1

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟ ΚΙΕΒΟΝ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Διά τήν πνευματικήν ἐνίσχυσιν τῶν Ὀρθοδόξων Οὐκρανῶν, μεταφέραμε εἰς τό Κίεβον τήν Ἱερά Εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου – «Τό Σῶμα τῆς Θεοτόκου» (σχῆμα σώματος), κατόπιν αἰτήματος τοῦ Προκαθημένου τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ.κ.Βλαδιμήρου -καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

Ὁ Ἐπιτάφιος τῆς Παναγίας, ὅπως ἀλλιῶς ὀνομάζεται ἡ Ἱερά Εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου – «Τό Σῶμα τῆς Θεοτόκου», εἶναι μία περίτεχνη ἐπάργυρη ὁλόσωμη εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἡ ὁποία φυλάσσεται εἰς τά Ἱεροσόλυμα, σέ μία μικρή μονή, εἰς τό νότιον μέρος τῆς Ἁγίας Αὐλῆς, ἀπέναντι ἀπό τήν εἴσοδον τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ μονή αὐτή εἶναι μετόχι τῆς μονῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Γεθσημανῆς, ὅπου καί τό Θεομητορικόν μνῆμα. Εἰς τό μετόχι αὐτό διαμένει ὁ ἡγούμενος τῆς Γεθσημανῆς.

Κάθε χρόνο, τήν παραμονήν τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου – τήν 14ην Αὐγούστου- ἡ εἰκόνα μεταφέρεται μέ μεγαλοπρεπῆ ἐκκλησιαστική πομπήν καί παράταξιν εἰς τόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως, εἰς τήν Γεσθημανήν, ὅπου καί ψάλλονται τά ἐγκώμια διά τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου καί ἐκφωνεῖται εἰδικός ἐπιτάφιος λόγος, κατά τήν ἀκολουθίαν τοῦ «Ἐπιταφίου τῆς Παναγίας», πού τελεῖται μαζί μέ τόν ἑσπερινόν τῆς παραμονῆς.

Τήν ἡμέραν τῆς ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου – τήν 23ην Αὐγούστου- προεξάρχοντος τού  καθηγουμένου τῆς μονῆς, ἡ εἰκόνα μεταφέρεται καί πάλιν ἀπό τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Γεθσημανῆς εἰς τό Ἱερό Μετόχιον τῆς Γεθσημανῆς, διά τῆς ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου (Via Dolorosa).

Τήν 19ην /6ην Σεπτεμβρίου 2012, ὁ καθηγούμενος τοῦ Θεομητορικοῦ μνήματος πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Νεκτάριος μᾶς παρέδωσε τό ἱερόν αὐτό κειμήλιον, μέ τήν ἔγκρισιν καί τήν εὐλογίαν τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ.Θεοφίλου Γ΄ -καί τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, διά νά τό συνοδεύσουμε εἰς τό Κίεβον.

Ἀπό τό Ἱερό Μετόχιον φθάσαμε εἰς τήν ἕδραν τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ὅπου μᾶς ἀνέμενε -μαζί μέ ἱεροδιακόνους του-ὁ Θεοφιλέστατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλέξανδρος, βοηθός Ἐπίσκοπός τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Κιέβου κ.κ.Βλαδιμήρου. Κατόπιν λαμπρῆς ὑποδοχῆς ἐκεῖ -καί ἀπό τόν ἡγούμενο τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π.Ἰσίδωρο- ἀναχωρήσαμε διά τό ἀεροδρόμιον Ben Gurion τοῦ Τέλ Ἀβίβ.

Ἀπό ἐκεῖ, ἀναχωρήσαμε διά τό Κίεβον -μέ ἰδιωτική πτήση- μέ τό προσωπικό ἀεροπλάνο-τζέτ τοῦ κ.Φέρμαν. Κατά τήν ἄφιξίν μας, εἰς τό διεθνές ἀεροδρόμιον τοῦ Κιέβου, μᾶς ἀνέμενε πλῆθος πολιτικῶν, ἱερέων, δημοσιογράφων καί ἐκπροσώπων τῶν καναλιῶν. Ὅλοι περίμεναν νά δοῦν τήν εἰκόνα τοῦ Ἐπιταφίου τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία ἔγινε δεκτή εἰς τήν χώρα, μέ τιμές ἀρχηγοῦ κράτους.

Ὁ Θεοφιλέστατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλέξανδρος μίλησε εἰς τούς παρευρισκομένους ἐκπροσώπους τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης διά τήν πνευματικήν αὐτήν ἀποστολήν -ἀπό τά Ἱεροσόλυμα εἰς τό Κίεβον, καί διά τήν προσκυνηματικήν περιοδείαν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνας εἰς τήν Οὐκρανίαν. Μετά τό πέρας τῆς συνεντεύξεως, ὅλο τό προσωπικόν τοῦ ἀεροδρομίου προσεκύνησε τήν Ἁγία Εἰκόνα μέ μεγάλη συγκίνηση καί εὐλάβεια.

Στήν συνέχεια, μέ τήν συνοδεία τῆς ἀστυνομίας καί δέκα λιμουζινῶν, ἀναχωρήσαμε διά τήν Λαύραν τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Ἐκεῖ μᾶς ἀνέμενε καί μᾶς ὑπεδέχθη -σέ λαμπρότατη ὑποδοχή- ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ.κ.Βλαδίμηρος, ἐν μέσω 20-30 ἀρχιερέων, καί ἑκατοντάδων ἀρχιμανδριτῶν, ἡγουμένων, ἱεροδιακόνων, ὑποδιακόνων, μοναχῶν, μοναζουσῶν, μαθητῶν τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας, χιλιάδων δέ πιστῶν.

Ὁ Μακαριώτατος προσεκύνησε μέ ἔκδηλη συγκίνηση τήν Ἱερά Εἰκόνα, ἔγιναν οἱ ἀπαραίτητες προσφωνήσεις καί ἐπηκολούθησε δέησις, ἔξω ἀπό τό καθολικό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Ἦταν πολύ συγκινητική ἡ ὑποδοχή πού μᾶς ἐπεφυλάχθει -εἰς τήν Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου- ἀπό τόν κλῆρον καί τόν λαόν. Μεγάλη ἡ πίστις, ἡ εὐσέβεια καί ἡ εὐλάβεια τῶν Οὐκρανῶν Ὀρθοδόξων, ἡ ὁποία πραγματικά μᾶς ἐντυπωσίασε.

Ὁ Ἐπιτάφιος τῆς Παναγίας ἐτοποθετήθη, εἰς τήν συνέχειαν, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος καί ἀρχιδιακόνου Στεφάνου. Ὁ ναός αὐτός εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς Λαύρας, ἀκριβῶς δίπλα (μεσοτοιχία) μέ τόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Μέσα  εἰς τόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ὑπάρχει καί ἄλλος ἕνας ναός, τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ναός μέσα σέ ναόν, μέ τροῦλον ἐπίσης. Πραγματικά ἐντυπωσιακό.

Οἱ ἀμέτρητοι πιστοί -κληρικοί καί λαϊκοί- οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔλθει εἰς τήν Λαύρα, ὄχι μόνον ἀπό τήν Οὐκρανία, ἀλλά καί ἀπό τήν Ρωσία, τήν Λευκορωσία, τήν Ρουμανία καί ἀπό πολλές ἄλλες χῶρες, ξεκίνησαν νά προσκυνοῦν τόν Ἐπιτάφιον τῆς Παναγίας, ἀφοῦ περίμεναν ὑπομονετικά εἰς τήν οὐρά ἐπί πολλές ὧρες. Εἶχαν ἔρθει ἐπίσης ἀρχιερεῖς ἀπό τό Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας, μέχρι καί ἀπό τό Ἅγιον Ὅρος εἶχε ἔρθει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π.Ἐφραίμ, ἡγούμενος τῆς Σκήτης τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου στίς Καρυές, μαζί μέ δύο μοναχούς ἀπό τήν συνοδεία  του καί ἄλλους δύο λαϊκούς.

Τό ἴδιο βράδυ παρετέθει ἐπίσημο δεῖπνο εἰς τό μητροπολιτικό οἴκημα τῆς Λαύρας, παρουσία τοῦ Προκαθημένου τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ.κ.Βλαδιμήρου. Ὁ Μακαριώτατος εἰλικρινά μᾶς ἐντυπωσίασε. Εἶναι μία ἁγία μορφή. Μιλᾶ ἐλάχιστα, ἀλλά ὅλα τά βλέπει καί ὅλα τά ἀντιλαμβάνεται. Διδάσκει μέ τήν σιωπή του. Εἶναι μία τόσο σεβάσμια μορφή πού σοῦ μεταφέρει εἰρήνη στήν καρδιά καί ἠρεμία στόν νοῦ καί στήν σκέψη.

Εἰς τό ἐπίσημο δεῖπνο παρευρέθησαν πολλοί ἀρχιερεῖς, ἐκπρόσωποι τῆς κυβέρνησης, κληρικοί καί λαϊκοί. Ἔγινε πλῆθος προσφωνήσεων, ἀντιφωνήσεων καί προπόσεων διά νά τιμηθεῖ τό γεγονός τοῦ ἐρχομοῦ τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου – «Τό Σῶμα τῆς Θεοτόκου» -ἀπό τά Ἱεροσόλυμα εἰς τό Κίεβον.

Τό Κίεβο εἶναι μία ἀπό τίς παλαιότερες πόλεις τῆς Εὐρώπης. (ἱδρύθηκε τόν 5ον μ.Χ. αἱ.). Ἡ διάλυση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, τό 1991, ἀνέδειξε τήν Οὐκρανία σέ ἀνεξάρτητο κράτος καί ἀπό τότε τό Κίεβο εἶναι ἡ πρωτεύουσα τῆς χώρας. Ἡ πόλις ἔχει πληθυσμόν περίπου 4 ἑκατομμύρια κατοίκους. Ὅλη δέ ἡ χώρα ἔχει πληθυσμόν περίπου 60 ἑκατομμύρια κατοίκους, ἀπό τούς ὁποίους τό 80-85% περίπου εἶναι χριστιανοί Ὀρθόδοξοι. Ὑπάρχουν εἰς τήν Οὐκρανία περίπου 20.000 ἐνορίες, πάρα πολλά μοναστήρια, 80 ἀρχιερεῖς καί ἕνα μεγάλο πλῆθος κληρικῶν, μοναχῶν καί μοναζουσῶν.

Ἡ περιώνυμη Λαύρα τῶν σπηλαίων τοῦ Κιέβου (Kiev Pechersk Lavra ἤ Kyiv Pechersk Lavra -Πετσέρσκαγια Λαύρα- pechera=σπήλαιο), ἡ «Ἀκρόπολις τοῦ Ρωσικοῦ μοναχισμοῦ», εἶναι ἡ σημαντικότερη μονή τοῦ Κιέβου, λόγω τῆς ἁγιότητος τοῦ χώρου ἀλλά καί λόγω τῆς μακραίωνης καί πολύπαθης ἱστορίας της. Εὑρίσκεται εἰς τό νότιον ἄκρον τοῦ Κιέβου καί εἶναι κτισμένη πάνω σε δύο λοφίσκους, εἰς τήν δεξιάν ὄχθην τοῦ Δνείπερου ποταμοῦ.

Ὁ πρῶτος ἀσκητής πού ἦλθε εἰς τήν περιοχήν -τότε ἡ περιοχή αὐτή ἦταν καλυμμένη ἀπό πυκνά δάση- ἦταν ὁ πρεσβύτερος Ἰλαρίων. Ὁ Ἰλαρίων ἔσκαψε ἕνα σπήλαιο μέσα στόν μαλακό βράχο καί ἔζησε ἐκεῖ -μέ νηστεία καί προσευχή- ἀπό τό 1013 μέχρι καί τό 1051 πού ἔγινε μητροπολίτης Κιέβου.

Στή συνέχεια στό σπήλαιό του ἐγκαταστάθηκε ὁ -ρωσικῆς καταγωγῆς-  Ὅσιος Ἀντώνιος ὁ Ἀθωνίτης, ὁ Ἐσφιγμενίτης (+1073), πατέρας καί θεμελιωτής τοῦ ρωσικοῦ μοναχισμοῦ, ἱδρυτής τῆς περιώνυμης Λαύρας τῶν Σπηλαίων. Ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος ὑπῆρξε κυρίως ἀσκητής-σπηλαιώτης, γι’ αὐτό -ἄν καί θεωρεῖται ἱδρυτής τῆς περιώνυμης Λαύρας τῶν Σπηλαίων- δέν διοργάνωσε τήν Λαύρα. Διοργανωτής τῆς Λαύρας θεωρεῖται ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος(+1074).

Ὁ -ἐπίσης Ρῶσος εἰς τήν καταγωγήν- Ὅσιος Θεοδόσιος τοῦ Κιέβου, γεννημένος τό 1029 εἰς τό Κούρσκ (πατρίδα καί τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ), σέ ἡλικία 23 ἐτῶν, ὑπετάχθη εἰς τόν Ὅσιον Ἀντώνιον, τόν ἀσκητήν εἰς τά Σπήλαια τοῦ Κιέβου, παρά τίς ἀντιδράσεις τῆς ὑπερπροστατευτικῆς μητέρας του. Εἰς τήν συνέχεια, διοργάνωσε σέ κοινόβιο τήν Λαύρα, μέ βάσιν τόν αὐστηρόν κοινοβιακόν κανονισμόν-τυπικόν τῆς μονῆς τοῦ Στουδίου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Κατά τόν 11ον καί τόν 12ον αἰώνα ἡ Λαύρα ἐγνώρισε μεγάλην ἀκμήν καί ἀριθμοῦσε 7.000 μοναχούς. Ἀπετέλεσε ἐργαστήριον εὐσεβείας καί ἁγιότητος, κάστρον Ὀρθοδοξίας καί ἀντιαιρετικῶν ἀγώνων, κέντρον εἰκονογραφίας, ἐκκλησιαστικῶν τεχνῶν, χρονογραφικῶν συγγραφῶν καί συναξαρίων, ἑστία καλλιεργείας τῶν Θεολογικῶν γραμμάτων, καί ἐκδόσεως ὀρθοδόξων βιβλίων.

Ἀπό τόν 13ον αἰώνα καί μετά, ἡ πολύπαθη μονή ἐκαταστράφη καί ἀνοικοδομήθη πολλές φορές, μετά ἀπό τίς ἐπιδρομές διαφόρων βαρβαρικῶν φυλῶν (Πολόφτσων, Μογγόλων, Τατάρων κ.ἄ.).

Εἰς τά τέλη τοῦ 16ου αἰώνα, ἔγινε Σταυροπήγιο τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (Πατριαρχικό Σταυροπήγιο) τό ὁποῖον καί ἀνέλαβε τήν διοικητικήν καί πνευματικήν ἐποπτείαν της (μέχρι τότε ὑπαγόταν εἰς τόν Μητροπολίτην Κιέβου). Τό 1721 περιῆλθε εἰς τήν δικαιοδοσίαν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας (τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας) καί ἔγινε Συνοδικό Σταυροπήγιο, χάνοντας ὁριστικά τήν κανονικήν ἐξάρτησιν ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.

Μετά τήν ὀκτωβριανήν ἐπανάστασιν τοῦ 1917 ἡ Λαύρα ἀντιμετώπισε πολλές φορές τήν ἀθεϊστικήν μανίαν τῶν ἐπαναστατῶν. Τό 1941 ἐλεηλατήθη (καί ἡ Λαύρα καί ὁ ναός της) ἀπό τούς Γερμανούς κατακτητάς, οἱ ὁποῖοι ἀφήρεσαν μοναδικά μνημεῖα ἐκκλησιαστικῆς ἀρχιτεκτονικῆς ὀκτῶ αἰώνων (11ου -18ου αἰ.). Ἀπό τό 1988 -μετά τήν κατάρρευσιν τοῦ Σοβιετικοῦ καθεστῶτος- ἀρχίζει νά λάμπει καί πάλι τό θεῖον φῶς τῆς μοναχικῆς βιοτῆς καί πολιτείας εἰς τήν Λαύρα, λειτουργεῖ κανονικά μέχρι σήμερα, καί ἀνήκει -ἀπό τό 1990- εἰς τήν Παγκόσμιον Κληρονομιά τῆς UNESCO.

Ὁ πρῶτος ναός-καθολικό τῆς Λαύρας εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου. Ξεκίνησε νά κτίζεται τό 1073 καί τήν θεμελίωσίν του  εὐτύχησε νά εὐλογήσει ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος.

Τήν ἐπιμέλειαν καί τήν ἐπιστασίαν τοῦ ναοῦ εἶχαν δώδεκα Ἕλληνες ἀρχιτέκτονες καί μηχανικοί ἀπό τήν Κωνσταντινούπολιν, εἰς τούς ὁποίους εἶχε παρουσιαστεῖ ἡ Παναγία καί τούς εἶχε καλέσει νά ἔλθουν εἰς τό Κίεβον διά νά κτίσουν τόν ναόν Της. Αὐτοί, ἀφοῦ ἐπεράτωσαν τόν πρῶτον τότε βυζαντινόν ναόν τῆς Θεοτόκου καί τό παρεκκλήσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου, εἰς τήν συνέχειαν, ἔγιναν -καί οἱ δώδεκα- μοναχοί εἰς τήν Λαύραν, ὅπου καί παρέμειναν μέχρι τόν θάνατόν τους. Τά λείψανά τους εὑρίσκονται ἐντός των ἱερῶν σπηλαίων, μαζί μέ τά ἱερά λείψανα τῶν 120 ἁγίων πατέρων τῆς Λαύρας, εἰς ὁμαδικόν τάφον-σπήλαιον καί ἀναφέρονται ὡς οἱ δώδεκα Ἕλληνες ἀρχιτέκτονες τοῦ καθολικοῦ τῆς Λαύρας.

Ἡ Παναγία Θεοτόκος θεωρεῖται ἡ προστάτις καί πολιοῦχος ὄχι μόνον τῆς Λαύρας, ἀλλά καί τῆς πόλεως τοῦ Κιέβου. Εἰς τό Κίεβον, ἀλλά και εἰς ὅλην τήν Οὐκρανίαν ὑπάρχουν πολλές παλαιές καί θαυματουργικές ὑπέροχες εἰκόνες τῆς Παναγίας. Ὁ ἐρχομός ὅμως τοῦ Ἐπιταφίου τῆς Παναγίας, ἀπό τά Ἱεροσόλυμα καί τήν Ἁγίαν Γεθσημανήν, ἀποτελεῖ διά τούς πιστούς Ὀρθοδόξους τῆς Οὐκρανίας

-καί τῆς εὐρύτερης περιοχῆς- μιά ἰδιαίτερη εὐλογία, χαρά καί χάρη.

Ὁ χῶρος τόν ὁποῖον καταλαμβάνει ἡ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου εἶναι περίπου 280 στρέμματα. Μεταξύ τῶν κτιρίων δεσπόζει ἡ πρώην τράπεζα (χωρητικότητος 700 ἀτόμων, σήμερα εἶναι ναός) καί τό κωδωνοστάσιο, πού εἶναι τό ὑψηλότερο κτίσμα τόσον εἰς τήν Οὐκρανία, ὅσον καί εἰς τήν Ρωσίαν, ἕνα σύμβολον ὄχι μόνον διά τό Κίεβον, τό ὁποῖο -μέ τά 98 μέτρα ὕψος του- ἦταν τό ὑψηλότερο κωδωνοστάσιο τῆς Εὐρώπης τόν 17ον αἰώνα. Ἄν καί ἐκατεστράφη κατά τήν διάρκεια βομβαρδισμοῦ εἰς τόν 2ον  Παγκόσμιον Πόλεμον, ξαναχτίστηκε ἀκριβῶς ὅπως ἦταν.

Ἀπό τήν Λαύρα τῶν Σπηλαίων προῆλθαν -πλέον τῶν 118- Ἅγιοι (ἡ μνήμη τους τιμᾶται τήν 28ην Αὐγούστου καί τήν Β’ Κυριακήν των Νηστειῶν), περίπου 50 Ἐπίσκοποι, Ἡγούμενοι ἄλλων μονῶν, συγγραφεῖς, ἁγιογράφοι κ.ἄ.

Σήμερα ἡ Λαύρα τῶν Σπηλαίων ἀποτελεῖ παγκοσμίως μοναδικόν τόπον συγκεντρώσεως τόσων πολλῶν ἀφθάρτων  Ἁγίων Λειψάνων. Μέσα εἰς τίς Κατακόμβες της σώζονται πάνω ἀπό 118 ἄφθαρτα Λείψανα!

Τά σπήλαια τῆς Λαύρας -ἀνάλογα μέ τήν ἀπόστασίν τους ἀπό τήν κυρίως Μονήν- χωρίζονται σέ Κοντινά Σπήλαια καί σέ Μακρινά Σπήλαια. Δέν πρόκειται γιά φυσικά σπήλαια, ἀλλά γιά κατακόμβες οἱ ὁποῖες ἔχουν σκαφτεῖ μέσα στόν μαλακόν βράχον.

Οἱ ἐσωτερικοί διάδρομοί τους εὑρίσκονται εἰς βάθος 4-12μ., ἔχουν πλάτος περίπου 1.50μ. καί ὕψος περίπου 2μ. Ἡ θερμοκρασία μέσα εἰς τούς διαδρόμους εἶναι μεταξύ 7-19 βαθμῶν Κελσίου καί ἡ ὑγρασία εἶναι 75-99 %. Κατά μῆκος τῶν διαδρόμων ὑπάρχουν τάφοι μήκους δύο μέτρων καί ὕψους ἑνός μέτρου.

Τά Κοντινά Σπήλαια εὑρίσκονται εἰς τήν βάσιν τοῦ χαμηλοῦ λόφου, πάνω εἰς τόν ὁποῖον εἶναι κτισμένη ἡ Λαύρα. Ἡ εἴσοδός τους ἀπέχει ἀπό τό Καθολικό περίπου 400 μέτρα καί εἰς αὐτήν ὁδηγεῖ ἕνας κατηφορικός λιθόστρωτος δρόμος. Μέσα εἰς τά Κοντινά Σπήλαια ὑπάρχουν τρεῖς λαξευτοί Ναοί: Τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, τοῦ ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Κτίτορος καί τοῦ ὁσίου Βαρλαάμ, τοῦ πρώτου Ἡγουμένου τῆς Λαύρας. Εἰς τά Κοντινά Σπήλαια σώζονται 73 ἄφθαρτα Λείψανα Ὁσίων Πατέρων (μνήμη, 28η Σεπτεμβρίου).

Τά Μακρινά Σπήλαια εὑρίσκονται εἰς τόν δεύτερον λόφον τοῦ συγκροτήματος, εἰς ἀπόστασιν 300 περίπου μέτρων ἀπό τά Κοντινά. Ἔχουν μῆκος διαδρόμων 489 μέτρα καί ἔχουν -ἐπίσης- τρεῖς λαξευτούς Ναούς: Τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κιέβου. Εἰς τά Μακρινά Σπήλαια σώζονται 35 ἄφθαρτα Λείψανα Ὁσίων Πατέρων (μνήμη, 28η Αὐγούστου).

Ἡγούμενος τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου εἶναι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παῦλος, Ἀρχιεπίσκοπος Βίσγκοροντ καί Τσερνόμπιλ, Βικάριος τῆς Ἐπαρχίας τοῦ Κιέβου, ὁ ὁποῖος τιμητικά φέρει τόν τίτλον καί τό ὀφφίκιον τοῦ Μητροπολίτου, ὡς ἡγούμενος τοῦ μεγαλύτερου μοναστηριοῦ τῆς Οὐκρανίας τό ὁποῖον σήμερα ἀριθμεῖ 160 πατέρες. Ὁ Μητροπολίτης Παῦλος εἶναι μιά ἐγκάρδια χαρωπή μορφή, πολύ ἐλεήμων, πολύ φιλόξενος, πάντα χαμογελαστός, πολύ ἁπλός, καταδεκτικός καί μέ τήν εὐγενικήν παρουσίαν του κερδίζει τούς πάντας.

Ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἱεράρχες τούς ὁποίους συναντήσαμε εἶναι σπουδαῖοι, μορφωμένοι καί μέ πολλά τάλαντα. Ὅλοι ξεχωρίζουν μέ ἕναν διαφορετικόν τρόπον ὁ καθένας τους καί μέ πολλές ἀρετές. Χαιρόμαστε, διότι διαπιστώνουμε μιάν ἀναλαμπήν ἐκεῖ εἰς τήν Οὐκρανία, μία μεγάλη ἄνθησιν πνευματικήν. Τά πάντα λάμπουν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Οὐκρανία. Μεγάλη πνευματική ἀκτινοβολία εἰς τούς ναούς τους, εἰς τίς ἀκολουθίες τους, μεγαλεῖο εἰς ὅλα. Πραγματικά, τά πάντα λάμπουν.

Πληροφοριακά ἀναφέρω, ὅτι οἱ Ἕλληνες ἱεράρχες διεδραμάτισαν κύριον καί σπουδαῖον ρόλον εἰς τήν διαμόρφωσιν καί τήν ἀνάπτυξιν τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ εἰς τήν περιοχήν. Καί ὡς φορεῖς τῆς βυζαντινῆς ἐκκλησιαστικῆς καί κρατικῆς πολιτικῆς, ἀλλά καί ὡς φορεῖς τοῦ ὑψηλοῦ Βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ. Τό ἔργον τους εἶχε ἐξαιρετικά ἐποικοδομητικόν χαρακτήρα καί ἡ θετική ἐπίδρασίς τους εἰς τά τεκταινόμενα ἦταν καθοριστική.

Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς πρώτους Μητροπολίτες Κιέβου ἦσαν Ἕλληνες. Ἀπό τούς 23 Μητροπολίτες οἱ ὁποῖοι εὑρέθησαν ἐπικεφαλῆς  εἰς τήν ἐν λόγω Μητρόπολη, οἱ 21 ἦσαν Ἕλληνες.

Οἱ Ἕλληνες -ἐκτός ἀπό τούς μοναχούς καί τούς ἱεράρχες- συνέβαλαν ἐπίσης σημαντικά εἰς τήν ἀνάπτυξιν τῆς οἰκονομίας, τῆς παιδείας, τῆς ἐπιστήμης καί τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Οὐκρανίας. Ἐδῶ, ἡ ἑλληνική διασπορά εἶναι μία ἀπό τίς πλέον πολυάριθμες καί ἀρχαῖες εἰς τήν Εὐρώπη, μέ τόν ἀποικισμόν τῶν περιοχῶν τοῦ Εὐξείνου Πόντου ἀπό τόν 7ον– 4ον π.Χ. αἰώνα καί μέ σπουδαῖες ἑλληνικές πόλεις, ἐνδεικτικά ἀναφέρω:

τήν Ὀδησσόν, τήν τέταρτη μεγαλύτερη πόλιν τῆς Οὐκρανίας καί σημαντικό λιμένα εἰς τόν Εὔξεινον Πόντον, ὅπου ὑπῆρχε μία ἀρκετά ὀργανωμένη ἑλληνική παροικία στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰώνα. Πόλις ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τήν ἱστορίαν τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἀφοῦ ἐκεῖ ἐσυστάθη ἡ Φιλική Ἑταιρεία,

τήν Συμφερούπολιν, πρωτεύουσα τῆς Αὐτόνομης Δημοκρατίας τῆς Κριμαίας (τῆς ἀρχαίας Ταυρίδος) εἰς τήν νότιον Οὐκρανία, μέ δύο ἑλληνικά χωριά (τήν Ἀκρόπολιν καί τόν Πόντον). Εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίας Τριάδος τῆς πόλεως εὑρίσκεται τό σεπτόν καί χαριτόβρυτον λείψανον τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ Ἐπισκόπου Συμφερουπόλεως τοῦ ἰατροῦ καί θαυματουργοῦ,

τήν Σεβαστούπολιν, ἡ ὁποία ἐκχριστιανίσθη (ὅπως καί ὅλη ἡ περιοχή) ἀπό τόν Ἀπόστολον Ἀνδρέαν τόν Πρωτόκλητον καί ὀνομάσθη τό λίκνον τῆς Ρώσικης Χριστιανοσύνης ἀπό τόν πρίγκιπα Βλαδίμηρον, τόν πρῶτον Ρῶσον κυβερνήτην πού υἱοθέτησε τόν Χριστιανισμόν καί ἐβοήθησε νά ἐξαπλωθεῖ ἡ Χριστιανική θρησκεία σέ ὅλα τα Ρώσικα ἐδάφη. Μέ τό γνωστό μοναστήρι τοῦ Ἴκερμαν, τό σκαλισμένο πάνω στούς βράχους,

τήν Μαριούπολιν, ὅπου ζοῦν πάρα πολλοί Ἕλληνες. Ὑπάρχουν ἐκεῖ 29 χωριά Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι αὐτοαποκαλοῦνται Ρουμαῖοι καί ὁμιλοῦν τήν «ρουμέϊκου γλώσσα» -ἡ ὁποία εἶναι ἑλληνική διάλεκτος.

Ἐμεῖς ἀπό τήν Ἁγίαν Γῆν, κατά τήν ἐπίσκεψίν μας εἰς τό Κίεβον συνοδεύοντας εἰς τήν Οὐκρανία τόν Ἐπιτάφιον τῆς Παναγίας (τήν Ἱεράν Εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου – «Τό σῶμα τῆς Θεοτόκου»), ἐθαυμάσαμε τήν εὐλάβειαν ὅλων των πιστῶν -κληρικῶν καί λαϊκῶν, τήν φιλοξενίαν, τήν πίστιν, τήν κατάνυξιν, τήν εὐσέβειαν καί τό πλῆθος τῶν ἀρετῶν.

Πάνω ἀπό 500.000 ἦσαν οἱ πιστοί πού προσεκύνησαν τόν Ἐπιτάφιον τῆς Παναγίας εἰς τήν Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, ὅπου ἔμεινε διά πέντε ἡμέρας. Ἡ Ἱερά Εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου – «Τό Σῶμα τῆς Θεοτόκου» θά παραμείνει εἰς τήν Οὐκρανία -διά προσκυνηματική περιοδεία σέ πολλές πόλεις- μέχρι τόν Νοέμβριον μήνα, ἴσως ὅμως καί διά μεγαλύτερον χρονικόν διάστημα, λόγω τοῦ μεγάλου πλήθους τῶν πιστῶν οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν εὐλαβικά νά τήν προσκυνήσουν.

Εἴθε ὁ Πανάγιος Θεός νά τούς εὐλογεῖ ὅλους, μέ τίς μεσιτεῖες καί πρεσβεῖες τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἀμήν.

Ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος
Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ποιμένων, Βηθλεέμ

ngg_shortcode_0_placeholder