Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ὁμιλοῦσα διὰ τὴν ἱερὰν πόλιν τῆς Ἱερουσαλὴμ χρησιμοποιεῖ τὰ ὀνόματα: Ἱερουσαλήμ, Σιών, ἡ Πόλις τοῦ Δαυΐδ, ἡ Πόλις τοῦ Θεοῦ, Σαλέμ, ὅπερ σημαίνει εἰρήνη, Ἰεβοὺς ἐκ τῆς λέξεως Ἰεβουσαῖος, ὅπερ σημαίνει τὸν πρῶτον κάτοικον τῆς πόλεως, Κάδυτις, Αἰλία Καπιτωλίνα, ἡ Ἁγία Πόλις, κλπ. Τὸ ὄνομα Ἱερουσαλὴμ ἐπεκράτησε ἐκ τῆς ἐποχῆς τοῦ βασιλέως Δαυΐδ, ὅπερ σημαίνει «πόλις τῆς εἰρήνης». Εἰς τὴν πόλιν αὐτὴ ἐθριάμβευσε ὁ Χριστιανισμὸς τὸν 4ον αἰῶνα, μὲ τοὺς ἀναριθμήτους χριστιανικοὺς ναούς, τοὺς ὁποίους ἡ Ἁγία Ἑλένη καὶ ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ἐφιλοτέχνησαν. Ἡ ἁγία αὐτὴ πόλις μὲ ἱστορία ἄνω τῶν τριῶν χιλιάδων ἐτῶν ἀποτελεῖ θρησκευτικὸν καὶ λατρευτικὸν κέντρον καὶ διὰ τὰς τρεῖς μονοθεϊστικὰς θρησκείας: Τὸν Χριστιανισμὸν μὲ κέντρον τὸν Ναὸν τῆς Ἀναστάσεως, τὸν Ἰουδαϊσμὸν μὲ τὸ Τεῖχος τῶν Δακρύων καὶ τὸν Μουσουλμανισμὸν μὲ τὰ τεμένη τοῦ Ὀμὰρ καὶ τοῦ Ἔλ-Ἄκσα.

Ἡ Ἱερουσαλὴμ χωρίζεται εἰς τὴν νέαν καὶ παλαιὰν πόλιν. Ἡ παλαιὰ πόλις περιβάλλεται ὑπὸ τῶν τειχῶν, τὰ ὁποῖα ἐκτίσθησαν ὑπὸ τοῦ Σουλτὰν Σουλεϊμὰν τοῦ Κανούνη, τὸ 1542 μ.Χ. Ἡ παλαιὰ πόλις ἐπικοινωνεῖ μὲ τὴν νέαν πόλιν μέσω ὀκτὼ πυλῶν:
α. τὴν Πύλην τοῦ Δαυῒδ ἢ Πύλην τῆς Γιάφφα. Εὑρίσκεται δυτικῶς τῆς πόλεως. Εἰς τὴν πύλην ὑπάρχει πύργος, ὁ ὁποῖος ἐκτίσθη ὑπὸ τῶν Σταυροφόρων, εἰς τὸν ὁποῖον οἱ Μουσουλμάνοι προσέθεσαν μιναρέ. Κατὰ τὴν παράδοσιν ἐδῶ ἦτο καὶ τὸ παλάτι τοῦ Δαυΐδ.
β. τὴν Νέαν Πύλην. Εὑρίσκεται πρὸς τὸ βόρειον τμῆμα τοῦ τείχους.
γ. τὴν Πύλην τῆς Ἁγίας Σιὼν. Εὑρίσκεται εἰς τὸν λόφον τῆς Σιὼν.
δ. τὴν Πύλην τῆς Δαμασκοῦ. Εὑρίσκεται εἰς τὸ δυτικὸν τμῆμα τῶν τειχῶν.
ε. τὴν Πύλην τοῦ Ἡρώδου. Εὑρίσκεται νοτιοδυτικῶς τῶν τειχῶν.
στ. τὴν Πύλην τῆς Γεθσημανῆ ἢ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ἢ τῶν Λεόντων. Εὑρίσκεται ἀνατολικῶς τῶν τειχῶν, ἔναντι τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν. Εἰς μικρὰν ἀπόστασιν ἐκ τῆς πύλης ἐλιθοβολήθη ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος. Ὀνομάζεται καὶ Πύλη τῶν Λεόντων ἐκ τῶν λεόντων, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ ἀριστερῶν τῆς πύλης.
ζ. τὴν Πύλην τῶν Ἀφρικανῶν. Εὑρίσκεται εἰς τὸ νότιον τμῆμα τῶν τειχῶν.
η. τὴν Χρυσὴν Πύλην. Εὑρίσκεται ἀνατολικῶς τῆς πόλεως. Εἶναι ἡ πιὸ ἀρχαία πύλη. Ἐξ αὐτῆς διῆλθε ὁ Χριστὸς ἐπάνω εἰς τὸν ὄνον κατὰ τὴν εἴσοδον αὐτοῦ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπως καὶ ὁ Αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος μεταφέρων τὸν Τίμιον Σταυρὸν τὸ 629 μ.Χ., ὁ ὁποῖος εἶχε κλαπεῖ ὑπὸ τῶν Περσῶν κατὰ τὰς ἐπιδρομὰς αὐτῶν. Ἐν συνέχειᾳ ἡ θύρα παρέμενε κλειστὴ καὶ ἤνοιγε ἅπαξ, τὴν Κυριακὴν τῶν Βαΐων, κατὰ τὴν ὁποία διείρχετο ὁ Πατριάρχης εἰς ἀνάμνησιν τῆς εἰσόδου τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ἡ θύρα αὕτη ἐκλείσθη ὑπὸ τοῦ Ὀμὰρ Χαττάπ, διότι ἐθεωρήθη περιττὴ καὶ διὰ λόγους ἀσφαλείας τῆς πόλεως. Ἡ παράδοσις λέγει ὅτι καὶ πάλιν θὰ ἀνοίξει ἡ πύλη, ὅταν ἐπανέλθει ὁ Κύριος κατὰ τὴν Δευτέραν Παρουσίαν. Σήμερον, οὖσα κλειστή, ὀνομάζεται ἐξωτερικῶς Πύλη τῆς Μετανοίας καὶ ἐσωτερικῶς Πύλη τοῦ Ἐλέους. Εἰς τὴν παλαιὰν πόλιν εὑρίσκονται ἡ Χριστιανική, ἡ Ἀρμένικη, ἡ Μουσουλμανικὴ καὶ ἡ Ἑβραϊκὴ συνοικία.