ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ Γ’ ΕΠΙ ΤΗ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΥ ΕΟΡΤΗ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

«Πόλις τοίνυν μαρτύρων, ἡ πόλις ἐστί τοῦ Θεοῦ, ἧς τεχνίτης καί δημιουργός ὁ Θεός, ἡ ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἡ ἐλευθέρα … Γένος δέ, τό μέν ἀνθρώπινον, ἄλλο ἄλλου, τό δέ πνευματικόν, ἕν ἁπάντων. Κοινός γάρ αὐτῶν Πατήρ ὁ Θεός, καί ἀδελφοί πάντες, οὐκ ἀπό ἑνός καί μιᾶς γεννηθέντες, ἀλλ’ ἐκ τῆς υἱοθεσίας τοῦ Πνεύματος εἰς τήν διά τῆς ἀγάπης ὁμόνοιαν ἀλλήλοις συναρμοσθέντες», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος.

Ἀγάλλεται καί εὐφραίνεται ἡ ἁγία πόλις Ἱερουσαλήμ, τοὐτέστιν ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί δή τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, οὗτινος προφρόνως καί φερωνύμως τήν μνήμην ἐπιτελοῦμεν. «Ἡμῖν δέ», κατά τόν Μ. Βασίλειον, «οὐχ ἕνα πρόκειται θαυμάζειν, οὐδέ δύο μόνους ….., ἀλλά τεσσαράκοντα ἄνδρας, ὡς μίαν ψυχήν ἐν διῃρημένοις σώμασιν ἔχοντας».

Ἑπόμενοι τοῖς λόγοις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «τά μέν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενοι, τοῖς δέ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενοι», οὐδέν ἄλλο ἐπιδιώκομεν εἰ μή τήν διακονίαν τῶν μαρτυρίων τῆς πίστεως ἡμῶν, τοὐτέστιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ἀφ’ ἑνός καί τήν εἰς Χριστόν διαπαιδαγώγησιν καί διαφώτισιν τοῦ εὐλαβοῦς ἡμῶν ποιμνίου ἀφ’ ἑτέρου.

Τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τεθεμελιωμένον ἐπί τοῦ σταυρικοῦ καί μαρτυρικοῦ αἵματος τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συνεχίζει τήν διά τῆς ὁδοῦ τοῦ μαρτυρίου ἀνοδικήν πορείαν αὐτοῦ, προσβλέπον πάντοτε εἰς τό «βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», δηλαδή τήν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ.

Δόξαν καί προσκύνησιν ἀναπέμποντες τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τοῖς ὑπέρ ἡμῶν θαυμασίοις Αὐτοῦ, εὐχαριστοῦμεν Αὐτῷ.

Εὐχαριστίας ἐκφράζομεν ὡσαύτως ἐπί τῇ εὐσήμῳ ταύτῃ μνήμῃ τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῆς Σεβαστείας μαρτυρησάντων, ἡμέρᾳ ἐν ᾗ ἄγομεν τά ὀνομαστήρια Ἡμῶν, πρός πάντας ὑμᾶς τούς ἀθρόως παρευρεθέντας καί τιμήσαντας Ἡμᾶς καί συνεορτάσαντας μεθ’ Ἡμῶν τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοφίλου, ἰδιαιτέρου Προστάτου καί Πάτρωνος τῆς Ἡμῶν Μετριότητος.

Ὅλως ἰδιαιτέρως ὁλοθύμους εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν τῷ Γέροντι Ἀρχιγραμματεῖ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχῳ, προσφωνήσαντι Ἡμᾶς ἐκ μέρους τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί τῶν προσφιλῶν Ἡμῖν μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τῷ Ἐκλαμπροτάτῳ κ. Σωτηρίῳ Ἀθανασίου, Γενικῷ Προξένῳ τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις, διαβιβάσαντι Ἡμῖν τάς εὐχάς τῶν μελῶν τῆς σεβαστῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, τῷ Ὁσιολογιωτάτῳ Ἀρχιμανδρίτῃ Τύχωνι, Ἀντιπροσώπῳ παρ’ Ἡμῖν τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τῇ Ἐντιμοτάτῃ Πρέσβει τῆς Μολδαβίας εἰς τό Ἰσραήλ, κ. Λαρίσᾳ Μίκολετς, τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ναζαρέτ κ. Κυριακῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐκ μέρους τῶν ἱερέων καί τοῦ ποιμνίου τῆς Μητροπόλεως Ναζαρέτ, τῷ Πανοσιολογιωτάτῳ Ἱερομονάχῳ Φιλοθέῳ, Πατριαρχικῷ Ἐπιτρόπῳ εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τῶν ἱερέων καί τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος, τῷ ποληῷ π. Ταουφίκ, ἐφημερίῳ τῆς κώμης Τάϋμπε ἐξ ὀνόματος τῶν ἱερέων τῆς περιοχῆς τῆς Ραμάλλας,  τῷ Πανοσιωτάτῳ Μοναχῷ Φωτίῳ, Σχολάρχῃ τῆς Πατριαρχικῆς ἐν Σιών Σχολῆς, τῷ Ἐντιμοτάτῳ κ. Γεωργίῳ Κοτσιμπῷ, διδασκάλῳ ἐν τῇ Πατριαρχικῇ Σχολῇ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τῷ Αἰδεσιμωτάτῳ Οἰκονόμῳ Αΐσσα Τούμα ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Κοινότητος Ἡμῶν καί τῷ ἐντιμοτάτῳ κ. Χαλήλ Ἀντράους, ἰατρῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριωτικοῦ Συμβουλίου.

Προσέτι δέ δοξολογικάς καί εὐχαριστηρίους δεήσεις ἀναπέμψαμεν τῷ Παντοδυνάμῳ Θεῷ ἐπί τῇ ἀπελευθερώσει καί τῇ Παλιγγενεσίᾳ τοῦ χριστεπωνύμου Γένους καί εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἔθνους. Ἔτι δέ ἐδεήθημεν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως πεσόντων ἐν τοῖς ἱεροῖς τοῦ γένους ἡμῶν ἀγῶσι.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μετά τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ χριστεπωνύμου Αὐτοῦ πληρώματος τιμῶσα τήν παλλιγενεσίαν τοῦ 1821, ἐγκαρδίως εὐχομένη, ἀναφωνεῖ:

Ζήτω τό Ἔθνος.

Ζήτω ἡ 25^η Μαρτίου.

Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης»

ngg_shortcode_0_placeholder