον καί ἐπικοινωνοῦμεν μυστηριακῶς μετά τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἡμῶν καί συνδιαλεγόμεθα ἐν τῷ ἀρξαμένῳ καί συνεχιζομένῳ Οἰκουμενικῷ διαλόγῳ μετά τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, μή μεταίροντες ὅρια αἰώνια, ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν, καί καλλιεργοῦμεν τόν διαθρησκειακόν διάλογον μετά τῶν ὀπαδῶν τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἵνα τό μήνυμα συνδιαλλαγῆς, ἀγάπης, εἰρήνης καί δικαιοσύνης φέρωμεν καί ἐν αὐτοῖς, ἵνα ζήσωσιν ἐν ἐλευθερίᾳ, ἀξιοπρεπείᾳ καί εὐημερίᾳ.

Ἐπί πᾶσι τούτοις, εὐχαριστοῦμεν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἡμῶν, πρό πάντων δέ ἐπί τῷ κοινῷ ποτηρίῳ τούτῳ, τό ὁποῖον ἐχαρίσατο ἡμῖν, τῆς θείας δηλονότι μεταλήψεως τοῦ ἀχράντου σώματος καί τιμίου αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς δύναμιν, εἰρήνην, ὑγιείαν ψυχῆς καί σώματος, εἰς χαράν καί ἀγαλλίασιν καί ζωήν αἰώνιον καί εὐχόμεθα τῇ Ὑμετέρᾳ λίαν ἀγαπητῇ Ἡμῖν Μακαριότητι, ἰδίᾳ σήμερον ἐπί τοῖς ὀνομαστηρίοις Αὐτῆς ὅπως ἐν ὑγιείᾳ καί δυνάμει καί τῇ ἄνωθεν κραταιᾷ συμπαραστάσει ποιμαίνῃ τήν Ρωσικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί ὁδηγῇ αὐτήν εἰς πηγάς καί νομάς σωτηρίους διά τήν πόσιν τοῦ ὕδατος ζωῆς τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου καί τήν βρῶσιν τοῦ ἄρτου, τοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνοντος, τῷ δέ Ἐξοχωτάτῳ Προέδρῳ τῆς Ρωσίας κ. Βλαδιμήρῳ Πούτιν καί τοῖς συνεργάταις αὐτοῦ εὐχόμεθα τήν ἄνωθεν φωτιστικήν κυβερνητικήν δύναμιν διά τήν ἐν εἰρήνῃ, ἀσφαλείᾳ, δικαιοσύνῃ καί εὐημερίᾳ διακυβέρνησιν τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους. Γένοιτο.

Μετά τῶν ἐγκαρδίων λόγων τούτων, δεχθῆτε, Μακαριώτατε καί τά σεμνά δῶρα ταῦτα, ὡς ἐκδήλωσιν τῆς ἀγάπης Ἡμῶν καί εὐχαριστίας, πρός Ὑμᾶς προσωπικῶς καί τά μέλη τῆς τιμίας Ὑμῶν συνοδείας”.

Μετά τάς προσφωνήσεις ἠκολούθησε ἡ ἀνταλλαγή τῶν δώρων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων ζεῦγος Ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων μετά σταυροῦ, ὁ δέ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσέφερε τῷ Πατριάρχῃ Ρωσίας ζεῦγος ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων μετά σταυροῦ ἐπιστηθίου, μικρόν χρυσοῦν σταυρόν καί ποιμαντορικήν ράβδον.

Ἠκολούθησε σύντομος δεξίωσις εἰς τήν ἔναντι τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου αἴθουσαν.

Ἐκ τῆς αἰθούσης ταύτης ἤρξατο ἡ ἐπίσημος λιτανεία διά κεντρικῆς ὁδοῦ τῆς Μόσχας, μετά τριάκοντα Ἀρχιερέων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἐνδεδυμένων καί τριακοσίων περίπου ἱερέων καί λαοῦ πολλοῦ ἐν κατανύξει καί εὐσεβείᾳ καί ψαλμῳδία τοῦ «Χριστός βοσκρέσε» συμμετέχοντος.

Ἡ λιτανεία ἀφίχθη πρό τῶν ἀνδριάντων τῶν αὐταδέλφων Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου.

Ἐνταῦθα ἀνεγνώσθη εὐαγγελική περικοπή, ἀνεπέμφθη δέησις καί ἀνεγνώσθη εὐχή καί ἀντηλλάγησαν προσφωνήσεις τῶν Προκαθημένων, ὑπογραμμίζουσαι τό ἱεραποστολικόν ἔργον τῶν Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, ἔργον εὐαγγελικόν ἀλλά καί πολιτιστικόν, συνεχίζον τό κατά τόν 4^ον αἰ. μ.Χ. ἀρξάμενον ἱεραποστολικόν ἔργον τῶν ἁγίων ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Ἐντεῦθεν ἡ λιτανεία κατέληξεν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῶν Ἁγίων Πάντων τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ἔνθα ὁ ἀντιπρόσωπος Μητροπολίτης Κυρήνης Ἀθανάσιος ὑπεδέχθη τούς Προκαθημένους, οἱ Ὁποῖοι καί προσεκύνησαν ἐντός τοῦ ναοῦ καί τοῦ ἱεροῦ Βήματος.

Ἐντεῦθεν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἐπεσκέφθη τόν νεόδμητον Ναόν τοῦ Σωτῆρος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, εἰς τήν θέσιν τοῦ παλαιοῦ καταστραφέντος.

Μετά τήν ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ναῷ προσκύνησιν εἰς τήν αἴθουσαν ἄνωθεν αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἀπένειμε εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί τά μέλη τῆς συνοδείας Αὐτοῦ τήν ἀνωτάτην τιμητικήν διάκρισιν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι τό παράσημον τῶν Ἁγίων ἰσαποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, ἀπονεμόμενον διά πρώτην φοράν εἰς τούς μετά ἐπαναστατικούς μέ τήν προεπαναστατικήν αὐτοῦ χρόνους ἐκτύπωσιν καί τάξιν.

Ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσλύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐξεφώνησεν εὐχαριστίας διά τήν τιμητικήν αὐτήν διάκρισιν
ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, λέγων ὅτι αὕτη ἀντανακλᾷ εἰς τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων καί τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

Εὐθύς ἀμέσως ἠκολούθησε ἑόρτιος τράπεζα, τῆ συμμετοχῇ τῶν ἐκπροσώπων καί τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ὡς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας, Βουλγαρίας καί Τσεχοσλοβακίας καί πολλῶν ἄλλων καί τοῦ διπλωματικοῦ σώματος.

Διαρκούσης τῆς τραπέζης ταύτης ἀντήλλαξαν ἀμοιβαίας προσφωνήσεις, ἐξ ὧν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἔχουσα ὡς ἔπεται:

“Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ κ.κ. Κύριλλε,

Ὁ φιλάνθρωπος Θεός ἡμῶν ἐδωρήσατο Ἡμῖν σήμερον τήν δωρεάν τῆς πλήρους κοινωνίας Ἡμῶν ἐν τῷ κοινῷ ποτηρίῳ τῆς μεταλήψεως τοῦ ἀχράντου σώματος καί τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, κατά τήν ὥραν δέ ταύτην παρέχει Ἡμῖν τήν εὐφροσύνην τῶν ποιημάτων Αὐτοῦ, τῶν ἐδεσμάτων δηλονότι, τῶν καρπῶν τῆς γῆς, τά ὁποῖα ἡ Ὑμετέρα λίαν ἀγαπητή καί περισπούδαστος Ἡμῖν Μακαριότης πλουσιοπαρόχως παραθέτει Ἡμῖν καί τῇ συνοδείᾳ Ἡμῶν εἰς βρῶσιν εἰς τήν τράπεζαν ταύτην.

Ἐκ τῶν μυχίων ἡμῶν εὐχαριστοῦμεν τόν Θεόν διά τάς πνευματικάς καί ὑλικάς Αὐτοῦ δωρεάς καί τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι διά τήν ἔμπρακτον ἀδελφικήν ἀγάπην καί φιλοξενίαν.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς εἰρηνικῆς Ἡμῶν ἐπισκέψεως εἰς τήν ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας και πάλιν προσεπιδηλοῦμεν ὅτι δι’ ὅλων Ἡμῶν τῶν δυνάμεων ἀγωνιζόμεθα, ἵνα διαφυλάξωμεν τά δίκαια τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καί μαρτυρήσωμεν μαρτυρίαν ἐπαξίαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς, ἔργοις ἀνεγέρσεως Ἐκκλησιῶν, ἱδρύσεως σχολείων, Πνευματικῶν Κέντρων, ἀνεφοδιασμοῦ τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν, συντηρήσεως καί ἐπιμελείας τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων. Εἰς τό προσκύνημα τῆς Ἁγίας Βηθλεέμ καί δή εἰς τήν ἀνακαίνισιν τῆς στέγης τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως, ἐπροθυμοποιήθη ἤδη ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ἵνα συνδράμῃ οἰκονομικῶς.

Ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ἐσόμεθα μνήμονες τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἵνα Αὕτη ὑπερβαίνῃ τάς δυσκολίας τοῦ ὄντος ἐπιπόνου καί πολυπλόκου ποιμαντικοῦ αὐτῆς ἔργου καί συντελῇ εἰς τό νά ἐπανευρίσκῃ ἡ χώρα τῆς Ρωσίας τήν παλαιάν δόξαν αὐτῆς, ἔτι δέ καί νά ὑπερβαίνῃ ταύτην καί ἀναδεικνύηται πρωτοπόρος εἰς ἔργα εἰρήνης καί βοηθείας τῶν λαῶν, εἰς τήν ἐνσκήψασαν αὐτοῖς οἰκονομικήν καί πνευματικήν κρίσιν.

Ὑψοῦμεν τό ποτήριον εἰς ὑγιείαν Ὑμῶν, τῆς συνοδείας Ὑμῶν καί παντός τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ”.

Εἰς τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας ταύτης ἐδόθη παράστασις εἰς τήν «Κόκκινην Πλατείαν». Ἦτο συγκινητικόν νά ἀκούῃ τις ὅτι εἰς τήν Ρωσίαν, τήν διελθοῦσαν τήν δοκιμασίαν ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος, ἡ μουσική αὕτη παράστασις, ἀφιερωμένη εἰς τά Σλαβικά Γράμματα καί τόν Σλαβικόν πολιτισμόν, ἤρχισε διά τοῦ «Πάτερ ἡμῶν» εἰς τήν ρωσικήν καί διά τῆς ἐν πρώτοις ἀναφορᾶς τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί διά τῆς εὐλογητικῆς προσφωνήσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου καταληξάσης εἰς τό «Χριστός Βοσκρέσε» καί τό «Βοΐστινο Βοσσκρέσε» / «Χριστός Ἀνέστη-ἀληθῶς ἀνέστη».

Ἦτο ἐπίσης συγκινητικόν τό γέγονός ὅτι ἡ μουσική παράστασις ἐδόθη ὑπό χορῳδίας ἀποτελουμένης ἐκ πεντακοσίων ἀτόμων περίπου καί παρηκολουθεῖτο προσεκτικῶς ὑπό κοινοῦ πολυαρίθμου, ἀσφυκτικῶς συνωστιζομένου πρό τῆς σκηνῆς καί τῆς ὀθόνης, ἱσταμένου, μή καθημένου καί κρατοῦντος ὀμβρέλλας διά τήν προστασίαν ἐκ τῆς βροχῆς.

Ἡ πολυμελής αὕτη χορῳδία ἐπαρουσίασε θαυμάσια καί συγκινητικά μουσικά ἐκκλησιαστικά καί δημοτικά ᾂσματα, ἀφιερωμένα εἰς τόν ρωσικόν πολιτισμόν, τά παιδιά, τήν φύσιν, τήν πόλιν τῆς Μόσχας, τάς στέππας, τόν Βόλγαν, τόν στρατόν, τήν νεολαίαν, τό ἄλογον, τήν Οὐκρανίαν, ἕτερον μέ θέμα «ἡ ἐλπίς καί τό τραγούδι μένει μέ τόν ἄνθρωπον», τήν Ρωσίαν, κ. ἄ.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς μουσικῆς παραστάσεως τό κοινόν μετ’εὐλαβείας προσέτρεχε, ἵνα λάβῃ τήν εὐλογίαν τῶν δύο Προκαθημένων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/DHGCqL-aciQ

ngg_shortcode_0_placeholder